نویسنده: سید ابوالحسن علوی طباطبایی
در سال 1939 م. «لئوسیلارد» فیزیکدان یهودی و اهل مجارستان از جمله افرادی بود که به بررسی و پیگیری پدیده ی شکست هسته ی اورانیوم پرداخت. او می دانست که اگر مقداری اروانیوم شکسته شود انرژی پدید آمده بسیار زیاد و انفجاری خواهد بود که قدرت تخریب این مقدار خیلی کم اورانیوم با هزاران تن موادّ منفجره ی معمولی برابر است.
سیلارد به دلیل محدودیت هایی که هیتلر برای یهودیان ایجاد کرده بود، اروپا را ترک و به آمریکا مهاجرت کرد. وی در آنجا با «آلبرت انیشتین» دانشمند یهودی که او نیز از آلمان فرارکرده بود، ملاقات کرد.
چندی بعد بزرگان قوم یهود در آمریکا انشتین را واداشتند که نامه ای به «فرانکلین روزولت» رئیس جمهور آمریکا در آن زمان بنویسد و وضعیت این اختراع جدید و امکان دست یابی هیتلر به آن را شرح دهد. شایان ذکر است که آلمان نازی در دوران جنگ جهانی دوم موفق به ساخت بمب اتمی نشد، گرچه تعداد زیادی از فیزیکدانان آلمانی که از کشورشان فرار کرده بودند، مسلماً برنامه ی تحقیقات هسته ای داشتند.
درسال 1942م. مخازن اصلی آلمان در کشور نروژ منفجر شد و برنامه ی تحقیقاتی نظامی آنها دچار رکود گردید. از آن تاریخ به بعد آلمان تحقیقات نظامی خود را در زمینه ی ساخت بمب های راکت دار خودکار متمرکز کرد، اما تا سال 1945م. آلمان نازی هنوز راه درازی در ساختن سلاح هسته ای در پیش داشت.
در این میان انیشتین نامه ای به «روزولت» نوشت و طرح ساخت و تولید بمب اتمی را به وی توصیه کرد. گفتنی است که در سال 1947م. به «آلبرت انیشتین» معروف پیشنهاد شد که اولین رئیس جمهور اسرائیل باشد و او تقریباً این پیشنهاد را پذیرفته بود ولی در نهایت منصرف گردید.
تاریخ نامه ی مذکور به رئیس جمهور آمریکا دوم ماه آگوست 1939 م.بود و یک ماه بعد جنگ جهانی دوم در اروپا آغاز گردید. در تاریخ ششم دسامبر سال 1941م. بالاخره «روزولت» دستور تولید یک بمب هسته ای را صادر کرد. درست روز بعد ارتش ژاپن به «پرل هاربور» حمله کرد و ایالات متّحده خود را درگیر جنگ جهانی دوم یافت.
دانشمندان مقیم آمریکا وانگلستان که بعضی از آنها نیز یهودیان فراری از کشورهای آلمان و ایتالیا بودند، علناً اعلام کردند که از پی بردن به اسرار بمب ساخت اتم و تولید آن توسط «هیتلر» وحشت دارند و حتی پیش بینی می کردند که در این صورت هیتلر فاتح جنگ آلمان قدرتمندترین دولت جهان خواهد شد.
در سال 1941م. نیز یک کمیته ی علمی سیاسی به نام «ماد» (MAAD) طیّ گزارشی محرمانه به دولت انگلستان خواستار تولید بمب اتمی شد و تأکید کرد که بدون تردید انجام این امر نتایج قاطعی در جنگ خواهد داشت.
نخستین راکتور هسته ای در سال 1942م. در شیکاگو زیر نظر فرمی ساخته شد. در این راکتور تجزیه ی هسته یا تولید نیرو از اتم به طور مداوم صورت می گرفت و روند واکنش زنجیره ای کنترل شده هم به دست آمده بود. این تجارب موفقیّت آمیز نشان می داد که ساختن بمب اتمی و همچنین استفاده از نیروی اتمی برای مقاصد صلح جویانه امکان پذیر است. این رویداد را آغاز عصر اتم می نامند.
پس از آن با استفاده از روش های گوناگون اورانیوم و پلونیوم کافی برای استفاده در چند بمب تولید شد. مهندسان ساخت بمب را طرّاحی و با بررسی های انجام شده معلوم نمودند که چگونه می توان به وسیله ی بار تی- ان- تی آن را منفجر کرد. این تجربه ها تا اواسط سال 1945م. تکمیل شد.
