موجودات فضایی، حقیقت یا توهم؟

مشاهدات و تحقیقات سازمان های فضایی، نشان می دهند که موجودات فضایی می توانند واقعی باشند

بعضی ها معتقدند موجودات فضایی واقعاً وجود داشته و در برخی از سیارات دیگر زندگی می کنند. عده ای هم آنها را توهماتی بی پایه و اساس می دانند. اما آیا این موجودات واقعاً وجود دارند یا خیر؟ نکته ای که در ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده، این است که اگر موجودات فضایی وجود ندارند، پس تصاویر حک شده از آنها روی دیوار غارها یا کتب تاریخی از میلیون ها سال قبل تا به حال، نشانگر چیست؟ معمای وجود حیات در جایی دیگر از جهان، غیر از کره زمین، موضوعی است که پس از سال ها بررسی و تحقیق هنوز حل نشده است. یکی از دلایل اصلی ای که وجود حیات خارج از کره زمین را غیرممکن می سازد. این است که برای وجود حیات در هر سیاره ای باید شرایط لازم فراهم باشد. در خارج از جو زمین و در فضای بین سیارات گازها مضر و مخرب بسیار زیادی یافت می شوند که می توانند مولکول های موجودات زنده را نابود کنند. مگر اینکه ساختار بدنی فضایی ها به طور کلی چیزی غیر از زمینی ها باشد.
تروئیسکی- دانشمند علوم فضایی روسیه- معتقد است:«اگر ما نتوانسته ایم تا به حال تمدنی غیر از زمین پیدا کنیم، دلیل این نمی شود که وجود آن را انکار کنیم. ممکن است موجودات فضایی، تمدنی پیشرفته تر از ما داشته باشند.»

سیاره آدم فضایی ها

دانشمندان پس از تحقیقات بسیار احتمال داده اند که در سه منطقه دیگر از منظومه شمسی غیر از زمین ممکن است حیات وجود داشته باشد. البته بعدها نظریاتی، این احتمال را رد کرد. این سه منطقه شامل مریخ، مشتری و یک قمر به نام تیتان می شوند که شباهت بسیار زیادی به زمین دارند ولی گازهای فراوانی که در جو آنها وجود دارد، زندگی در آنجا را غیرممکن می سازد.
بررسی ها نشان داده اند که چند صد میلیون سال قبل از پیدایش حیات در زمین، مریخ شرایط بهتری داشته است و فضانوردان ناسا هم وجود آب مریخ را در سال های خیلی دور تایید کرده اند. اما یا دمای بسیار پایین مریخ باعث یخ زدن این آب ها شده، یا بادهای خورشیدی باعث بخار شدن آن شده است؛ به همین خاطراکنون آب که دلیل اصلی حیات است، در آنجا وجود ندارد. سومین احتمال قمر تیتان است که به دلیل داشتن اکسیژن بسیار، می تواند محلی برای زندگی موجودات زنده باشد اما این اکسیژن با گازهای خطرناک بسیاری همراه است.

دیدار در فضا

تا به حال تعداد زیادی که به فضا سفر کرده اند، ادعا داشته اند که موجودی فضایی را دیده اند. آنها سعی بر اثبات موجودیت آنها داشتند که هیچ کدام در این راه موفق نبودند. طبق گفته های برخی از کسانی که به سیارات دیگر، به خصوص ماه، سفر کرده اند. موجودات فضایی وجود دارند. دکتر ادگار میچل - فضانورد مشهور ناسا- که تا به حال سفرهای فضایی بسیاری داشته است. پس از سفر به کره ماه در سال 1971 ادعا کرد که موجودات فضایی را دیده است. ادگار به همراه همکار خود، آلن شپرد پس از فرود روی سطح ماه تصمیم گرفتند تا روی این کره نورانی قدم بزنند که این پیاده روی در حدود 9 ساعت و 17 دقیقه طول کشید. ادگار میچل در مصاحبه رادیویی با نیک مارگریسون، این چنین گفت: «در این سفر نکاتی مبهم وجود داشت که ابتدا تصمیم گرفتیم تا قبل از اطمینان پیدا کردن از صحت آن، این موضوعات را به صورت همگانی فاش نکنیم اما بد نیست تا همه بدانند که ما در کره ماه با چه چیزی روبه رو شدیم؛ موجودی شبیه به انسان ولی کوتاه تر که سری بزرگ و چشمانی مشکی داشت و رنگ بدنش نیز چیزی بین سبز و نقره ای بود. به نظر می رسید که آنها از تکنولوژی بالایی برخوردار بودند و اگر قصد دشمنی با ما را داشتند تا به حال زمین و انسان ها را از بین می بردند.» این اولین باری نبود که میچل پس از سفرهای متعدد فضایی خود، از موجودات فضایی سخن می گفت. اما این بار آن قدر جدی و محکم در مورد آنها صحبت می کرد که ناسا را هم به تحقیقات هرچه بیشتر وادار کرد. البته در این تحقیقات هیچ سرنخی از موجودات فضایی به دست نیامد و همین امر، باعث شد تا صحبت ها و یافته های ادگار میچل در هاله ای از ابهام قرار بگیرد. پس از این تحقیقات گسترده ناسا صحبت های میچل را رد کرد و او را از مصاحبه های بعدی و صحبت در مورد موجودات فضایی منع کرد. آنها گفتند با اینکه هیچ شکی به تحقیقات میچل ندارند اما تا روشن شدن این موضوع ترجیح می دهند مصاحبه ای انجام نشود.

