از قرون وسطا تا دوران معاصر، یهودیان با این اتّهام دست به گریبان بوده و در این باره مشکلات فراوانی را متحمّل شده اند. هر زمان در جوامع غیر یهودی، کودک یا شخصی مفقود می شد، مردم به محله ی یهودیان حمله ور شده و آن جا را غارت کرده و به آتش می کشیدند و عدّه ای از آنان را به قتل می رساندند.
در توضیح این اتّهام باید گفت که یهودیان را به موجب تعلیمات مذهبی، عادت بر این بوده است که در زمان های ویژه، یک انسان غیر یهودی، مسیحی و یا مسلمان را پنهانی کشته و خون او را در تهیّه ی نان فطیر عید پسح و شراب و طعام برای مناسبت های خاص، به کار می بردند. این مناسبت ها عبارت بود از: عید پسح، عید استیر، ختنه ی اطفال، مراسم عروسی، لحظات احتضار و دیگر مراسم و شعایر دینی.
برناردلازار، تاریخ نگار یهودی فرانسوی، در کتاب یهودستیزی Antisemitisme= می گوید:
حوادث مربوط به خون آشامی، افسانه نیست. کشتار کودکان غیریهود، ریشه در نزد جادوگران یهودی دارد که به سحر و جادو همّت می گمارند.
تورات نیز در سفر اشعیا، فصل 57، جمله ی 3 به ممارست یهودیان به امر جادوگری تصریح کرده، می گوید:
امّا شما ای بد کاران، جلو بیایید! ای اولاد جادوگران و زنا کاران، نزدیک بیایید!
دکتر یهوشافاط هرکابی، یهودی ساکن در اراضی اشغالی، رساله ی دکترای خود را به زبان عبری با عنوان «موضع اعراب در نزاع عربی اسرائیلی» ارائه کرده است. وی در صفحه ی 428 رساله ی مزبور می نویسد:
در واقع یهودیان منکر به کارگیری خون انسان هایند؛ ولی حقیقت آن است که این امر درست است. به ویژه در اعترافات یهودیانی که از دین خود بازگشته اند، این امر قابل ملاحظه است. مانند اعترافات حاخام ابوالعافیه که به اسلام گروید و حاخام تاوینستون که به مسیحیت گردن نهاد. نام بُرده ی اخیر گفته است: یهودیان بر این باورند که استعمال خونِ یک مسیحی برای اجرای پاره ای از مراسم دینی ضروری است.
دکتر یهو شافاط هرکابی به دو کتاب اشاره می کند که موضوع خون آشامی یهودیان را مورد بررسی قرار داده است:
نخستین کتاب، با عنوان نصیحت به دشمن انسانیت در امتناع از نکوهش یهودیت تألیف ژاکوب کاسترو که در سال 1872/م منتشر شد. دومین آن ها نوشته ی هنری دیبورت است که تحت عنوان اسرار خون در نزد یهود طی همه ی ادوار در سال 1890/م انتشار یافت.
در این دو کتاب، سه دلیل برای اقدام یهودیان در بهره گیری از خون دیگران، ذکر شده است:
الف) نفرت از مسیحیان؛
ب) سحر و جادو؛
ج) نگرانی رجال دینی یهود از این که عیسی (ع) همان مسیح منتظر یهودیان «ماشیح» باشد، آنان را وا می دارد تا از این راه پیوند خونی خویش را با مسیحیان برقرار سازند!(1)
نخستین باری که یهودیان متّهم به خون آشامی شدند و این اتّهام گسترش یافت، در انگلستان سده ی دوازدهم بود. در نیمه ی دوم همین سده، این امر در فرانسه انتشار یافت و در فاصله ی سالهای اندکی شمال اروپا را نیز فرا گرفت. موارد فراوانی از ناپدید شدن کودکان در این مناطق رخ داد که یهودیان تنها متّهمان این قضیّه بودند.(2)
ویل دورانت می نویسد:
هنگامی که جسد کودک سه ساله ای نزدیک خانه ی یک نفر یهودی در شهر ترانت پیدا شد (1475/م)، برناردینو ندا در داد که یهودیان او را کشته اند. اسقف شهر، تمام یهودیان را به زندان انداخت و برخی از آنان زیر شکنجه اقرار کردند که پسر بچه را کشته اند تا خون او را به نیّت اجرای مراسم عید فصح بیاشامند. در نتیجه، کلیه ی یهودیان ساکن ترانت را بر توده ی آتش سوزانیدند... .(3)
دکتر روهلنج و شارل لوران در کتاب خود، دو نمونه ی مفصّل از ماجرای خون آشامی یهودیان را در عید پسح آورده اند.(4)
با آن که تورات، خون آشامی را آشکارا تحریم کرده است؛ امّا رجال دینی یهود، گفته اند که تحریم تورات، تنها ناظر بر آشامیدن خون یهودیان است و اعیادی مثل عید پسح(5) (فصح)، عید بوریم و یوبیل، جز با تناول خون غیر یهودیان، قرین برکت نمی شود.