«کاپیتان لئونارد چشایر»، ناظر رسمی انگلیس در حمله ی هوایی به «ناکازاکی» ماجرای مشاهده ی اوّلین بمب اتمی توسط خودش را این گونه شرح می دهد:
جالب ترین منظره برای من وقتی بود که «آل وارِز» مرا به طرف جعبه برد و در آن را باز کرد. با آن همه چیزهایی که در چند هفته ی گذشته شنیده و خوانده بودم ... باید انتظار می داشتم که بمب را در لابه لای فولاد و بتون پیدا کنم. انتظار داشتم بمب در جای بلندی و یا در اعماق زمین باشد ولی بعدها فهمیدم که آن را در یک جعبه کار گذاشته اند. در عین حال نباید انتظار می داشتم که مردی که آن را به من نشان داد در جعبه را در موقع گفت و گو باز کند. پس از آنکه به داخل آن نگاه کردم رویم را برگرداندم زیرا به نظر نمی رسید چیز جالبی باشد. او گفت: «آن بمب اتمی است». درست مثل یک تکّه کاه یا چیز دیگری بود که معمولاً ممکن بود در جعبه ها پیدا شود.
بالاخره در تاریخ شانزدهم جولای سال 1945م. نخستین بمب هسته ای در «آلاموگور دو» واقع در ایالت نیومکزیکو منفجر شد. انفجار بسیار مهیب بود. این دستگاه اتمی روی برجی فولادی کار گذاشته شده بود. «ژنرال توماس فارل» مشاهدات خود را از اوّلین انفجار بمب اتمی در سال 1945م. در نیومکزیکو چنین بیان می کند:
تمام شهر با نور خیره کننده ای مانند آفتاب سوزان نیمروز روشن شد ... سی ثانیه بعد انفجار صورت گرفت. ابتدا هوای ناشی از انفجار به سختی به مردم و اشیاء فشار آورد و بلافاصله به دنبال آن غرّش هولناکی که انسان را به روز رستاخیز هشدار می داد، صورت گرفت و به نظر رسید که ما موجودات گناهکار کوچک دخالت در کار خدا کرده ایم.
چند ماه قبل از آزمایش بمب اتمی در نیومکزیکو، آلمان شکست خورد. تا آن هنگام دو بمب دیگر آماده شده بود.
انگلیسی ها با این پیشنهاد موافقت کردند. بعضی از دانشمندان فیزیک که در ساختن بمب اتمی کمک کرده بودند، از انداختن بمب بر روی شهروندان ژاپنی هراسناک شده و سعی کردند دولت آمریکا را قانع کنند تا به گونه ای تنها نیروی این بمب را به ژاپنی ها نشان دهد و در جایی آن را بیاندازد که آسیبی به کسی وارد نکند. هفت دانشمند اتم شناس طیّ نامه ای نظر خود را به وزیر جنگ آمریکا این گونه اعلام داشتند:
با خوش بینی تمام امیدواریم توافق بین المللی برای جلوگیری از کاربرد ناگهانی بمب اتمی در ژاپن برای نجات جان آمریکایی ها به دست آید. ممکن است اعتماد دنیا به علت ایجاد چنین موج وحشتی از ما سلب شده باشد و در آمریکا نیز شکاف عقیده ای به وجود آورده باشد. از این دیدگاه آزمایش سلاح جدید در حضور نمایندگان سازمان ملل در یک جزیره ی متروک یا صحرا ممکن است صورت گیرد. بهترین جوّ ممکن برای حصول توافق بین المللی هنگامی امکان دارد که آمریکا بتواند به دنیا بگوید: «شما دیدید که چه سلاحی داشتیم و از آن استفاده نکردیم». ما آماده ایم که از استفاده از آن چشم پوشی کنیم به شرط آنکه کشورهای دیگر در این مورد با ما همکاری و توافق کنند که سازمانی برای نظارت بر آن وجود آید.
سایر داشمندان معتقد بودند که این تصمیم را باید برعهده ی سران نظامی گذاشت، زیرا آمریکایی ها تنها 2 بمب اتمی برای استفاده، آماده داشتند و نمی بایست آنها را به اصطلاح هدر می دادند!
در سال 1945م. هیئت علمی انرژی هسته ای که «انریکو فِرمی» و «رابرت اوپنهایمر» نیز در میان آنها حضور داشتند، گزارش خود را در مورد بمب اتم به شرح زیر به دولت آمریکا اعلام کردند:
در این باره که آیا باید از این بمب استفاده بکنند یا نه؟، از ما خواستند که اظهار نظر کنیم. ما ذرّه ای درباره ی وضع نظامی ژاپن نمی دانستیم که آیا می شود آنها را از راه دیگری هم به تسلیم واداشت یا اینکه چاره ای جز هجوم به آنها نیست.
