1- حضرت ابراهیم خلیل الرحمان (ع) مانند حضرت نوح (ع) حضرت موسی (ع)، حضرت عیسی (ع) و حضرت محمد (ص) از پیامبران بزرگوار الهی و اوالعزم می باشد که برای هدایت اهل زمین مبعوث شده است.
2- حضرت ابراهیم(ع) دو همسر به نام های «هاجر و ساره» داشتند که اسحاق فرزند ساره و اسماعیل فرزند هاجر است.
حضرت اسماعیل (ع) که خود از پیامبران الهی بوده، جد پیامبر گرامی اسلام(ص) می باشند.
حضرت اسحاق (ع) نیز از پیامبران الهی بوده که حضرت یعقوب فرزند ایشان می باشد، حضرت یعقوب دوازده فرزند داشت که چهارمین آنها یهوذا نام دارد.
3- اسرائیل از دو کلمه «اسرا» به معنی عبد و «ئیل» به معنی الله یعنی بنده ی خدا تشکیل شده که منظور از این کلمه، «حضرت یعقوب (ع)» است.
4- حضرت موسی(ع)، حضرت عیسی (ع) و حضرت محمد (ص) که پیامبران ادیان سه گانه ی جهانی هستند از نسل حضرت ابراهیم خلیل(ع) می باشند، گر چه حضرت عیسی (ع) پدر نداشت ولی از طرف مادر به حضرت ابراهیم (ع) می رسد.
5- صهیون (Zion) نام کوهی است در اورشلیم که«هیکل سلیمان» «مسجد الاقصی» و«صخره» بر آن بنا شده و نام این کوه در چند جای عهدین ذکر شده است.(1)
6- یهودیهایی که اکنون در فلسطین یا اسرائیل سکونت دارند از جهت آنکه به «یهوذا» فرزند حضرت یعقوب (ع) می رسند، یهود نام گرفته اند و چون از فرزندان یعقوب (ع) هستند، بنی اسرائیل یعنی فرزندان اسرائیل نیز نامیده می شوند، گاهی نیز به آنها صهیونی گفته می شود به دلیل سکونت آنها در نزدیکی کوه «صهیون».
فلسطین
«فلسطین» نام سرزمینی است در شرق ادنی (2) که از شمال به لبنان، از شرق به سوریه و اردن هاشمی، از غرب به دریای مدیترانه و از طرف جنوب به مصر می رسد.
به دلیل اینکه در این سرزمین آثار باستانی و مذهبی بسیاری از یهود، مسیحیان و مسلمانان وجود دارد، همیشه در طول تاریخ بر سر آن جنگ و جدال بوده است.
فلسطین تا سال 1363 هجری قمری به دست مسلمانان بود پس از این زمان یهود به پشتیبانی اسعتمار انگلیس قسمتی از آن را غصب و در آن دولتی به نام «اسرائیل» تشکیل دادند، قسمت دیگر آن هنوز در دست مسلمانان است که پاره ای از اردن هاشمی را تشکیل می دهد.
استعمار پس از جنگ جهانی دوم دولت وسیع و دامنه دار سوریه را که جزو کشورهای اسلامی عثمانی بود، چهار قسمت نمود:
1- فلسطین در دست یهود.
2- لبنان در دست مسیحیان.
3- اردن هاشمی در دست مسلمانان عرب باقی ماند.
4- اسکندرونه هم به مسلمانان ترک داده شد.
و بدین ترتیب استعمار توانست بر مسلمانان پیروز شود.
مطلب جالب توجه اینکه لبنان قبلا جزو کشورهای اسلامی بوده و اکنون بیشتر جمعیت آن نیز مسلمانان هستند، با وجود این کسی اعتراضی نمی کند که چرا دولت لبنان باید مسیحی باشد؟!
استعمار نقش مهمی در فلسطین بازی کرد و تلاش فراوانی نمود تا بالاخره موفق شد صدای اسلام را در این سرزمین خاموش سازد! ولی مدتی نگذشت که ناسیونالیسم عربی به پاخواست و با استعمار به مبارزه شدیدی پرداخت، این مطلب نیز ضربه ی دیگری بود بر پیکر مسلمانان فلسطین! ولی عربها دیر به فکر افتادند زیرا اگر در همان روزهای اولیه همه ی مسلمانان به پا خواستند گرفتن فلسطین مشکل به نظر نمی رسید!
ولی استعمار طبق وعده ی بالفور(3) فلسطین را به یهود سپرد و غاصبین را با سر و صداهای بیجا و بی مورد، استوار ساخت.
تورات و عهد عتیق
تورات یعنی تعلیم و بشارت، کتابی آسمانی است که بر پیامبر بزرگوار الهی حضرت موسی(ع) نازل شده است.
ولی یهود این کتاب را تحریف کرده، خرافات و افسانه های زیادی در آن جای دادند به گونه ای که اکنون که به صورت یک کتاب خنده دار و عجیب درآمده است.
