عصر یخ بندان: اشتقاق قاره ها

کارگردان: استیو مارتینو، مایکل ترمیر
فیلمنامه: مایکل، جیسن فوش
فیلمبرداری: رنا فولکائو
موسیقی: جان پاول
صداپیشگان: ری رومانو، جان لگیزامو، دنیس لی یری، واندا سایکز، کوئین لطیفه، جنیف لوپز
محصول: آمریکا، 2012
مدت زمان:88دقیقه

آنچه گذشت

قسمت اول سری عصر یخ بندان در سال 2002 ساخته و با فروش بسیار خوبی مواجه شد. پس از آن در سال های 2006 و 2009 دنباله های این انیمیشن با نام های عصر یخبندان: آب شدن یخ ها و عصر یخ بندان: سحرگاه دایناسورها اکران شدند و باز هم فروش بسیار خوبی کردند. در سال 2010 خبر آغاز پیش تولید قسمت چهارم این سری منتشر شد؛ ابتدا شایع شده بود که داستان این قسمت در زمان معاصر می گذرد، با این ایده که شخصیت های اصلی فیلم یخ بزنند و بعد در موزه ای یخشان آب شود. عصر یخی: اشتقاق قاره ها اولین فیلم این سری است که کارلوس سالدانا آن را کارگردانی نکرده است. جان لگیزامو، صداپیشه ی نقش سید گفته است که بحث فیلمنامه ی قسمت پنجم هم مطرح شده، اما هنوز ساخت آن قطعی نشده است.

نظر منتقدهای خارجی

جیمز براردینلی که دو ستاره و نیم به فیلم داده است، نوشته:« در فیلم های عصر یخ بندان، آدم با همان چیزی مواجه می شود که انتظارش را دارد. این چهارمین قسمت یک سری فیلم پرفروش است که از سال 2002 ساختشان آغاز شده است. فیلم به اندازه ی همه ی کارتون های صبح روزهای تعطیل تلویزیون، راحت و قابل پیش بینی است، اگرچه ارزش های تولیدی بالاتر و ظاهری باکلاس تر دارد. هیچ چیز آزاردهنده ای در عصر یخ بندان: اشتقاق قاره ها وجود ندارد، همان طور که هیچ دلیل خاصی برای پیشنهاد کردن دیدن آن وجود ندارد. مانند تمام فیلم های مناسب خانواده ها، همه چیز در آن حد متوسط است. بچه ها لذت می برند و بزرگ سالان احساس نیاز نمی کنند به این که مدت زمانی از فیلم را در دستشویی پنهان شوند. برخی از شوخی هایش بامزه است. برخی از لحظات اکشنش هم اگرچه هیجان آور نیست، اما حداقل پر از رنگ و زنده است». مایکل فیلیپس که دو ستاره به فیلم داده است، نوشته:« می دانید الان دلم می خواهد چه کاری انجام بدهم؟ دلم می خواهد بروم و یکی از یادداشت های قدیمی ام را که درباره ی یکی از فیلم های عصر یخ بندان نوشته بودم، پیدا کنم و با این فیلم سازگارش کنم. با این کار، چند دقیقه ای برای انجام کار دیگری وقت پیدا می کنم؛ مثلاً برای کوتاه کردن چمن ها یا آب دادن به چمن ها؛ یا می توانم دسر درست کنم». راجر ایبرت هم که دو ستاره به فیلم داده، یادداشت خود را چنین به پایان رسانده است:« تماشای این فیلم برای من تجربه ای ملال آور بود. کاراکترها دیوانه و ابله اند، دیالوگ ها پرحرفی الکی است، اکشنش کاملاً در خدمت سه بعدی است و فیلم به رنگ های روشن، یک عالمه سر و صدا و چند تا آهنگ وسط لحظات شلاقی، متکی است. اما خب، من بچه ی ده ساله نیستم؛ یا بهتر است بگویم بچه ی شش ساله نیستم. فکر می کنم که بچه های ده ساله ممکن است فکر کنند که این فیلم بیشتر مناسب خواهر و برادرهای کوچک ترشان است». امتیاز این فیلم در سایت IMDb تاکنون 6/9 از 10 است و در سایت متاکریتیک 49 از 100.

یادداشت منتقد

چهارمین قسمت از مجموعه بسیار موفقی که پنجمینش هم دور از تصور نیست. یک فیلم ناب خانوادگی که شاید چیز زیادی برای یک علاقه مند پیگیر سینما نداشته باشد، اما اگر همان فرد بخواهد عصر روز تعطیل با فرزندانش فیلمی تماشا کند، یک یافته ی پنج ستاره باشد.
در حالی که اسکرت، سنجاب محبوب این مجموعه، در جست و جوی دانه ی بلوط ناخواسته سبب حرکت هسته ی مرکزی زمین و بروز پدیده ی اشتقاق قاره ها شده است، دو ماموت دوست داشتنی، منی و همسرش الی، نگران دختر نوجوانشان پیجز هستند که علاقه ی مفرطش به یک مانوت نچسب به اسم اتان سبب مشاجراتی بین والدین و فرزند می شود. با ورود مادربزرگ عجیب و غریب سید به جمع آنها اوضاع پیچیده تر می شود، اما به زودی اشتقاق قاره ها منی را از خانواده جدا می کند. او حالا، هم باید به فکر آنها باشد و هم با گروهی دزد دریایی نزاع کند. عصر یخ بندان تا به امروز یک فرمول موفق ترکیبی را دنبال کرده و به خوبی نتیجه گرفته است: در آمیختن «یک» اتفاق علمی با « یک»بحران خانوادگی و «یک» قصه ی مذهبی. مثلاً در فیلم قبلی به ترتیب این موارد پایان عصر دایناسورها، تولد فرزند و طوفان نوح بودند و در این یکی، حرکت قاره ها( که البته طبیعی است که یک واقعه که هزاران سال طول کشیده در اینجا در عرض چند دقیقه اتفاق می افتد)موضوع علمی، شکاف بین نسلی و اختلافات پدر و مادرها و فرزندان نوجوانشان، موضوع خانوادگی و نهایتاً ماجرای یونس پیامبر و در شکم نهنگ افتادن او است.
همین سالادی که متولیان این فرنچایز تهیه کرده اند و به نوعی برای دست اندر کاران چند نهاد مهم جامعه- نهاد مدرسه، نهاد خانواده و نهاد مذهب- جذابیت دارد، رمز موفقیت است و از بقیه ی ماجرا می ماند تعریف قصه ای که بتواند این محتوا را با هم بیامیزد و چون سس سالاد عمل کند که خوشبختانه چون از ابتدا ترکیب مناسب و متنوعی از شخصیت ها برای کنار هم بودن خلق شده، این کار هم چندان دشوار نیست. حالا ممکن است نظیر قصه ی این نوبت، آن طور که باید و شاید رابطه های جدید(‌مثلاً میان دو ببر دندان بلند یا رفاقت پیچز با دوست کوچکش) پرقدرت از کار درنیاید اما آن قدر عناصر دیگر در سالاد وجود دارند( خود سید و مادربزرگش، ترکیب دزدان دریایی، قهرمان خستگی ناپذیر جست و جوگر بلوط و...) که مخاطب احساس کمبود نکند.
منبع: نشریه همشهری 24، شماره 5.