گفتیم که ما فکر نمی کنیم که تنها به دلیل اینکه ما دانشمندیم برای پاسخ دادن به این سؤال شایسته باشیم، که آیا باید از این بمب ها استفاده کرد یا نه؟ ... به نظر ما دو عامل باید در نظر گرفته می شد. یکی نجات جان مردم در جنگ و دیگری تأثیر اعمال ما در اثبات قدرتمان و ثُبات جهان پس از جنگ. گفتیم که ما فکر نمی کنیم که انفجار یکی از این بمب ها مثل ترقّه ای بر فراز بیابانی، احتمالاً خیلی موثّر باشد.
بعدها مورّخان اظهار نظر کردند که ژاپن بدون انداختن بمب هم تسلیم می شد و همچنین اظهار داشتند که ایالات متّحده این بمب ها را بدان جهت به کار برد که خود را به شوروی نشان دهد.
«هنری استیمسون» وزیر جنگ آمریکا در ماه آگوست سال 1945م. اعلام کرد:
هدف اصلی ایالات متّحده ی آمریکا در تابستان سال 1945م. تسلیم فوری و کامل ژاپن بود. در اواسط جولای 1945م. بخش جاسوسی ستاد کلّ وزارت جنگ، قدرت نظامی ژاپن را حدود 5 میلیون نفر برآورد کرد. طبق برآورد ما امکان زیادی وجود داشت که دولت ژاپن تا آخر مقاومت کند. در چنین صورتی متفقین با وظایف زیادی برای از بین بردن ارتش 5 میلیونی روبه رو می شدند. ارتشی که متعلّق به نژادی بود که همواره توانایی خود را تا پای جان به ثبوت رسانیده بود. طرح های شکست ژاپن بدون اتّکاء به بمب اتمی آماده شده بود. ما برآورد کرده بودیم که جنگ اصلی زودتر از نیمه ی آخر سال 1946 م. تمام نخواهد شد. به من اطلاع داده بودند که چنین عملیاتی ممکن است به تنهایی به قیمت جان یک میلیون نفر از نیروی نظامی آمریکا تمام شود. مقصود اصلی من این بود که جنگ را با پیروزی و حدّاقل امکان از دست دادن نفرات ارتشمان تمام کنیم.
ولی تصمیم برای بمباران اتمی تصمیمی بود که باعث مرگ بیش از 100 هزار ژاپنی شد. هیچ شرحی نمی تواند حقایق را تغییر دهد و من هم مایل نیستم به حاشیه بروم ولی این تصمیم قاطع و قبلی در مورد بمباران هیروشیما و ناکازاکی به جنگ ژاپن خاتمه داد. با این کار حملات توپخانه و محاصره ی جنگی پایان یافت و در نهایت به برخورد وحشتناک ارتش های بزرگ پایان داده شد.
تصمیم نهایی از اینکه در کجا و چه وقت بمب اتم را به کار ببریم با من بود. بگذارید در این مورد اشتباه نکنیم. من بمب را به عنوان سلاح نظامی دانستم و هرگز در مورد استفاده از آن تردیدی نداشتم. مشاوران عالی رتبه ی نظامی من استفاده از آن را توصیه کردند و وقتی من با «چرچیل» صحبت کردم او بدون تردید به من گفت که اگر استفاده از بمب کمکی به پایان جنگ کند، با آن موافق است.
در اینجا بد نیست معرفی کوتاهی از سوابق فعالیت های سیاسی آقای ترومن برای آشنایی شما خوانندگان محترم داشته باشیم:
«آلن. ای. رابرتسون» نویسنده ی فراماسونر در کتاب خود با عنوان «برادر ترومن»، درباره ی عملکرد ماسونی وی شواهد مستندی را ارائه می کند که بر اساس آنها مشخص می شود که «ترومن» در تشکّل های مختلف فراماسونری عضو بوده است و در همگی آنها به رتبه ی 33 نائل آمده بود. او بالاترین مقام خود را در سال 1923 م. از جانب «لژماسونی مستقل» با عنوان «شوالیه ی معبد» احراز کرده بود. پای بندی وی به این مراتب و روابط او با یهودیان به حدّی بود که احدی حتی تصوّر لحظه ای قطع شدن آن را نمی کرد، نام «ترومن» به عنوان بنیانگزار دولت یهودی در تاریخ ثبت شد. او طیّ سه سال بعد سازمان ملل را به سمت تأسیس دولت اسرائیل در سرزمین های اشغالی فلسطین سوق داد و به دنبال آن بزرگترین کمک اقتصادی را در اختیار دولت غاصب قرار داد. خاخام بزرگ اسرائیل در دیدار خود از کاخ سفید در سال 1949م. خطاب به ترومن گفت:
خداوند شما را برای حمایت و پشتیبانی از تأسیس اسرائیل در هزاره ی دوم در رحم مادرتان قرار داد.»