نویسندگان تورات تحریف شده، اشخاص ناشناس و گمنامی هستند که قرآن در مورد آنها می فرماید:
( فَوَیل لِلَّذینَ یَکتُبِوِنَ الکِتابَ بِاَیدیِهِم ثُمّ یَقُولُونَ هذا مِن عِندِ اللهِ لِیَشتَروُا بِه ثَمَناً قَلیلاً فَوَیلٌ لَهُم مِمّا کَتَبَت اَیدِیهِم وَوَیلٌ لَهُمِ مِمّا یَکسِبُونَ).(4)
«پس وای بر کسانی که از جانب خود چیزی نوشته و به خدای متعال نسبت دهند تا به بهای اندک ( و متاع ناچیز دنیا) بفروشند، پس وای بر آنها از آن نوشته ها و آنچه از آن به دست آرند».
الف) خداوند در نظر یهود
خداوند در کتاب مقدس یهودیها شکل و شمایل عجیب و غریبی دارد. به عنوان مثال در این کتاب آمده است که خداوند مانند انسان است(5)، دارای گیسو و لباس(6) و دو پا (7) که مانند انسان نیز راه می رود(8)، از آسمان به زمین فرود آمده هر کجا که بخواهد می رود، مکانی را برای سکونت و زندگی خویش قرار می دهد(9)، این خدا آنقدر نادان است که بدون نشانه نمی تواند خانه ی مومنان را از خانه کفار تشخیص دهد(10) و نسبت به بسیاری از امور بی اطلاع است(11)، پیمان خود را می شکند(12)، از عمل خویش پشیمان می شود(13)، گاهی نیز بر کاری که انجام داده اندوهگین می شود(14)، با انسان کشتی می گیرد(15) در همان زمانی که سه تا است، یکی است، یعنی هم یگانه است و هم سه گانه(16)، مار از او راستگوتر است یعنی مار صحیح و خدا دروغ می گوید،(17) از آسمانها به زمین آمده بین کلام مردم تفرقه می اندازد(18) چون از وحدت کلام بنده ها می ترسد(19)، کلامی می گوید و سپس تغییر می دهد(20)، این صفات خداوندی است که یهود در کتاب مقدس «تورات!» به آن عقیده دارد.
ولی خداوند جهان از همه ی این خرافات پاک و دور است، نه جسم است و نه عوارض جسمی بر او عارض می شود، همیشه راست می گوید و هیچ وقت پیمان شکنی نمی کند، تمام اعمالش از روی دانایی، خرد و حکمت است، هیچ گاه اندوهگین و محزون نمی شود، یگانه است و شریک ندارد و پیوسته خیرخواه مخلوقات است.
ب) پیامبران در نظر یهود
پیامبران الهی در این (کتاب مقدس تحریف شده) دست کم از خدایان آن ندارند. به عنوان مثال:
1- همان گونه که به حضرت داوود(ع) نسبت داده اند، آنها مرتکب زنا می شوند.(21)
2- همان گونه که به حضرت لوط(ع) نسبت داده اند، آنها با دختران خود نیز مرتکب زنا می شوند.(22)
3- همان گونه که به حضرت داوود(ع) نسبت داده اند آنها مردم را فریب داده، به کشتن می دهند و زنانشان را به ازدواج خود در می آورند.(23)
4- با خداوند کشتی می گیرند و نبوت و پیامبری را به زور از خداوند می گیرند. این نسبت ناروا را به حضرت یعقوب(ع) داده اند.(24)
5- کارهایی که خداوند نهی کرده انجام می دهند، قلبهایشان به بتها میل دارد و برای پرستش بتها بتکده می سازند. این اعمال را به حضرت سلیمان(ع) نسبت داده اند.(25)
6- خداوند می خواهد آنها را بکشد زیرا آنها ستمکار هستند و به کشتن کودکان، افتادگان و گاو و گوسفندان فرمان می دهند، همچنین با خداوند درشتی و خشونت می کنند که این موارد را به حضرت موسی(ع) نسبت داده اند.(26)
7- سالهای زیادی میان مردم بدون لباس و با پای برهنه راه می روند، این عمل را به حضرت اشعیا(ع) (27) نسبت داده اند.(28)
8- به گردنهای خویش بند و یوغ می بندند که این عمل را به حضرت ارمیا(ع) نسبت داده اند.(29)
9- خداوند به آنها دستور می دهد نانی که به نجاسات انسانی آلوده شده است را بخورند و موهای سر و صورت خود را بتراشند که این اعمال را به حضرت حزقیال(ع) نسبت داده اند.(30)
10- خداوند به آنها دستور می دهد زن زنازاده ای را به ازدواج خود درآورند همان گونه که حضرت هوشع(ع) به این دستور خداوند عمل نمود.(31)
11- مردم را به پرستش بت تشویق نموده و خودشان نیز بت می سازند، همان گونه که حضرت هارون(ع) این عمل را انجام داد.(32)
12- از راه زنا متولد شده اند چنانچه به حضرت یفتاح(ع) این نسبت ناروا را داده اند.(33)
13- همان گونه که حضرت نوح(ع) اینگونه بود. شراب می نوشند، مستی می کنند و دروغ می گویند.(34)
این است صفات و ویژگیهای پیامبران الهی از دیدگاه عهد عتیق!