از نگاه تلمود، انسانی که برای مراسم عید پسح قربانی می شود، باید واجد ویژگی های زیر باشد:
1. مسیحی باشد.
2. بالغ نشده باشد.
3. پدر و مادر قربانی، مسیحی مؤمن باشند و مرتکب زنا نشده و معتاد به شرب خمر نباشند.
4. لب به شراب نزده باشد و خونش صاف و به دور از آلودگی های خارجی باشد.
5. دروغ گو نباشد، بلکه راست گو و دارای تربیتی نیکو باشد.
6. دارای تمایلات دینی باشد و به طور منظم در کلیسا حضور یابد.
7. چنانچه خونی که به فطیر عید آمیخته می شود، از آن کشیشی مقدّس باشد، شادی و رضایت یهوه، به مراتب بیش تر و بهتر فراهم می آید. (6)
در انتخاب افرادی هم که برای مراسم عید بوریم قربانی می شوند، رعایت شرایط زیر واجب است:
1. قربانی باید مسیحی باشد.
2. مذکر و بالغ باشد.
3. با اخلاق، مهذّب و متدیّن باشد.
4. دارای احساسی لطیف و برخوردار از حیا باشد، و این امر نشانه ی مرغوبیت خون اوست.
5. مرتکب عمل زنا و آلوده به تماس جنسی نشده باشد.
6. قربانی از دوست داران صمیمی یهودیان باشد و خونش آلوده به کینه بر ضدّ یهودیان نباشد.
7. جلب خشنودی بیش تر یهوه (خدای یهود) در گرو انتخاب قربانی از میان کشیشان مقدّس است. (7)
نویسنده ی کتاب الجیتو الیهودی، در صفحات 103 تا 105 کتاب خود، با استناد به ده مرجع عربی، اروپایی و اسرائیلی، تنها برای ذکر نمونه – و نه بر شمردن همه ی موارد- پنجاه فقره از کشتارهای افشا شده را که به منظور خون آشامی، از سوی یهودیان، طی سال های 1071-1911/م، صورت گرفته، اشاره کرده است.(8)
پی نوشت ها :
1. سناء عبد اللطیف حسین صبری، الجیتو الیهودی، ص 100-102.
2. قاسم حسن، العرب و المشکله الیهودیه، ص 31-32.
3. ویل دورانت، تاریخ تمدّن، ج 6، ص 852.
4. ر.ک: روهلنج و شارل لوران، الکنز المرصود فی قواعد التلمود، تعریب یوسف حنّا نصرالله، ص 98-108 و 238-322.
در ضمن برای دیدن علل و شیوه های استفاده از خون غیر یهود در اجرای مراسم مختلف دینی از سوی یهودیان، به رساله ی اظهار سرّ الدم المکتوم از یک حاخام مسیحی شده، طی صفحات 218-235 همان کتاب، مراجعه شود. به منظور آگاهی خوانندگان محترم، چگونگی استفاده از خون بیگانگان در اجرای مراسم سنّتی ازدواج یهودیان، به اختصار اشاره می شود: «حاخام، تکه ای از یک کتان را در خون مورد نظر قرار می دهد تا کاملاً بدان آغشته شود. سپس آن را سوزانده و یک تخم مرغ پخته را در خاکستر آن می غلتاند. در این هنگام، حاخام از این تخم مرغ به عروس و داماد که به مدّت یک شبانه روز، روزه گرفته و از همه چیز امساک کرده اند، خورانده و دعای مخصوص را برایشان می خواند...».
شرح و تفصیل این خرافه را در صفحات 223-224 کتاب الکنز المرصود فی قواعد التلمود ملاحظه فرمایید.
5. درباره ی عید پسح و عید نان فطر، ر.ک: تورات، سفر لاویان، فصل 23، جمله های 5-8 و نیز سفر اعداد، فصل 28، جمله های 16-25.
6. عرفه عبده علی، ملف الیهود فی مصر، ص 52.
7. همان، ص 51.
8. برای آگاهی بیشتر در مورد اتّهام و رسوایی خون آشامی (Blood Libel)، ر.ک: عبدالوهاب محمد المسیری، موسوعه الیهود و الیهودیه و الصهیونیه، ج 2، ص 359-361.