این سیاست «ترومن» سیل کمک های لابی یهودیان را به سوی او سرازیر کرد. او در انتخابات ریاست جمهوری سال 1948م. (سال تأسیس حکومت غاصب اسرائیل) بیشترین تعداد رأی یهودیان را به دست آورد. و به این ترتیب بیش از گذشته به صهیونیستها نزدیک گردید. در واقع لابی یهودیان و اسرائیل همواره با روسای جمهور مهم و اوّلیه ی آمریکا مانند «ویلسون»، «روزولت» و «ترومن» روابطی دوستانه و صمیمانه داشته است، آنها را تحت نظارت داشتند و وزرا و اعضای کنگره ی آمریکا نیز تحت فشار بودند و بایستی بی قید و شرط در این میان از لابی اطاعت می کردند.
1. Atomic power for peace - 10- سیاه و سفید
2- Atomic soldiers - The Desert Rock Eercise - 27 سیاه و سفید
3- Atomic Blasts: operation Greenhouse through upshot- krothole - 30 - سایه و سفید
4. 1962 pacific Nuclear Tests -22- رنگی
5. Civil Defence- Duck and cover - 9- سیاه و سفید
6. Lets Face it! - sarving a Nuclear Attack - 15سیاه و سفید
7. Naclear Devastation- Japon- 36- سیاه و سفید
منابع و مآخذ تحقیق :
1. Naclear weapons- wikipadia
2. warfare Browse
3. Atomic Bomb - Decison
4. The History of the Atomic Bomb
5. Encyclopeadie Britanica
منابع تحقیق :
1. Jerome F.shpiro Atomic Bomb cienema, Routledge 2002
2. Denis Gifford scince Fiction Film studio vista/ dutton pictureback- London 1971
3. philip stpick scien Fiction Movios octopus Books Limited London -1976
4. John Bazter science Fiction in the cinema USA-1970
5. منابع اینترنتی به ویژه دایره المعارف Wikipedia
6. شماره های مختلف نشریه ی موعود در سال های 1384 و 1385
7. هلال، رضا، مسیح یهودی و فرجام جهان (مسیحیت سیاسی و اصولگرایی در آمریکا)- مترجم قبس زعفرانی، تهران، هلال، 1383
8. پیش گویی هاو آخرالزّمان،(گردآوری) واحد پژوهش و تحقیق مؤسسه فرهنگی موعود - تهران: موعود عصر (عج)، 1385
9. نجیری، محمود،آرمگدون / نویسنده محموالنجیری، ترجمه ی رضا عبّاسپور، قبس زعفرانی - تهران، هلال 1384
10. کتاب مقدّس (عهد عتیق و عهد جدید)- انجمن پخش کتب مقدّسه- 1969- چاپ لندن
عکسهایی از فاجعه اتمی هیروشیما و ناکازاکی:
محل فرود بمب بر شهر هیروشیما:
منبع: علوی طباطبایی، سید ابوالحسن، (1387)، هالیوود و فرجام جهان، تهران، نشر هلال، چاپ دوم
*صحت این نوشتار به عهده ی نویسنده بوده و سایت راسخون در این خصوص مسئولیتی بر عهده ندارد.
سیلارد به دلیل محدودیت هایی که هیتلر برای یهودیان ایجاد کرده بود، اروپا را ترک و به آمریکا مهاجرت کرد. وی در آنجا با «آلبرت انیشتین» دانشمند یهودی که او نیز از آلمان فرارکرده بود، ملاقات کرد.
چندی بعد بزرگان قوم یهود در آمریکا انشتین را واداشتند که نامه ای به «فرانکلین روزولت» رئیس جمهور آمریکا در آن زمان بنویسد و وضعیت این اختراع جدید و امکان دست یابی هیتلر به آن را شرح دهد. شایان ذکر است که آلمان نازی در دوران جنگ جهانی دوم موفق به ساخت بمب اتمی نشد، گرچه تعداد زیادی از فیزیکدانان آلمانی که از کشورشان فرار کرده بودند، مسلماً برنامه ی تحقیقات هسته ای داشتند.
درسال 1942م. مخازن اصلی آلمان در کشور نروژ منفجر شد و برنامه ی تحقیقاتی نظامی آنها دچار رکود گردید. از آن تاریخ به بعد آلمان تحقیقات نظامی خود را در زمینه ی ساخت بمب های راکت دار خودکار متمرکز کرد، اما تا سال 1945م. آلمان نازی هنوز راه درازی در ساختن سلاح هسته ای در پیش داشت.
در این میان انیشتین نامه ای به «روزولت» نوشت و طرح ساخت و تولید بمب اتمی را به وی توصیه کرد. گفتنی است که در سال 1947م. به «آلبرت انیشتین» معروف پیشنهاد شد که اولین رئیس جمهور اسرائیل باشد و او تقریباً این پیشنهاد را پذیرفته بود ولی در نهایت منصرف گردید.