آری، یهود این صفات زشت را به پیامبران الهی (ع) نسبت می دهند تا بدین وسیله میدان گناه برای خود آنها باز باشد و دامن خود را از هر گونه گناه و آلودگی پاک نمایند، یعنی اگر مرتب زنا شدند، شراب نوشیدند، دروغ گفتند یا عهد و پیمان شکستند کسی حق اعتراض به آنها نداشته باشد و نتواند آنها را سرزنش کند زیرا در کتاب آسمانی آنها پیامبران الهی تمام این اعمال زشت را انجام داده اند و اگر کسی به آنها اعتراض کرد، می گویند: مگر پیامبران خدا چنین نمی کردند؟! اما هم این اعمال را از آنها آموخته و انجام می دهیم!
ولی انبیاء اولوالعزم(ع) از نظر عقل و منطق از تمامی این دروغها و افسانه ها پاک و دور می باشد زیرا آنها معصوم بوده و مرتکب هیچ عمل زشتی نمی شوند.
در اینجا لازم است برای معرفی هر چه بهتر یهود به گوشه هایی از کتاب عهد عتیق توجه فرمایید:
الف) پستی و بی عفتی یهود
ابرام(35) به طرف جنوب کوچ کرد، به مصر رسید در حالی که تمام آن سرزمین را قحطی فرا گرفته بود، چون ابرام و همسرش سارا به نزدیکی مصر رسیدند، به همسرش گفت: نزد مردم مصر خود را خواهر من معرفی کن تا از این جهت اتفاق بدی برای من رخ ندهد و من در امنیت کامل باشم زیرا تو بسیار زیبا و خوش منظر هستی، به همین دلیل آنها مرا به قتل رسانده و تو را زنده نگاه می دارند. وقتی ابرام وارد مصر شد امرای فرعون و مردم مصر آن زن را در کمال زیبایی دیدند، آنها او را در حضور فرعون ستودند و به خانه ی فرعون بردند، به ابرام نیز احسان نمودند و به او هدایایی مانند میش، گاو، گوسفند، کنیز و شتران دادند. در این هنگام خداوند فرعون و اهل خانه اش را به سبب سارا (همسر ابرام) به بلای سختی مبتلا نمود.
فرعون ابرام را به حضور طلبید و گفت: این چه عملی است که نسبت به من روا داشتی؟ چرا مرا خبر ندادی که او زوجه ی تو است؟
چرا گفتی او خواهر من است که او را به زنا گرفته ام؟ اکنون زوجه ی خود را برداشته و برو. آنگاه فرعون به اطرافیان خود دستور داد ابرام را با همسرش و تمام اموال و دارایی که به او داده بودند رها کنند.(36)
هنگامی که انسان اینگونه مطالب را در (تورات) این کتاب مقدس یهود مشاهده می کند متوجه می شود که دولت اسرائیل «زنا» را یک عمل قانونی و شرافتمندانه به حساب می آورد! چرا که پیامبر بزرگوار آنها(ابرام) برای چند راس گاو و گوسفند همسر خود را تقدیم فرعون کرده است؟!
ب) طمع یهود
خداوند ما «یهوه» ما را «حوریب» مورد خطاب قرار داد و گفت:
توقف شما در این کوه کافی است. ما نیز به فرمان او کوچ کرده و به سوی کوهستان اموریان و جمیع حوالی آن از عربه، هامون، جنوب و کناره دریا یعنی زمین کنعانیان، لبنان تا نهر بزرگ که نهر فرات باشد رفتیم، خداوند نیزاجازه ی ورود داد و گفت: اکنون زمین را پیش روی شما گذاشتم، وظیفه ی شما این است که وارد این سرزمین شوید.
این مکان همان زمینی است که خداوند در اختیار پدران شما (ابرام، اسحاق و یعقوب) قرار داد و قسم یاد نمود که آن را به تصرف فرزندان و نسل آینده ی شما درآورد.(37).
