انحرافات جنسی

انحرافات جنسی، از بزرگ ترین جرایمی است که قرآن کریم بر ترک آن تأکید مکرر دارد. اسلام رابطه جنسی مشروع را فقط از طریق ارتباط میان همسران امکان پذیر می داند و به تعبیر قرآن، هر گونه رابطه ای خارج از این چارچوب،‌ تجاوز و تعدی به حدود الهی تلقی می شود (بزرگی،1387 :106). برای تعریف انحرافات جنسی، ‌ضابطه دقیق و جهانی در دست نیست و در این زمینه جامعه شناسان،‌ چنان چه روش های لذت یا ارضای جنسی‌، مورد قبول و تصویب جامعه نباشد،‌ آن را انحراف جنسی می دانند. در عوض، ‌زیست شناسان در روابط جنسی فقط به تولید مثل و بقای نوع توجه دارند و هر گونه آمیزش جنسی که در راه رسیدن به این هدف نباشد از نظر آن ها انحراف جنسی محسوب می شود. این همان بیان فروید است که گفت: «هر گونه ارضای میل جنسی که هدفش خارج از حیطه تولید مثل باشد، ‌انحراف جنسی محسوب می شود» (ستوده،‌1386 :172و 173). اما از نظر اخلاقیون، کسی که بر خلاف تکلیف اخلاق مرتکب خلاف شود،‌ دچار ندامت و پشیمانی می شود و خود را خوشبخت به حساب نمی آورد. بنابراین، انحراف جنسی یعنی بیرون رفتن از خط فطرت و شریعت در رابطه با غریزه جنسی. قبل از این که مسائل جنسی از نظر علمی مورد مطالعه قرار گیرند، قوانین مذهبی بر چنین اعمالی حکم می کرد و مردم آن چه را که مذهب دستور می داد، می پذیرفتند. البته مردم در حال حاضر نیز در مسائل جنسی تا حدودی پای بند مذهب هستند؛ اما مذهب بیش تر روی قانون طبیعی این غریزه و طرز استفاده مشروع آن نظر دارد که هدف آن تولید مثل و بقای نسل است. با چنین دیدی، آن چه در این قالب و طرز فکر قرار می گیرد،‌انحراف جنسی خواهد بود. دانشمندان علوم الهی قرون وسطی نیز اعتقاد داشتند همان طور که چشم برای دیدن است،‌ آلت تناسلی انسان نیز فقط برای تولید نسل ایجاد شده و وظیفه طبیعی آن تنها ایجاد نسل است. در این دوره اعمالی که برای جلوگیری از آبستنی صورت می گرفت نوعی انحراف شناخته می شود. لذا دانشمندان علوم دینی آن زمان معتقد بودند افرادی که به مبانی دینی و اصول ماوراء الطبیعه اعتقاد ندارند، اعمال جنسی را به خاطر لذت آن انجام می دهند؛ نه به منظور تولید مثل که هدفی طبیعی است. با توجه به این طرز فکر، تنها افرادی متدین شناخته می شدند که عمل جنسی را فقط برای تولید نسل انجام می دادند. این طرز تفکر به شوهرها و به خصوص زن ها چنین القاء کرده بود که این عمل صرفاً برای تولید نسل است و هنگام مقاربت نباید از آن لذت برد و عمل زناشویی فقط برای بچه دار شدن است و چنان چه زنی در هنگام مقاربت دچار لذت می شد، آن را یک نوع انحراف می دانستند. چنین طرز تفکری قرن ها اعمال جنسی زن و شوهر را هدایت می کرد و امروزه هم بعضی از افراد از این تفکر پیروی می کنند.

انواع انحرافات جنسی

به طور کلی، انحرافات جنسی را می توان به 3دسته تقسیم کرد:
1. انحرافاتی که در اثر شدت یا ضعف میل یا فعالیت جسمی بروز می کند. مانند: سردمزاجی و ناتوانی.
2. روابط جنسی که به علت انتخاب طرف مقابل انحراف نامیده می شود. مانند: هم جنس بازی یا رابطه جنسی با حیوانات.
3. روابط جنسی عادی که تحت شرایط ضد اجتماعی صورت می گیرد. مانند: روسپی گری (اکبری،1385 :145-147).
بر این اساس،‌ مهم ترین گرایش های غیر معمول جنسی یا انحرافات جنسی عبارتند از: استمناء، سادیسم،‌مازوخیسم، ‌سادومازوخیسم،‌ حیوان بازی،‌ عورت نمایی، تحریک شدن از پوشیدن لباس جنس مخالف، ارضاء جنسی از آماج های بی جان، تماشاگری جنسی، بچه بازی، تجمع چند گرایش غیر معمول جنسی (داویدیان و شاه محمدی، 1381 :98)، روسپی گری، ‌هم جنس بازی، بدحجابی، زنا، زنا با محارم، وارونگی جنسی، یادگار پرستی و هرزه نگاری.
منبع مقاله: کاوه، محمد، (1353) آسیب شناسی بیماری های اجتماعی، تهران: جامعه شناسان، چاپ اول.