تاریخ نامه ی مذکور به رئیس جمهور آمریکا دوم ماه آگوست 1939 م.بود و یک ماه بعد جنگ جهانی دوم در اروپا آغاز گردید. در تاریخ ششم دسامبر سال 1941م. بالاخره «روزولت» دستور تولید یک بمب هسته ای را صادر کرد. درست روز بعد ارتش ژاپن به «پرل هاربور» حمله کرد و ایالات متّحده خود را درگیر جنگ جهانی دوم یافت.
دانشمندان مقیم آمریکا وانگلستان که بعضی از آنها نیز یهودیان فراری از کشورهای آلمان و ایتالیا بودند، علناً اعلام کردند که از پی بردن به اسرار بمب ساخت اتم و تولید آن توسط «هیتلر» وحشت دارند و حتی پیش بینی می کردند که در این صورت هیتلر فاتح جنگ آلمان قدرتمندترین دولت جهان خواهد شد.
در سال 1941م. نیز یک کمیته ی علمی سیاسی به نام «ماد» (MAAD) طیّ گزارشی محرمانه به دولت انگلستان خواستار تولید بمب اتمی شد و تأکید کرد که بدون تردید انجام این امر نتایج قاطعی در جنگ خواهد داشت.
پروژه ی مانهاتان و آغاز عصر اتم
در سال 1942م. یک پروژه ی تحقیقات نظامی اتمی در آمریکا برنامه ریزی شد. میلیون ها دلار برای ساختمان ایستگاه های تحقیقاتی این پروژه ی بسیار سرّی خرج شد. در زمان کوتاهی هزاران دانشمند، تکنسین و مهندس برای آن استخدام شدند.«انریکو فرمی» (5) دانشمند ایتالیایی که قبلاً در دهه ی 1940م. در مورد سرعت نوترون و برخورد آنها با هسته ی اتم، همچنین نوع تشعشع به دست آمده از بمباران اورانیوم با نوترون های کم سرعت در شناسایی هسته ی جدید، پژوهش های مهمّی انجام داده بود، نیز به آمریکا پناهنده شد و رهبری گروه تحقیق در زمینه ی واکنش های زنجیره ای حاصل از شکستن هسته ی اتم را به عهده گرفت. پروژه ی مانهاتان تحت کنترل یک ژنرال ارتش آمریکا به نام «لسلی گرووز» (6) بود. یک فیزیکدان آمریکایی به نام «جی رابرت او پنهایمر» (7) سرپرستی تیم تحقیقاتی که شامل برخی از درخشانترین فیزیکدانان جهان مانند «فرمی» بود را برعهده داشت.نخستین راکتور هسته ای در سال 1942م. در شیکاگو زیر نظر فرمی ساخته شد. در این راکتور تجزیه ی هسته یا تولید نیرو از اتم به طور مداوم صورت می گرفت و روند واکنش زنجیره ای کنترل شده هم به دست آمده بود. این تجارب موفقیّت آمیز نشان می داد که ساختن بمب اتمی و همچنین استفاده از نیروی اتمی برای مقاصد صلح جویانه امکان پذیر است. این رویداد را آغاز عصر اتم می نامند.
پس از آن با استفاده از روش های گوناگون اورانیوم و پلونیوم کافی برای استفاده در چند بمب تولید شد. مهندسان ساخت بمب را طرّاحی و با بررسی های انجام شده معلوم نمودند که چگونه می توان به وسیله ی بار تی- ان- تی آن را منفجر کرد. این تجربه ها تا اواسط سال 1945م. تکمیل شد.
«کاپیتان لئونارد چشایر»، ناظر رسمی انگلیس در حمله ی هوایی به «ناکازاکی» ماجرای مشاهده ی اوّلین بمب اتمی توسط خودش را این گونه شرح می دهد:
جالب ترین منظره برای من وقتی بود که «آل وارِز» مرا به طرف جعبه برد و در آن را باز کرد. با آن همه چیزهایی که در چند هفته ی گذشته شنیده و خوانده بودم ... باید انتظار می داشتم که بمب را در لابه لای فولاد و بتون پیدا کنم. انتظار داشتم بمب در جای بلندی و یا در اعماق زمین باشد ولی بعدها فهمیدم که آن را در یک جعبه کار گذاشته اند. در عین حال نباید انتظار می داشتم که مردی که آن را به من نشان داد در جعبه را در موقع گفت و گو باز کند. پس از آنکه به داخل آن نگاه کردم رویم را برگرداندم زیرا به نظر نمی رسید چیز جالبی باشد. او گفت: «آن بمب اتمی است». درست مثل یک تکّه کاه یا چیز دیگری بود که معمولاً ممکن بود در جعبه ها پیدا شود.