ج) بی رحمی و سنگدلی یهود
آنگاه قوم صدا زدند و کرناها را نواختند، هنگامی که مردم آواز کرنا را شنیدند به آواز بلند فریاد زدند حصارهای شهر فرو ریخته است، هر کس توانست به شهر اریحا آمد تا اینکه مرد و زن، پیر و جوان حتی حیوانات را از دم شمشیر گذراندند، شهر را به آتش کشیده، طلا و نقره و تمامی اسباب و اثاثیه و ظروف قیمتی را به خزانه خانه ی خدا بردند.(38)
هنگامی که به نزدیک ترین شهر رسیدی ابتدا با صلح و صفا رفتار کن، در صورتی که مردم با روی باز به استقبال تو آمدند و دروازه شهر را به روی تو و یارانت گشودند و مالیات و جزیه پرداختند با آنها رابطه ای بر اساس صلح و صفا برقرار کن ولی اگر به تندی با تو رفتار نمودند و از دستورات تو سرپیچی کردند آن شهر را به فرمان خدایت «یهوه» محاصره کن، زنان و مردان و اطفال را به قتل برسان و اموال آنها را به تاراج ببر، خدایت یهوه اجازه می دهد با مردم تمام شهرهایی که از تو دورند و از این امتها نیستند چنین رفتاری داشته باشی، در ادامه میان امتهایی که خدایت یهوه به مالکیت تو درآورده است هیچ جانداری را زنده مگذار، بلکه ایشان را یعنی حتیان، اموریان، کنعانیان، فرزیان، حویان و یئوسیان را چنانکه خدایت یهوه به تو دستور داد هلاک ساز(39) بسیار استوار و محکم باش و در هر شهری که با تو جنگ می کنند سنگری بنا کن تا آن شهر به کلی نابود شود.(40)
خداوند باعث فرار کردن ایشان از اسرائیل شد و بسیاری از آنها را در جبعون به قتل رسانید، عده ای را نیز دنبال نمود تا فرار کردند ولی تا عزیقه و مقیده به دنبال آنها رفت تا آنها را به قتل رسانید.
در آن روز بود که یشوع مقیده را محاصره نمود و همه ی مردم شهر را نابود کرد تا اینکه دیگر جانداری در آن شهر باقی نماند، همان گونه که یشوع و همه ی بنی اسرائیل از مقیده به لبنه رفتند و با مردم لبنه جنگ کردند، خداوند لبنه را نیز با پادشاهش تسلیم اسرائیل نمود، پس آن و همه ی کسانی که در لبنه بودند را قتل عام نمود و کسی را زنده نگذاشت و همان گونه که با پادشاه اریحا رفتار نمود با پادشاه لبنه نیز رفتار کرد، یشوع با همه بنی اسرائیل از لبنه حرکت کردند و به الخیش رسیدند، در مقابل آن اردو زده و با ساکنان آن جنگ کردند و خداوند الخیش را نیز تسلیم بنی اسرائیل نمود و آن را در روز دوم تسخیر نمود، همه ی کسانی هم که در آن بودند، به قتل رسانید همان گونه که با افراد لبنه رفتار کرده بود. در آن وقت بود که هورام پادشاه جاذر برای کمک کردن به الخیش آمد، یشوع نیز او و قومش را شکست داد به اندازه ای که کسی را زنده نگذاشت، یشوع با همه ی بنی اسرائیل از الخیش به عجلون رفتند و در مقابل آن اردو زدند، سپس با ساکنان آن جنگ کردند و در روز اول آن را گرفته و همه ی مردم را به قتل رساندند همان گونه که با ساکنین الخیش رفتار کرده بودند.
یشوع با همه ی بنی اسرائیل از عجلون به حبرون رفت و با ساکنان آن جنگ کرد و آن را با پادشاه و همه ی شهرها و ساکنین آنها به قتل رساند، همان گونه که با ساکنین عجلون رفتار کرده بود، یشوع با همه ی بنی اسرائیل به دبیر برگشت و با ساکنین آن جنگ کرد آن را با پادشاه و همه ی شهرهایش گرفت و ایشان را به قتل رسانید، همان گونه که با ساکنین حبرون رفتار کرده بود پس یشوع همه ی آن زمین، یعنی کوهستان و جنوب و هامون و جمیع پادشاهان آنها را به قتل رسانید و هر جانداری را هلاک کرده، همان گونه که یهوه خدای اسرائیل به او دستور داده بود.(41)
2- حضرت ابراهیم(ع) دو همسر به نام های «هاجر و ساره» داشتند که اسحاق فرزند ساره و اسماعیل فرزند هاجر است.
حضرت اسماعیل (ع) که خود از پیامبران الهی بوده، جد پیامبر گرامی اسلام(ص) می باشند.
حضرت اسحاق (ع) نیز از پیامبران الهی بوده که حضرت یعقوب فرزند ایشان می باشد، حضرت یعقوب دوازده فرزند داشت که چهارمین آنها یهوذا نام دارد.
3- اسرائیل از دو کلمه «اسرا» به معنی عبد و «ئیل» به معنی الله یعنی بنده ی خدا تشکیل شده که منظور از این کلمه، «حضرت یعقوب (ع)» است.
4- حضرت موسی(ع)، حضرت عیسی (ع) و حضرت محمد (ص) که پیامبران ادیان سه گانه ی جهانی هستند از نسل حضرت ابراهیم خلیل(ع) می باشند، گر چه حضرت عیسی (ع) پدر نداشت ولی از طرف مادر به حضرت ابراهیم (ع) می رسد.