هشدار به زمینی ها

دانشمند انگلیسی، استفان هاوکینگ پس از انجام یک سری تحقیقات گسترده درباره موجودات فضایی، در 25 آوریل 2010 به مردم هشدار داد:«بر اساس بررسی های گسترده ای که من انجام داده ام، احتمال وجود موجودات زنده در فضا بسیار زیاد است و ممکن است آنها برای برقراری ارتباط به زمین بیایند اما اگر کسی با آنها روبه رو شد، از تماس با آنها باید به شدت پرهیز کند زیرا ممکن است عوارضی جبران ناپذیر داشته باشد.» همچنین او ادعا کرد که چون علت اصلی حیات روی سطح زمین آب است، ممکن است موجودات فضایی بخواهند با نابود کردن زمینی ها، سیاره خود را از نابودی نجات دهند اما صحبت ها و تحقیقات هاوکینگ هم جدی گرفته نشد و فرضیه های او مبنی بر وجود موجودات فضایی رد شد.

پیام صلح

با اینکه تا به حال بیشتر فرضیه هایی که بر وجود موجودات فضایی دلالت دارند، رد شده است. آژانس آمریکا- ناسا- در سال 2008 آهنگی به نام «میان کائنات» که در واقع پیام صلحی از طرف زمین ها بود به اعماق فضا فرستاد که این کار نیز بی نتیجه بود.

اسرار منطقه 51

منطقه 51 در نوادا و 133 کیلومتری شمال غرب لاس وگاس منطقه ای نظامی و سری است که گفته می شود. برای انجام تحقیقات و آزمایشات سری ساخته شده و با اینکه تمام دنیا از وجود چنین پایگاهی اطلاع دارد اما دولت امریکا وجود آن را انکار می کند. حتی کارکنان این پایگاه، اجازه خروج از آن را ندارند و نباید خارج از پایگاه ارتباطی داشته باشد. همین پنهانکاری ها باعث شده است تا شایعاتی مبنی بر اینکه ناحیه 51 یک پایگاه مخفی فضایی است و همچنین ارتباط نیروهای نظامی منطقه 51 با موجودات از طریق پایگاه در میان مردم بسیار شنیده شود چندی پیش اف بی آی، گزارشی منتشر کرد که بنا برآن در سال 1950 موجودات فضایی به این پایگاه آمده بودند که هر یک از آنها کمتر از یک متر قد داشته و لباسی نقره ای و عجیب پوشیده بودند. البته این ادعا از طرف دولت آمریکا رد شد. همچنین گفته می شود بقایای بشقاب پرنده ای که در جولای 1947 در این منطقه و محدوده راسول سقوط کرده، هنوز در این منطقه وجود دارد و مورد بررسی قرار می گیرد. با اینکه وجود این بشقاب پرنده از طرف بسیاری تایید شده و شاهدان زیادی برای آن وجود داشت، ارتش آمریکا آن را یک بالن معمولی اعلام کرد که پس از آتش گرفتن سقوط کرده است. به هر حال منطقه 51 پایگاهی پر رمز و راز است که هنوز کسی موفق به کشف اسرار آن نشده است.