بالاخره در تاریخ شانزدهم جولای سال 1945م. نخستین بمب هسته ای در «آلاموگور دو» واقع در ایالت نیومکزیکو منفجر شد. انفجار بسیار مهیب بود. این دستگاه اتمی روی برجی فولادی کار گذاشته شده بود. «ژنرال توماس فارل» مشاهدات خود را از اوّلین انفجار بمب اتمی در سال 1945م. در نیومکزیکو چنین بیان می کند:
تمام شهر با نور خیره کننده ای مانند آفتاب سوزان نیمروز روشن شد ... سی ثانیه بعد انفجار صورت گرفت. ابتدا هوای ناشی از انفجار به سختی به مردم و اشیاء فشار آورد و بلافاصله به دنبال آن غرّش هولناکی که انسان را به روز رستاخیز هشدار می داد، صورت گرفت و به نظر رسید که ما موجودات گناهکار کوچک دخالت در کار خدا کرده ایم.
چند ماه قبل از آزمایش بمب اتمی در نیومکزیکو، آلمان شکست خورد. تا آن هنگام دو بمب دیگر آماده شده بود.
تصمیم گیری در مورد بمباران ژاپن
تا اواسط سال 1945م. به تدریج ژاپنی ها شکست خوردند و به جزایر خود رانده شدند. از مدتها قبل تجهیزات نیروی دریایی و هوایی آنها خراب شده بود و شهرهای ژاپن به شدّت به وسیله ی آمریکایی ها بمباران می گردید. متفقین غربی و چین خواستار تسلیم بدون قید و شرط ژاپن می دانستند که کشورشان با شکست روبرو است ولی صلح را با شرایط خودشان می پذیرفتند. یکی از شرایط اصلی آنها این بود که باید به امپراتور اجازه داده شود به عنوان رهبر موروثی ژاپن بماند. کوشش آنها برای صلح با این شرایط که ممکن بود به تسلیم زودتر نیز بیانجامد با شکست روبرو شد. متفقین تأکید بر تسلیم بدون قید و شرط ژاپن داشتند. شوروی نیز قول داده بود علیه ژاپن باهمراهان متفقش همکاری کند. بنابراین آماده برای حمله به ارتش ژاپن داشتند. شوروی نیز قول داده بود علیه ژاپن با همراهان متفقش همکاری کند. بنابراین آماده برای حمله به ارتش ژاپن که منچوری را اشغال کرده بود، گردید. ارتش ژاپن برای دفاع از میهن خود آماده شدند. ژاپنی ها در جنگ سختی در جزایر اقیانوس آرام نشان دادند که ترجیح می دهند به جای تسلیم شدن، تا دم مرگ بجنگند، برای مثال در جزایر «ایوجیما» و «اوکیناوا» هزاران سرباز آمریکایی به وسیله ی ژاپنی ها که تا سرحدّ خودکشی از خود شجاعت نشان می دادند، کشته شدند. برای رهبران آمریکا مشخص شده بود که حمله به جزیره ی اصلی ژاپن موجب مرگ و میرزیادی خواهد شد. آنها پس از بحث و مذاکره به این نتیجه رسیدند که بمب اتمی را که برای استفاده علیه آلمان ساخته شده بود به سرعت برای پایان دادن به جنگ در ژاپن به کار برند.انگلیسی ها با این پیشنهاد موافقت کردند. بعضی از دانشمندان فیزیک که در ساختن بمب اتمی کمک کرده بودند، از انداختن بمب بر روی شهروندان ژاپنی هراسناک شده و سعی کردند دولت آمریکا را قانع کنند تا به گونه ای تنها نیروی این بمب را به ژاپنی ها نشان دهد و در جایی آن را بیاندازد که آسیبی به کسی وارد نکند. هفت دانشمند اتم شناس طیّ نامه ای نظر خود را به وزیر جنگ آمریکا این گونه اعلام داشتند:
با خوش بینی تمام امیدواریم توافق بین المللی برای جلوگیری از کاربرد ناگهانی بمب اتمی در ژاپن برای نجات جان آمریکایی ها به دست آید. ممکن است اعتماد دنیا به علت ایجاد چنین موج وحشتی از ما سلب شده باشد و در آمریکا نیز شکاف عقیده ای به وجود آورده باشد. از این دیدگاه آزمایش سلاح جدید در حضور نمایندگان سازمان ملل در یک جزیره ی متروک یا صحرا ممکن است صورت گیرد. بهترین جوّ ممکن برای حصول توافق بین المللی هنگامی امکان دارد که آمریکا بتواند به دنیا بگوید: «شما دیدید که چه سلاحی داشتیم و از آن استفاده نکردیم». ما آماده ایم که از استفاده از آن چشم پوشی کنیم به شرط آنکه کشورهای دیگر در این مورد با ما همکاری و توافق کنند که سازمانی برای نظارت بر آن وجود آید.