5- صهیون (Zion) نام کوهی است در اورشلیم که«هیکل سلیمان» «مسجد الاقصی» و«صخره» بر آن بنا شده و نام این کوه در چند جای عهدین ذکر شده است.(1)
6- یهودیهایی که اکنون در فلسطین یا اسرائیل سکونت دارند از جهت آنکه به «یهوذا» فرزند حضرت یعقوب (ع) می رسند، یهود نام گرفته اند و چون از فرزندان یعقوب (ع) هستند، بنی اسرائیل یعنی فرزندان اسرائیل نیز نامیده می شوند، گاهی نیز به آنها صهیونی گفته می شود به دلیل سکونت آنها در نزدیکی کوه «صهیون».
فلسطین
«فلسطین» نام سرزمینی است در شرق ادنی (2) که از شمال به لبنان، از شرق به سوریه و اردن هاشمی، از غرب به دریای مدیترانه و از طرف جنوب به مصر می رسد.
به دلیل اینکه در این سرزمین آثار باستانی و مذهبی بسیاری از یهود، مسیحیان و مسلمانان وجود دارد، همیشه در طول تاریخ بر سر آن جنگ و جدال بوده است.
فلسطین تا سال 1363 هجری قمری به دست مسلمانان بود پس از این زمان یهود به پشتیبانی اسعتمار انگلیس قسمتی از آن را غصب و در آن دولتی به نام «اسرائیل» تشکیل دادند، قسمت دیگر آن هنوز در دست مسلمانان است که پاره ای از اردن هاشمی را تشکیل می دهد.
استعمار پس از جنگ جهانی دوم دولت وسیع و دامنه دار سوریه را که جزو کشورهای اسلامی عثمانی بود، چهار قسمت نمود:
1- فلسطین در دست یهود.
2- لبنان در دست مسیحیان.
3- اردن هاشمی در دست مسلمانان عرب باقی ماند.
4- اسکندرونه هم به مسلمانان ترک داده شد.
و بدین ترتیب استعمار توانست بر مسلمانان پیروز شود.
مطلب جالب توجه اینکه لبنان قبلا جزو کشورهای اسلامی بوده و اکنون بیشتر جمعیت آن نیز مسلمانان هستند، با وجود این کسی اعتراضی نمی کند که چرا دولت لبنان باید مسیحی باشد؟!
استعمار نقش مهمی در فلسطین بازی کرد و تلاش فراوانی نمود تا بالاخره موفق شد صدای اسلام را در این سرزمین خاموش سازد! ولی مدتی نگذشت که ناسیونالیسم عربی به پاخواست و با استعمار به مبارزه شدیدی پرداخت، این مطلب نیز ضربه ی دیگری بود بر پیکر مسلمانان فلسطین! ولی عربها دیر به فکر افتادند زیرا اگر در همان روزهای اولیه همه ی مسلمانان به پا خواستند گرفتن فلسطین مشکل به نظر نمی رسید!
ولی استعمار طبق وعده ی بالفور(3) فلسطین را به یهود سپرد و غاصبین را با سر و صداهای بیجا و بی مورد، استوار ساخت.
تورات و عهد عتیق
تورات یعنی تعلیم و بشارت، کتابی آسمانی است که بر پیامبر بزرگوار الهی حضرت موسی(ع) نازل شده است.
ولی یهود این کتاب را تحریف کرده، خرافات و افسانه های زیادی در آن جای دادند به گونه ای که اکنون که به صورت یک کتاب خنده دار و عجیب درآمده است.
نویسندگان تورات تحریف شده، اشخاص ناشناس و گمنامی هستند که قرآن در مورد آنها می فرماید:
( فَوَیل لِلَّذینَ یَکتُبِوِنَ الکِتابَ بِاَیدیِهِم ثُمّ یَقُولُونَ هذا مِن عِندِ اللهِ لِیَشتَروُا بِه ثَمَناً قَلیلاً فَوَیلٌ لَهُم مِمّا کَتَبَت اَیدِیهِم وَوَیلٌ لَهُمِ مِمّا یَکسِبُونَ).(4)
«پس وای بر کسانی که از جانب خود چیزی نوشته و به خدای متعال نسبت دهند تا به بهای اندک ( و متاع ناچیز دنیا) بفروشند، پس وای بر آنها از آن نوشته ها و آنچه از آن به دست آرند».
الف) خداوند در نظر یهود
خداوند در کتاب مقدس یهودیها شکل و شمایل عجیب و غریبی دارد. به عنوان مثال در این کتاب آمده است که خداوند مانند انسان است(5)، دارای گیسو و لباس(6) و دو پا (7) که مانند انسان نیز راه می رود(8)، از آسمان به زمین فرود آمده هر کجا که بخواهد می رود، مکانی را برای سکونت و زندگی خویش قرار می دهد(9)، این خدا آنقدر نادان است که بدون نشانه نمی تواند خانه ی مومنان را از خانه کفار تشخیص دهد(10) و نسبت به بسیاری از امور بی اطلاع است(11)، پیمان خود را می شکند(12)، از عمل خویش پشیمان می شود(13)، گاهی نیز بر کاری که انجام داده اندوهگین می شود(14)، با انسان کشتی می گیرد(15) در همان زمانی که سه تا است، یکی است، یعنی هم یگانه است و هم سه گانه(16)، مار از او راستگوتر است یعنی مار صحیح و خدا دروغ می گوید،(17) از آسمانها به زمین آمده بین کلام مردم تفرقه می اندازد(18) چون از وحدت کلام بنده ها می ترسد(19)، کلامی می گوید و سپس تغییر می دهد(20)، این صفات خداوندی است که یهود در کتاب مقدس «تورات!» به آن عقیده دارد.
