ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری
منبع:راسخون
منبع:راسخون
در سیستم گوارشی، یک ترکیب میکروبی صحیح می تواند، اضافه وزن را حداقل در موش‌ها کاهش دهد.
میکروب‌های روده‌ای، می‌توانند نقش مهمی در ایجاد چاقی و پیش‌گیری از آن داشته باشند، این نتیجه در یک مطالعه در موش‌ها به دست آمده است. اعتبارات آن از آزمایشگاه ملی Oak Ridge تأمین شده‌اند.
میکروب‌ها در تمامی محیط اطراف ما وجود دارند – و هم‌چنین در بدن ما. این موضوع در مورد دستگاه گوارش هم صادق است، یعنی جایی که باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر موجودات زنده، نه تنها از غذای ما استفاده می‌کنند، بلکه در سالم ماندن ما هم نقش دارند. دانشمندان دریافته‌اند که مزایای بهداشتی میکروب‌ها، مربوط به مقابله‌ی آن‌ها با میکروب‌های بیماری‌زا هستند. اما داده‌های جدید پیشنهاد می‌کنند که برخی از این جای‌گزینی‌های سلولی در دیواره‌ی لوله‌ی گوارش، هم‌چنین به حیوانات، از جمله انسان‌ها، کمک می‌کنند، تا وزن بدنشان را در محدوده‌ی سالم نگاه دارند.
میکروب‌های ساکن در دستگاه گوارش در واقع، کنترل زیادی بر تمام بدن دارند. در یک آزمایش جدید، دانشمندان، میکروب‌هایی را از گاز روده‌ی هر دو افراد چاق و لاغر تهیه کرده‌اند. سپس برخی از این میکروب‌ها را در روده‌ی باریک موش‌ها جای‌گزین نمودند.
بعد از دو هفته، وزن موش‌هایی که میکروب‌های دستگاه گوارش افراد لاغر را دریافت کرده بودند، بدون تغییر، ثابت باقی ماند. اما موش‌هایی که میکروب‌های دستگاه گوارش افراد چاق را دریافت کرده بودند، چاق شدند.
آن‌ها غذاهای متفاوت یا بیش‌تری نسبت به گروه اول مصرف نکرده بودند. تنها تفاوت بین این دو گروه در میکروب‌های جای‌گزین شده در دستگاه گوارششان بود. چیزی که تفاوت ایجاد کرده بود، نحوه‌ی تأثیر میکروب‌ها در هضم غذاهای خورده شده بود.
دانشمندان هم‌چنین می‌خواستند بدانند: کدام نوع از میکروب‌ها- میکروب‌های دستگاه گوارش افراد چاق یا لاغر- اگر هر دو در دستگاه گوارش وجود داشته باشند - غالب خواهد شد؟ برای یافتن این موضوع، موش های چاق و لاغر را در یک قفس قرار دادند.
جفری گوردون(1) ، به مجله‌ی اخبار علمی (2) این چنین می‌گوید : ما این وضعیت را جنگ بین میکروب‌ها می‌نامیم. گوردون یک میکروب شناس در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس است که این مطالعه‌ی جدید را طراحی نموده است. کلمه‌ی میکروب به ارگانیسم‌های میکروسکوپی اطلاق می‌شود که در یک محل خاص زندگی می‌کنند.
موش‌های لاغر، لاغر باقی ماندند. اما در موش‌هایی که میکروب‌های افراد چاق - و در حال حاضر میکروب‌های موش‌های لاغر- را خورده بودند وزن‌گیری در دستگاه گوارش متوقف شد. به عبارت دیگر، میکروب‌های لاغر، برنده شدند.
گروه پژوهشی گوردن، یافته‌های خود را در ششم سپتامبر در مجله‌ی تحقیقات علمی منتشر کردند.
Andrea Schwiertz، میکروب شناسی از دانشگاه Giessen در آلمان است که در تحقیقات جدید کار نکرده است و نتیجه گیری می‌کند که: به نظر می‌رسد این‌ها میکروب‌های مفیدی باشند. یافته‌هایی که Schwiertz به مجله‌ی اخبار علوم گفته است، بسیار جالب توجه می‌باشند.
اما یک موضوع پیچیده وجود دارد: میکروب‌های افراد لاغر فقط زمانی غلبه پیدا می‌کنند که موش‌ها رژیم غذایی کم چربی مصرف نمایند. وقتی موش‌ها، رژیم غذایی پرچربی و کم فیبر مصرف نمایند، مانند رژیم غذایی معمول و ناسالم امریکایی، مزیت‌های میکروب‌ها کاهش خواهند یافت. سپس هر دو نوع موش‌ها، افزایش وزن خواهند داشت، اگرچه که در موش‌های لاغر مقدار آن کم‌تر خواهد بود.
نتایج نشان داده‌اند که میکروب‌های دستگاه گوارش، می‌توانند نقش مهمی در نحوه‌ی سوخت و ساز غذاها در بدن داشته باشند.