سایر داشمندان معتقد بودند که این تصمیم را باید برعهده ی سران نظامی گذاشت، زیرا آمریکایی ها تنها 2 بمب اتمی برای استفاده، آماده داشتند و نمی بایست آنها را به اصطلاح هدر می دادند!
در سال 1945م. هیئت علمی انرژی هسته ای که «انریکو فِرمی» و «رابرت اوپنهایمر» نیز در میان آنها حضور داشتند، گزارش خود را در مورد بمب اتم به شرح زیر به دولت آمریکا اعلام کردند:
در این باره که آیا باید از این بمب استفاده بکنند یا نه؟، از ما خواستند که اظهار نظر کنیم. ما ذرّه ای درباره ی وضع نظامی ژاپن نمی دانستیم که آیا می شود آنها را از راه دیگری هم به تسلیم واداشت یا اینکه چاره ای جز هجوم به آنها نیست.
گفتیم که ما فکر نمی کنیم که تنها به دلیل اینکه ما دانشمندیم برای پاسخ دادن به این سؤال شایسته باشیم، که آیا باید از این بمب ها استفاده کرد یا نه؟ ... به نظر ما دو عامل باید در نظر گرفته می شد. یکی نجات جان مردم در جنگ و دیگری تأثیر اعمال ما در اثبات قدرتمان و ثُبات جهان پس از جنگ. گفتیم که ما فکر نمی کنیم که انفجار یکی از این بمب ها مثل ترقّه ای بر فراز بیابانی، احتمالاً خیلی موثّر باشد.
بعدها مورّخان اظهار نظر کردند که ژاپن بدون انداختن بمب هم تسلیم می شد و همچنین اظهار داشتند که ایالات متّحده این بمب ها را بدان جهت به کار برد که خود را به شوروی نشان دهد.
«هنری استیمسون» وزیر جنگ آمریکا در ماه آگوست سال 1945م. اعلام کرد:
هدف اصلی ایالات متّحده ی آمریکا در تابستان سال 1945م. تسلیم فوری و کامل ژاپن بود. در اواسط جولای 1945م. بخش جاسوسی ستاد کلّ وزارت جنگ، قدرت نظامی ژاپن را حدود 5 میلیون نفر برآورد کرد. طبق برآورد ما امکان زیادی وجود داشت که دولت ژاپن تا آخر مقاومت کند. در چنین صورتی متفقین با وظایف زیادی برای از بین بردن ارتش 5 میلیونی روبه رو می شدند. ارتشی که متعلّق به نژادی بود که همواره توانایی خود را تا پای جان به ثبوت رسانیده بود. طرح های شکست ژاپن بدون اتّکاء به بمب اتمی آماده شده بود. ما برآورد کرده بودیم که جنگ اصلی زودتر از نیمه ی آخر سال 1946 م. تمام نخواهد شد. به من اطلاع داده بودند که چنین عملیاتی ممکن است به تنهایی به قیمت جان یک میلیون نفر از نیروی نظامی آمریکا تمام شود. مقصود اصلی من این بود که جنگ را با پیروزی و حدّاقل امکان از دست دادن نفرات ارتشمان تمام کنیم.
ولی تصمیم برای بمباران اتمی تصمیمی بود که باعث مرگ بیش از 100 هزار ژاپنی شد. هیچ شرحی نمی تواند حقایق را تغییر دهد و من هم مایل نیستم به حاشیه بروم ولی این تصمیم قاطع و قبلی در مورد بمباران هیروشیما و ناکازاکی به جنگ ژاپن خاتمه داد. با این کار حملات توپخانه و محاصره ی جنگی پایان یافت و در نهایت به برخورد وحشتناک ارتش های بزرگ پایان داده شد.
تصمیم هری ترومن
«هری ترومن» رئیس جمهور جدید آمریکا در آن شرایط، تصمیم نهایی خود را در مورد به کارگیری بمب اتمی در ژاپن گرفت. او در اظهاراتش می گوید:تصمیم نهایی از اینکه در کجا و چه وقت بمب اتم را به کار ببریم با من بود. بگذارید در این مورد اشتباه نکنیم. من بمب را به عنوان سلاح نظامی دانستم و هرگز در مورد استفاده از آن تردیدی نداشتم. مشاوران عالی رتبه ی نظامی من استفاده از آن را توصیه کردند و وقتی من با «چرچیل» صحبت کردم او بدون تردید به من گفت که اگر استفاده از بمب کمکی به پایان جنگ کند، با آن موافق است.