ولی خداوند جهان از همه ی این خرافات پاک و دور است، نه جسم است و نه عوارض جسمی بر او عارض می شود، همیشه راست می گوید و هیچ وقت پیمان شکنی نمی کند، تمام اعمالش از روی دانایی، خرد و حکمت است، هیچ گاه اندوهگین و محزون نمی شود، یگانه است و شریک ندارد و پیوسته خیرخواه مخلوقات است.
ب) پیامبران در نظر یهود
پیامبران الهی در این (کتاب مقدس تحریف شده) دست کم از خدایان آن ندارند. به عنوان مثال:
1- همان گونه که به حضرت داوود(ع) نسبت داده اند، آنها مرتکب زنا می شوند.(21)
2- همان گونه که به حضرت لوط(ع) نسبت داده اند، آنها با دختران خود نیز مرتکب زنا می شوند.(22)
3- همان گونه که به حضرت داوود(ع) نسبت داده اند آنها مردم را فریب داده، به کشتن می دهند و زنانشان را به ازدواج خود در می آورند.(23)
4- با خداوند کشتی می گیرند و نبوت و پیامبری را به زور از خداوند می گیرند. این نسبت ناروا را به حضرت یعقوب(ع) داده اند.(24)
5- کارهایی که خداوند نهی کرده انجام می دهند، قلبهایشان به بتها میل دارد و برای پرستش بتها بتکده می سازند. این اعمال را به حضرت سلیمان(ع) نسبت داده اند.(25)
6- خداوند می خواهد آنها را بکشد زیرا آنها ستمکار هستند و به کشتن کودکان، افتادگان و گاو و گوسفندان فرمان می دهند، همچنین با خداوند درشتی و خشونت می کنند که این موارد را به حضرت موسی(ع) نسبت داده اند.(26)
7- سالهای زیادی میان مردم بدون لباس و با پای برهنه راه می روند، این عمل را به حضرت اشعیا(ع) (27) نسبت داده اند.(28)
8- به گردنهای خویش بند و یوغ می بندند که این عمل را به حضرت ارمیا(ع) نسبت داده اند.(29)
9- خداوند به آنها دستور می دهد نانی که به نجاسات انسانی آلوده شده است را بخورند و موهای سر و صورت خود را بتراشند که این اعمال را به حضرت حزقیال(ع) نسبت داده اند.(30)
10- خداوند به آنها دستور می دهد زن زنازاده ای را به ازدواج خود درآورند همان گونه که حضرت هوشع(ع) به این دستور خداوند عمل نمود.(31)
11- مردم را به پرستش بت تشویق نموده و خودشان نیز بت می سازند، همان گونه که حضرت هارون(ع) این عمل را انجام داد.(32)
12- از راه زنا متولد شده اند چنانچه به حضرت یفتاح(ع) این نسبت ناروا را داده اند.(33)
13- همان گونه که حضرت نوح(ع) اینگونه بود. شراب می نوشند، مستی می کنند و دروغ می گویند.(34)
این است صفات و ویژگیهای پیامبران الهی از دیدگاه عهد عتیق!
آری، یهود این صفات زشت را به پیامبران الهی (ع) نسبت می دهند تا بدین وسیله میدان گناه برای خود آنها باز باشد و دامن خود را از هر گونه گناه و آلودگی پاک نمایند، یعنی اگر مرتب زنا شدند، شراب نوشیدند، دروغ گفتند یا عهد و پیمان شکستند کسی حق اعتراض به آنها نداشته باشد و نتواند آنها را سرزنش کند زیرا در کتاب آسمانی آنها پیامبران الهی تمام این اعمال زشت را انجام داده اند و اگر کسی به آنها اعتراض کرد، می گویند: مگر پیامبران خدا چنین نمی کردند؟! اما هم این اعمال را از آنها آموخته و انجام می دهیم!
ولی انبیاء اولوالعزم(ع) از نظر عقل و منطق از تمامی این دروغها و افسانه ها پاک و دور می باشد زیرا آنها معصوم بوده و مرتکب هیچ عمل زشتی نمی شوند.