گوردون این طور نتیجه‌گیری می‌کند که داشتن مقادیر کم از میکروب‌های لاغری، تنها دلیل چاقی نیست، بلکه فقط یک عامل تاثیرگذار می‌باشد. سایر مطالعات هم‌چنین به دیگر علل جالب توجه چاقی اشاره می‌نمایند. در سال 1997 میلادی، محققین نشان دادند که یک ویروس عامل سرماخوردگی می‌تواند عامل چاقی در ماکیان باشد. به علاوه دانشمندان در همین زمان به مجله‌ی اخبار علمی این طور گفته‌اند که ویروس مشابهی وجود دارد که می‌تواند چاقی را تقویت نماید. هم‌چنین نشان داده شده است که عفونت‌های ویروسی، در بسیاری از افراد چاق (و نه در افراد لاغر) باقی می‌مانند. در اکتبر سال 2010، یک مطالعه‌ی آینده نگر، نشان داد که کودکان چاق، با احتمال بیش‌تری به این ویروس مبتلا می‌شوند. و آشکار است که خوردن بیش از حد – یا کم‌تر از حد – می‌تواند در چاقی تأثیر داشته باشد.
همان‌طور که بیان شد – چاق شدن راحت‌تر از لاغر شدن مجدد است. اما مطالعات جدید درباره‌ی موش‌ها به شناسایی میکروب‌هایی منجر خواهند شد که وقتی به رژیم غذایی آن‌ها افزوده شوند، می‌توانند در کاهش وزن کمک کننده باشند. هم‌چنین این مطالعه نشان داد که بدون یک رژیم غذایی صحیح، یک ترکیب میکروبی درست هم نمی‌تواند تفاوتی ایجاد کند.
واژه های کلیدی:
میکروب‌های روده‌ای، می‌توانند نقش مهمی در ایجاد چاقی و پیش‌گیری از آن داشته باشند، این نتیجه در یک مطالعه در موش‌ها به دست آمده است. اعتبارات آن از آزمایشگاه ملی Oak Ridge تأمین شده‌اند.
میکروب‌ها در تمامی محیط اطراف ما وجود دارند – و هم‌چنین در بدن ما. این موضوع در مورد دستگاه گوارش هم صادق است، یعنی جایی که باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر موجودات زنده، نه تنها از غذای ما استفاده می‌کنند، بلکه در سالم ماندن ما هم نقش دارند. دانشمندان دریافته‌اند که مزایای بهداشتی میکروب‌ها، مربوط به مقابله‌ی آن‌ها با میکروب‌های بیماری‌زا هستند. اما داده‌های جدید پیشنهاد می‌کنند که برخی از این جای‌گزینی‌های سلولی در دیواره‌ی لوله‌ی گوارش، هم‌چنین به حیوانات، از جمله انسان‌ها، کمک می‌کنند، تا وزن بدنشان را در محدوده‌ی سالم نگاه دارند.
میکروب‌های ساکن در دستگاه گوارش در واقع، کنترل زیادی بر تمام بدن دارند. در یک آزمایش جدید، دانشمندان، میکروب‌هایی را از گاز روده‌ی هر دو افراد چاق و لاغر تهیه کرده‌اند. سپس برخی از این میکروب‌ها را در روده‌ی باریک موش‌ها جای‌گزین نمودند.
آن‌ها غذاهای متفاوت یا بیش‌تری نسبت به گروه اول مصرف نکرده بودند. تنها تفاوت بین این دو گروه در میکروب‌های جای‌گزین شده در دستگاه گوارششان بود. چیزی که تفاوت ایجاد کرده بود، نحوه‌ی تأثیر میکروب‌ها در هضم غذاهای خورده شده بود.
دانشمندان هم‌چنین می‌خواستند بدانند: کدام نوع از میکروب‌ها- میکروب‌های دستگاه گوارش افراد چاق یا لاغر- اگر هر دو در دستگاه گوارش وجود داشته باشند - غالب خواهد شد؟ برای یافتن این موضوع، موش های چاق و لاغر را در یک قفس قرار دادند.
جفری گوردون(1) ، به مجله‌ی اخبار علمی (2) این چنین می‌گوید : ما این وضعیت را جنگ بین میکروب‌ها می‌نامیم. گوردون یک میکروب شناس در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس است که این مطالعه‌ی جدید را طراحی نموده است. کلمه‌ی میکروب به ارگانیسم‌های میکروسکوپی اطلاق می‌شود که در یک محل خاص زندگی می‌کنند.
هشدار: اگر قصد صرف ناهار دارید، بخش بعدی را مطالعه نکنید.
موش‌های این مطالعات، گاز روده را بلعیدند. دانشمندان توصیف می‌کنند که این کار در میان حیوانات، متداول است، که مدفوع خواری (3) نامیده می‌شود (از واژه‌های یونانی معادل سرگین (مدفوع حیوان) و خوردن). دانشمندان به موش‌ها غذای معمولی دادند، اما موش‌ها باز هم مدفوع موجود در قفس را می خوردند، در این حالت، آن ها هر دو نوع میکروب‌ها را می‌خوردند. و در کم‌تر از دو هفته، هر دو نوع میکروب‌های دستگاه گوارش، در بدن موش گسترش یافته بودند.موش‌های لاغر، لاغر باقی ماندند. اما در موش‌هایی که میکروب‌های افراد چاق - و در حال حاضر میکروب‌های موش‌های لاغر- را خورده بودند وزن‌گیری در دستگاه گوارش متوقف شد. به عبارت دیگر، میکروب‌های لاغر، برنده شدند.