در اینجا بد نیست معرفی کوتاهی از سوابق فعالیت های سیاسی آقای ترومن برای آشنایی شما خوانندگان محترم داشته باشیم:
«آلن. ای. رابرتسون» نویسنده ی فراماسونر در کتاب خود با عنوان «برادر ترومن»، درباره ی عملکرد ماسونی وی شواهد مستندی را ارائه می کند که بر اساس آنها مشخص می شود که «ترومن» در تشکّل های مختلف فراماسونری عضو بوده است و در همگی آنها به رتبه ی 33 نائل آمده بود. او بالاترین مقام خود را در سال 1923 م. از جانب «لژماسونی مستقل» با عنوان «شوالیه ی معبد» احراز کرده بود. پای بندی وی به این مراتب و روابط او با یهودیان به حدّی بود که احدی حتی تصوّر لحظه ای قطع شدن آن را نمی کرد، نام «ترومن» به عنوان بنیانگزار دولت یهودی در تاریخ ثبت شد. او طیّ سه سال بعد سازمان ملل را به سمت تأسیس دولت اسرائیل در سرزمین های اشغالی فلسطین سوق داد و به دنبال آن بزرگترین کمک اقتصادی را در اختیار دولت غاصب قرار داد. خاخام بزرگ اسرائیل در دیدار خود از کاخ سفید در سال 1949م. خطاب به ترومن گفت:
خداوند شما را برای حمایت و پشتیبانی از تأسیس اسرائیل در هزاره ی دوم در رحم مادرتان قرار داد.»
این سیاست «ترومن» سیل کمک های لابی یهودیان را به سوی او سرازیر کرد. او در انتخابات ریاست جمهوری سال 1948م. (سال تأسیس حکومت غاصب اسرائیل) بیشترین تعداد رأی یهودیان را به دست آورد. و به این ترتیب بیش از گذشته به صهیونیستها نزدیک گردید. در واقع لابی یهودیان و اسرائیل همواره با روسای جمهور مهم و اوّلیه ی آمریکا مانند «ویلسون»، «روزولت» و «ترومن» روابطی دوستانه و صمیمانه داشته است، آنها را تحت نظارت داشتند و وزرا و اعضای کنگره ی آمریکا نیز تحت فشار بودند و بایستی بی قید و شرط در این میان از لابی اطاعت می کردند.
پی نوشت ها :
1.Jule verne
2. Rey Bradbury
3. Herbert George wells
4. Arthur c.clark
5. Enrico Fermi
6. Lesllie Groves
7. J.Robert opnheimer
1. Atomic power for peace - 10- سیاه و سفید
2- Atomic soldiers - The Desert Rock Eercise - 27 سیاه و سفید
3- Atomic Blasts: operation Greenhouse through upshot- krothole - 30 - سایه و سفید
4. 1962 pacific Nuclear Tests -22- رنگی
5. Civil Defence- Duck and cover - 9- سیاه و سفید
6. Lets Face it! - sarving a Nuclear Attack - 15سیاه و سفید
7. Naclear Devastation- Japon- 36- سیاه و سفید
منابع و مآخذ تحقیق :
1. Naclear weapons- wikipadia
2. warfare Browse
3. Atomic Bomb - Decison
4. The History of the Atomic Bomb
5. Encyclopeadie Britanica
منابع تحقیق :
1. Jerome F.shpiro Atomic Bomb cienema, Routledge 2002
2. Denis Gifford scince Fiction Film studio vista/ dutton pictureback- London 1971
3. philip stpick scien Fiction Movios octopus Books Limited London -1976
4. John Bazter science Fiction in the cinema USA-1970
5. منابع اینترنتی به ویژه دایره المعارف Wikipedia
6. شماره های مختلف نشریه ی موعود در سال های 1384 و 1385
7. هلال، رضا، مسیح یهودی و فرجام جهان (مسیحیت سیاسی و اصولگرایی در آمریکا)- مترجم قبس زعفرانی، تهران، هلال، 1383
8. پیش گویی هاو آخرالزّمان،(گردآوری) واحد پژوهش و تحقیق مؤسسه فرهنگی موعود - تهران: موعود عصر (عج)، 1385
9. نجیری، محمود،آرمگدون / نویسنده محموالنجیری، ترجمه ی رضا عبّاسپور، قبس زعفرانی - تهران، هلال 1384
10. کتاب مقدّس (عهد عتیق و عهد جدید)- انجمن پخش کتب مقدّسه- 1969- چاپ لندن
عکسهایی از فاجعه اتمی هیروشیما و ناکازاکی:
*صحت این نوشتار به عهده ی نویسنده بوده و سایت راسخون در این خصوص مسئولیتی بر عهده ندارد.