ارتباط با فرازمینی ها

طبق گزارش های روزنامه گاردین، فرازمینی ها برای ملاقات به زمین می آیند زیرا بسیار شبیه به انسان ها هستند. سیمون کانوی موریس - پروفسور تمدن شناسی دانشگاه کمبریج- می گوید:«این طور از شواهد به دست آمده پیداست، موجودات فرازمینی درست مانند ما هستند، با این تفاوت که آنها خشونت بیشتری داشته و علاقه مندند تا نسل زمینی ها را از بین ببرند. دوستی و برقراری ارتباط با آنها هم می تواند برای زمینیان بسیار خطرناک و هم می تواند سودمند باشد. طبق تحقیقات مشخص شده که آب در سیارات دیگر وجود ندارد، در حالی که حیات زمین به آب بستگی دارد و همین امر باعث می شود تا آنها برای به دست آوردن چیزهایی که ندارند، تمام تلاششان را به کار گیرند.»
دانشمندان بیش از 20سال است که برای شنیدن صدای موجودات فرازمینی از دستگاه های پیشرفته متفاوتی استفاده می کنند. دکتر آلبرت هریسون در تلاش است تا بتواند سیگنالی از زمین به فضا بفرستد که با موجودات فضایی ارتباط برقرار کند. بیشتر این پیام ها حاوی پیام صلح برای فرازمینی هاست. و معتقد است اگر زمین همسایگانی دارد که از نعمت حیات برخوردارند، پس باید با آنها آشنا شد. اما سازمان های فضایی با این کار بسیار مخالفند و آن را ریسکی بزرگ می دانند که ممکن است حتی به نابودی زمین ختم شود.

آنها صدای ما را می شنوند

روزنامه گاردین در یکی دیگر گزارش های خود این چنین نوشته بود:«موجودات فرازمینی قادرند تا صدای انسان ها را بشنوند اما هنوز هیچ کس موفق به برقراری ارتباط با آنها نشده است.» فرانک دریک فضانوردی است که بیش از 50 سال روی سیگنال های متفاوتی که قابل شنیدن برای موجودات فضایی بوده با سیگنال های دریافتی از فضا تحقیق می کند تا بلکه بتواند راهی برای برقراری ارتباط با موجودات فضایی بیابد. گروه تحقیقاتی دکتر فرانک توانسته اند تلسکوپی بسازند تا صدای موجودات فضایی را دریافت کنند. دکتر فرانک در یک مشکل اصلی ما برای برقراری ارتباط را، سیگنال های کوتاه و ضعیفی که برای آنها می فرستیم، می داند که برایشان قابل شنیدن نیست. پس باید ابن سیگنال به نحوی تقویت شوند تا برای آنها قابل درک شوند؛ مانند سیگنال های رادیویی و تلویزیونی که پس از تبدیل از آنالوگ به دیجیتال، کیفیتی چند برابر و بهتر پیدا کرده اند. همچنین لورد ریس - رئیس یکی از مراکز تحقیقاتی فضایی امریکا- اعلام داشت:«پس از دریافت صدای موجودات فضایی به طور قطع می توان تصاویر آنها را نیز دریافت کرد. در این صورت مشخص می شود سیاره محل زندگی آنها کجاست و تا چه حد به زمین شباهت دارد. شاید آنها زندگی ساده تری نسبت به زمینی ها داشته باشند و شاید هم پیشرفت علم و تکنولوژی در سیاره آنها چند برابر زمین باشد. به هر حال چیزی که مشخص است اگر فرازمین ها وجود داشته باشند حتماً موجوداتی با بهره هوشی بسیار بالا خواهند بود.»