گروه پژوهشی گوردن، یافته‌های خود را در ششم سپتامبر در مجله‌ی تحقیقات علمی منتشر کردند.
Andrea Schwiertz، میکروب شناسی از دانشگاه Giessen در آلمان است که در تحقیقات جدید کار نکرده است و نتیجه گیری می‌کند که: به نظر می‌رسد این‌ها میکروب‌های مفیدی باشند. یافته‌هایی که Schwiertz به مجله‌ی اخبار علوم گفته است، بسیار جالب توجه می‌باشند.
اما یک موضوع پیچیده وجود دارد: میکروب‌های افراد لاغر فقط زمانی غلبه پیدا می‌کنند که موش‌ها رژیم غذایی کم چربی مصرف نمایند. وقتی موش‌ها، رژیم غذایی پرچربی و کم فیبر مصرف نمایند، مانند رژیم غذایی معمول و ناسالم امریکایی، مزیت‌های میکروب‌ها کاهش خواهند یافت. سپس هر دو نوع موش‌ها، افزایش وزن خواهند داشت، اگرچه که در موش‌های لاغر مقدار آن کم‌تر خواهد بود.
نتایج نشان داده‌اند که میکروب‌های دستگاه گوارش، می‌توانند نقش مهمی در نحوه‌ی سوخت و ساز غذاها در بدن داشته باشند.
گوردون این طور نتیجه‌گیری می‌کند که داشتن مقادیر کم از میکروب‌های لاغری، تنها دلیل چاقی نیست، بلکه فقط یک عامل تاثیرگذار می‌باشد. سایر مطالعات هم‌چنین به دیگر علل جالب توجه چاقی اشاره می‌نمایند. در سال 1997 میلادی، محققین نشان دادند که یک ویروس عامل سرماخوردگی می‌تواند عامل چاقی در ماکیان باشد. به علاوه دانشمندان در همین زمان به مجله‌ی اخبار علمی این طور گفته‌اند که ویروس مشابهی وجود دارد که می‌تواند چاقی را تقویت نماید. هم‌چنین نشان داده شده است که عفونت‌های ویروسی، در بسیاری از افراد چاق (و نه در افراد لاغر) باقی می‌مانند. در اکتبر سال 2010، یک مطالعه‌ی آینده نگر، نشان داد که کودکان چاق، با احتمال بیش‌تری به این ویروس مبتلا می‌شوند. و آشکار است که خوردن بیش از حد – یا کم‌تر از حد – می‌تواند در چاقی تأثیر داشته باشد.
همان‌طور که بیان شد – چاق شدن راحت‌تر از لاغر شدن مجدد است. اما مطالعات جدید درباره‌ی موش‌ها به شناسایی میکروب‌هایی منجر خواهند شد که وقتی به رژیم غذایی آن‌ها افزوده شوند، می‌توانند در کاهش وزن کمک کننده باشند. هم‌چنین این مطالعه نشان داد که بدون یک رژیم غذایی صحیح، یک ترکیب میکروبی درست هم نمی‌تواند تفاوتی ایجاد کند.
واژه های کلیدی:
Coprophagy: خوردن مدفوع یا کود
میکروب: هر گونه موجود زنده‌ی میکروسکوپی تک سلولی، مانند باکتری‌ها، گونه‌های قارچی یا ذرات ویروسی که برخی از آن‌ها بیماری‌زا می‌باشند. سایر این میکروارگانیسم‌ها می‌توانند عامل سلامتی موجودات زنده‌ی رده‌های بالاتر باشند. با این حال، آثار تمام میکروب‌ها بر سلامتی، ناشناخته باقی مانده‌اند.
Gut: یک واژه مصطلح برای روده‌ها و یا معده‌ی یک موجود زنده است، یعنی جایی که غذا برای مصرف سایر قسمت‌های بدن شکسته و جذب می‌شود.
microbe، کوتاه شده واژه میکروارگانیسم: یک موجود زنده که برای مشاهده با چشم غیرمسلح بسیار کوچک است، شامل باکتری‌ها، برخی قارچ‌ها، و بسیاری از موجودات زنده‌ی دیگر مانند آمیب‌ها. بیشتر آن‌ها تک سلولی هستند.
میکروبیولوژی: مطالعه‌ی موجودات زنده‌ی میکروسکوپی
mocrobiota: موجود زنده‌ای که در یک محل خاص یا دوره‌ی زمین شناسی خاص زندگی می‌کند.
obesity: اضافه وزن شدید، چاقی با طیف وسیعی از مشکلات سلامتی، که از جمله دیابت تیپ دو و افزایش فشار خون ارتباط دارد.
پی‌نوشت‌ها:
1. Jeffrey Gordon
2. Science news
3. Coprophagic
/ج