در اینجا لازم است برای معرفی هر چه بهتر یهود به گوشه هایی از کتاب عهد عتیق توجه فرمایید:
الف) پستی و بی عفتی یهود
ابرام(35) به طرف جنوب کوچ کرد، به مصر رسید در حالی که تمام آن سرزمین را قحطی فرا گرفته بود، چون ابرام و همسرش سارا به نزدیکی مصر رسیدند، به همسرش گفت: نزد مردم مصر خود را خواهر من معرفی کن تا از این جهت اتفاق بدی برای من رخ ندهد و من در امنیت کامل باشم زیرا تو بسیار زیبا و خوش منظر هستی، به همین دلیل آنها مرا به قتل رسانده و تو را زنده نگاه می دارند. وقتی ابرام وارد مصر شد امرای فرعون و مردم مصر آن زن را در کمال زیبایی دیدند، آنها او را در حضور فرعون ستودند و به خانه ی فرعون بردند، به ابرام نیز احسان نمودند و به او هدایایی مانند میش، گاو، گوسفند، کنیز و شتران دادند. در این هنگام خداوند فرعون و اهل خانه اش را به سبب سارا (همسر ابرام) به بلای سختی مبتلا نمود.
فرعون ابرام را به حضور طلبید و گفت: این چه عملی است که نسبت به من روا داشتی؟ چرا مرا خبر ندادی که او زوجه ی تو است؟
چرا گفتی او خواهر من است که او را به زنا گرفته ام؟ اکنون زوجه ی خود را برداشته و برو. آنگاه فرعون به اطرافیان خود دستور داد ابرام را با همسرش و تمام اموال و دارایی که به او داده بودند رها کنند.(36)
هنگامی که انسان اینگونه مطالب را در (تورات) این کتاب مقدس یهود مشاهده می کند متوجه می شود که دولت اسرائیل «زنا» را یک عمل قانونی و شرافتمندانه به حساب می آورد! چرا که پیامبر بزرگوار آنها(ابرام) برای چند راس گاو و گوسفند همسر خود را تقدیم فرعون کرده است؟!
ب) طمع یهود
خداوند ما «یهوه» ما را «حوریب» مورد خطاب قرار داد و گفت:
توقف شما در این کوه کافی است. ما نیز به فرمان او کوچ کرده و به سوی کوهستان اموریان و جمیع حوالی آن از عربه، هامون، جنوب و کناره دریا یعنی زمین کنعانیان، لبنان تا نهر بزرگ که نهر فرات باشد رفتیم، خداوند نیزاجازه ی ورود داد و گفت: اکنون زمین را پیش روی شما گذاشتم، وظیفه ی شما این است که وارد این سرزمین شوید.
این مکان همان زمینی است که خداوند در اختیار پدران شما (ابرام، اسحاق و یعقوب) قرار داد و قسم یاد نمود که آن را به تصرف فرزندان و نسل آینده ی شما درآورد.(37).
ج) بی رحمی و سنگدلی یهود
آنگاه قوم صدا زدند و کرناها را نواختند، هنگامی که مردم آواز کرنا را شنیدند به آواز بلند فریاد زدند حصارهای شهر فرو ریخته است، هر کس توانست به شهر اریحا آمد تا اینکه مرد و زن، پیر و جوان حتی حیوانات را از دم شمشیر گذراندند، شهر را به آتش کشیده، طلا و نقره و تمامی اسباب و اثاثیه و ظروف قیمتی را به خزانه خانه ی خدا بردند.(38)
هنگامی که به نزدیک ترین شهر رسیدی ابتدا با صلح و صفا رفتار کن، در صورتی که مردم با روی باز به استقبال تو آمدند و دروازه شهر را به روی تو و یارانت گشودند و مالیات و جزیه پرداختند با آنها رابطه ای بر اساس صلح و صفا برقرار کن ولی اگر به تندی با تو رفتار نمودند و از دستورات تو سرپیچی کردند آن شهر را به فرمان خدایت «یهوه» محاصره کن، زنان و مردان و اطفال را به قتل برسان و اموال آنها را به تاراج ببر، خدایت یهوه اجازه می دهد با مردم تمام شهرهایی که از تو دورند و از این امتها نیستند چنین رفتاری داشته باشی، در ادامه میان امتهایی که خدایت یهوه به مالکیت تو درآورده است هیچ جانداری را زنده مگذار، بلکه ایشان را یعنی حتیان، اموریان، کنعانیان، فرزیان، حویان و یئوسیان را چنانکه خدایت یهوه به تو دستور داد هلاک ساز(39) بسیار استوار و محکم باش و در هر شهری که با تو جنگ می کنند سنگری بنا کن تا آن شهر به کلی نابود شود.(40)
خداوند باعث فرار کردن ایشان از اسرائیل شد و بسیاری از آنها را در جبعون به قتل رسانید، عده ای را نیز دنبال نمود تا فرار کردند ولی تا عزیقه و مقیده به دنبال آنها رفت تا آنها را به قتل رسانید.