راز سر به مهر خانواده هیل

یکی از باور نکردنی ترین ماجراهایی که در مورد دیده شدن موجودات فضایی شنیده شده، داستان ادعاهای بتی و بارنی هیل است. آنها ادعا می کنند داستان از آنجا شروع شد که این زوج انگلیسی در غروب نوزدهم سپتامبر سال 1961 در حال رانندگی به سمت خانه خود در دهکده ای نزدیک به نیوهمپشایر انگلستان بودند که ناگهان با دیدن یک شی پرنده نورانی درست در مقابلشان خشکشان زد. این پرنده به سمت اتومبیل آنها آمده و از بالای آن رد شد. خانم و آقای هیل از یک مسافرت طولانی بازگشته بودند و فکر کردند چیزی که دیده اند، تنها یک توهم به خاطر خستگی بوده است اما پس از مدتی شی پرنده پایین آمده و آنجا را آن قدر نورانی کرد که بارنی حتی نمی توانست جلوی خود را ببیند و به راهش ادامه دهد. در این زمان بارنی احساس کرد که شخصی قصد آزار و اذیت آنها را داشته و به همین خاطر از اتومبیل پیاده شد تا ببیند موضوع از چه قرار است. او تفنگ خود را هم برداشت تا در صورت لزوم از خودش دفاع کند اما به محض پیاده شدن از ماشین، همه جا تاریک شد و دیگر هیچ صدای شنیده نشد. او هم به گمان اینکه پرنده تنها یک هواپیمای شخصی معمولی بوده است که در فرودگاه کوچکی در آن نزدیکی فرود آمده به سمت خودرو بازگشت. چند ماه قبل از این خواهر بتی ادعا کرده بود در این منطقه یک بشقاب پرنده دیده است اما هیچ کس حرف او را باور نکرده بود. به این خاطر بتی هم تصمیم گرفت تا خودش از نزدیک همه چیز را ببیند و با اصرار توانست شوهر خود را راضی کند تا وارد جاده جنگلی شوند. آنها سرانجام به سمت محلی که نور را دیده بودند سوار بر خودرو به راه افتادند. پس از رسیدن به پایین تپه آنها شی پرنده را از نزدیک دیده و دیگر اطمینان پیدا کردند که این شی یک بشقاب پرنده است. در این زمان بشقاب پرنده از زمین بلند شد و دوباره به راه افتاد. بتی و بارنی هم که بسیار کنجکاو شده بودند به دنبال آن حرکت کرده و چند دقیقه یک بار که بشقاب پرنده ثابت می ماند آنها هم توقف می کردند و تماشایش می کردند. در یک لحظه بشقاب پرنده درست بالای سر آنها ایستاد بارنی که دیگر بسیار ترسیده بود، به سرعت شروع به رانندگی کرد تا از آنجا فرار کنند اما دیگر دیر شده بود و آنها گویی یکباره به خواب فرو رفتند.
وقتی بیدار شدند در حدود 40 کیلومتر با اتومبیل خود فاصله داشتند وروی زمین افتاده بودند. بارنی با نگاه کردن به ساعت خود متوجه شد که بیش از دو ساعت آنها در همین وضعیت قرارداشته اند. روز بعد آنها تمام اتفاقات گذشته را برای پلیس و نیروی هوایی شرح دادند اما حرف های آنها جدی گرفته نشد. چند روز پس از این ماجرا کابوس های شبانه بتی و بارنی شروع شد وهر روز بیشتر و بیشتر می شد، به طوری که آنها دیگر هیچ تمایلی به خوابیدن نداشتند. این کابوس ها آن قدر طولانی و وحشتناک شدند که خانم و آقای هیل تصمیم گرفتند موضوع را با یک روانپزشک در میان بگذارند. دکتر بنجامین سیمون - روانپزشک- پس از یک سری آزمایش ها و معاینات تصمیم گرفت آنها را هیپنوتیزم کرده تا از این طریق اتفاقاتی که در گذشته برایشان رخ داده است، مطلع شود. بتی و بارنی در زمان هیپنوتیزم ادعا کردند که توسط موجودات فضایی ربوده شده و به داخل سفینه آنها برده شده اند. همچنین آنها را روی تختی بسته و از پوست و مویشان نمونه برداری کرده اند. بتی در این زمان از آنها پرسیده که از کجا آمده اند و آنها تصویری از یک منظومه را به او نشان دادند که هم بتی و هم بارنی در طول هیپنوتیزم آن را درست به یک شکل رسم کردند. این تصویر هم اکنون به تصویر «گلیس» معروف است. بتی حتی سمت منظومه را نیز نشان داده بود. همچنین توضیحاتی که آنها در مورد شکل موجودات فضایی داده بودند، درست مانند هم بود؛ «این موجودات شباهت زیاد با انسان ها داشته ولی قدشان کوتاه بوده و دستانشان هم تنها دارای سه انگشت بود.»
پس از این ماجرا دکتر سیمون برای توضیحات بیشتر در مورد این دو بیمار مراکز مختلف علمی و فضایی دعوت شد. بعد از آن بیشتر مراکز تحقیقاتی و سازمان فضایی ناسا برای پیدا کردن این منظومه بررسی های خود را آغاز کرد. جالب اینجاست که هفت سال بعد دانشمندی به نام زتارتیکالی، این منظومه را کشف کرد و توانست به ثبت برساند. پس از مشخص شدن این منظومه ناشناخته، مقامات انگلیسی و آمریکایی سازمان هایی فضایی، دکتر سیمون را تحت فشار گذاشتند تا ملاقات خانواده هیل و آدم فضایی ها را انکار کند. او نیز در مصاحبه های بعدی خود این طور گفت:«کسانی که تحت معالجه با هیپنوتیزم قرار می گیرند ممکن است مطالبی بگویند که صد در صد درست و قطعی نباشند. بتی و بارنی هم جز این دسته بودند و لزوماً هرچه آنها گفته اند صحیح نیست.» این موضوع دلیلی شد تا داستان خانواده هیل هم مانند دیگر کسانی که ادعا می کردند موجودات فضایی را از نزدیک دیده اند، مبهم و سربه مهر باقی بماند.
منبع: نشریه همشهری سرنخ، شماره 91