در آن روز بود که یشوع مقیده را محاصره نمود و همه ی مردم شهر را نابود کرد تا اینکه دیگر جانداری در آن شهر باقی نماند، همان گونه که یشوع و همه ی بنی اسرائیل از مقیده به لبنه رفتند و با مردم لبنه جنگ کردند، خداوند لبنه را نیز با پادشاهش تسلیم اسرائیل نمود، پس آن و همه ی کسانی که در لبنه بودند را قتل عام نمود و کسی را زنده نگذاشت و همان گونه که با پادشاه اریحا رفتار نمود با پادشاه لبنه نیز رفتار کرد، یشوع با همه بنی اسرائیل از لبنه حرکت کردند و به الخیش رسیدند، در مقابل آن اردو زده و با ساکنان آن جنگ کردند و خداوند الخیش را نیز تسلیم بنی اسرائیل نمود و آن را در روز دوم تسخیر نمود، همه ی کسانی هم که در آن بودند، به قتل رسانید همان گونه که با افراد لبنه رفتار کرده بود. در آن وقت بود که هورام پادشاه جاذر برای کمک کردن به الخیش آمد، یشوع نیز او و قومش را شکست داد به اندازه ای که کسی را زنده نگذاشت، یشوع با همه ی بنی اسرائیل از الخیش به عجلون رفتند و در مقابل آن اردو زدند، سپس با ساکنان آن جنگ کردند و در روز اول آن را گرفته و همه ی مردم را به قتل رساندند همان گونه که با ساکنین الخیش رفتار کرده بودند.
یشوع با همه ی بنی اسرائیل از عجلون به حبرون رفت و با ساکنان آن جنگ کرد و آن را با پادشاه و همه ی شهرها و ساکنین آنها به قتل رساند، همان گونه که با ساکنین عجلون رفتار کرده بود، یشوع با همه ی بنی اسرائیل به دبیر برگشت و با ساکنین آن جنگ کرد آن را با پادشاه و همه ی شهرهایش گرفت و ایشان را به قتل رسانید، همان گونه که با ساکنین حبرون رفتار کرده بود پس یشوع همه ی آن زمین، یعنی کوهستان و جنوب و هامون و جمیع پادشاهان آنها را به قتل رسانید و هر جانداری را هلاک کرده، همان گونه که یهوه خدای اسرائیل به او دستور داده بود.(41)
پی نوشت ها :
1- مزامیر132 و صموئیل دوم: فصل پنجم.
2- نزدیک.
3- وزیر امور خارجه پیشین انگلستان.
4- سوره بقره: آیه 79.
5- سفر پیدایش: اصحاح اول، آیه 36.
6- سفر دانیال: اصحاح هفتم.
7- سفر خروج: اصحاح بیست و چهارم.
8- سفر پیدایش: اصحاح سوم.
9- سفر خروج: اصحاح 19 - مرموز 132، آیه 13.
10- سفر خروج: اصحاح دوازدهم، آیه 12.
11- سفر پیدایش: اصحاح سوم.
12- سموئیل اول: اصحاح دوم، آیه 30.
13- سموئیل اول، اصحاح 15، آیه 10.
14- سفر پیدایش: باب ششم.
15- سفر پیدایش: باب 34.
16- سفر پیدایش: اصحاح 18، آیه اول - اصحاح 19، آیه اول.
17- سفر پیدایش: اصحاح سوم، آیه 30.
18- مانند شعار( تفرقه بیانداز و حکومت کن) که استعمار پیشه ی خود کرده است.
19- سفر پیدایش: باب 11، آیه 11
20- سفر پیدایش: اصحاح ششم، آیه 6.
21- سموئیل دوم: اصحاح 11، آیات متفرقه.
22- سفر پیدایش: اصحاح 29.
23- سموئیل دوم: اصحاح 11.
24- سفر پیدایش: اصحاح 29 و 32.
25- اول پادشاهان: اصحاح 11- اول پادشاهان: اصحاح 11 آیه 1- اول پادشاهان: باب 11.
26- سفر خروج: اصحاح چهارم: آیات متفرقه - اعداد اصحاح 31، آیات متفرقه - سفر خروج: اصحاح 32، آیه 31.
27- اشعیا نام یکی از پیامبران بنی اسرائیل است.
28- سفر اشعیا: باب 20، آیه 2.
29- سفر ارمیا: باب 27، آیه 1.
30- سفر حزقیال: اصحاح 4و5، آیات 12 و 1.
31- سفر هوشع: اصحاح اول.
32- سفر خروج: باب 32.
33- سفر داوران: باب 11، آیه 1.
34- سفر پیدایش: اصحاح 9- اول پادشاهان: اصحاح 13، آیه 11.
35- حضرت ابراهیم خلیل(ع).
36- سفر پیدایش: آیه 9.
37- سفر تثنیه: باب اول، آیه 6.
38- صحیفه یوشع: باب ششم، آیه 20.
39- سفر تثنیه: اصحاح بیستم، .ایه 10.
40- همان مدرک: آیه 20.
41- صحیفه یشوع: باب دهم، آیه 10 الی 28.
