مردی که با زن نامحرم بذله گویی می کند
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: مردی که با زن نامحرمی بذله گویی می کند برای هر کلمه هزار سال در قیامت زندانی می شود.(1)بزدلی، بخل، جفاکاری
حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: خداوند عزّ و جلّ دشمن دارد مردی را که هنگام آمدن دزد به خانه اش با او مقابله نمی کند و از خود دفاع نمی نماید.(2)امام صادق (علیه السلام) فرمود: اگر این سه خصلت در مردی وجود داشته باشد، او از اهل جهنّم خواهد بود:
جفاکار بودن، بزدل بودن، بخیل بودن.(3)
مردی که زن نامحرمی را بغل می کند
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: شخصی که زن نامحرمی را بغل می نماید، او در روز قیامت با زنجیری از آتش به شیطانی بسته می شود. سپس آن دو به طرف دوزخ پرتاب می گردند.(4)بوسیدن حرام
در حدیث آمده است: هر یک از اعضاء بدن انسان می تواند بهره ای از گناه زنا داشته باشد:زنای چشم: نگاه نامشروع می باشد و زنای دهان: بوسیدن نامشروع می باشد و زنای دست: لمس کردن نامشروع می باشد.(5)
(یعنی انجام این گناهان بوسیله ی این اعضاء از بدن می تواند مقدّمه ای برای ارتکاب عمل شنیع زنا گشته و زمینه ی انجام آن را بوجود بیاورد. پس لازم است که برای جلوگیری از آلوده شدن به گناه زنا از ارتکاب مقدّمات آن نیز پرهیز نمود و لازم به یادآوری است که ارتکاب این گناهان اختصاصی به مردان ندارد.)
بوسیدن پسری از روی شهوت
امام رضا (علیه السلام) فرمود: مردی که از روی شهوت پسری را می بوسد ملائکه ی آسمان و زمین و ملائکه ی رحمت و ملائکه ی غضب او را نفرین می کنند و جایگاه او در روز قیامت آتش جهنم خواهد بود.(6)پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: مردی که پسری را از روی شهوت ببوسد مانند آن است که با مادر خود عمل زشتی را هفتاد بار انجام داده باشد.(7)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: مردی که پسری را از روی شهوت ببوسد خدای متعال در روز قیامت به دهان او لجام و افساری از آتش می زند.(8)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: مردی که پسری را از روی شهوت ببوسد خدای متعال او را در روز قیامت هزار سال در آتش جهنّم عذاب می کند.(9)
مردی که بیکار می باشد
امام کاظم (علیه السلام) فرمود: بدرستیکه خداوند متعال دشمن دارد شخصی را که بیکار می باشد.(10)امام کاظم (علیه السلام) فرمود: بدرستیکه خداوند عزّ و جلّ دشمن می دارد شخصی را که زیاد می خوابد و شخصی که بیکار است.(11)
امام صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند عزّ و جلّ دشمن می دارد زیادی خواب و دشمن می دارد بیکاری را.(12)
حضرت أمیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: بیکاری آفت است.(13)
حضرت أمیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: با بیکاری و بطالت لغزش بوجود می آید.(14)
حضرت أمیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: سعادت و خوشبختی با سستی و بیکاری بدست نمی آید.(15)
مردی که با حیوانات آمیزش جنسی می کند
شخصی از امام صادق (علیه السلام) درباره ی مردی که با حیوان آمیزش جنسی می کند سؤال کرد.امام صادق (علیه السلام) در جواب فرمود: این کار به منزله ی زنا می باشد.(16)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: گروهی از این امّت به خدای عزّ و جلّ کفر ورزیدند. از جمله ی آنها: شخصی است که با حیوانات آمیزش جنسی می کند.(17)
در حدیث آمده است: لازم است شخصی که با حیوانات آمیزش جنسی می کند مجازات گردد.(18)
در حدیث آمده است: حیوانی که مورد آمیزش جنسی انسان قرار گرفته باید کشته شود. سپس سوزانده و خاکستر آن در زمین دفن گردد.
راوی سؤال می کند: چرا باید آن حیوان نابود شود؟
حضرت (علیه السلام) می فرماید: تا آنکه مردم به انجام آن کار جرأت نکنند و نسل بشر منقطع نگردد.(19)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: خداوند متعال مورد لعن و نفرین قرار می دهد. شخصی را که با حیوانی آمیزش جنسی می نماید.(20)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: نفرین شده است، نفرین شده است، شخصی که با حیوانی آمیزش جنسی می کند.(21)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در حدیثی پیرامون مسخ شدگان و علّت مسخ آنان فرمود: ... مردی که با حیوانات آمیزش جنسی می کرد. مسخ شده و به صورت فیل درآمد.(22)
مردی که زن نامحرمی را تعقیب کرده و دنبال او راه می افتاد
روزی در شهر مدینه نگاه پسر جوانی به زنی افتاد که از کنار او می گذشت.در این هنگام آن جوان به تعقیب آن زن پرداخت و کوچه به کوچه دنبال او راه افتاد. و به خاطر زیادی توجّهی که آن جوان به آن زن نامحرم داشت. در میانه ی یکی از کوچه ها شیشه ای که از دیواری بیرون آمده بود به صورت او برخورد نموده و چهره ی او را خون آلود کرد بطوری که لباس او به خون آغشته گشت.
پس از این امر او از تعقیب آن زن دست برداشته و به نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) رفت.
هنگامی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) او را با آن وضعیت دید از علّت این امر جویا گشت؟
او جریان را به پیامبر (صلی الله علیه و آله) بازگو نمود. در این هنگام خداوند متعال این آیه را بوسیله ی جبرئیل بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) نازل کرد: به مؤمنین بگو تا از نگاه کردن به حرام چشم پوشی نمایند. و عفّت و پاکدامنی خود را حفظ کنند.
زیرا این کار باعث پاکی و تزکیه ی آنها خواهد بود. بدرستیکه خداوند به کارهای آنها آگاه است.(23)
مردی که تنبلی می کند و در راه کسب روزی حلال تلاش نمی نماید
هنگامی که آیه ی مبارکه:وَمَن یَتَّقِ اللهَ یَجعَل لَهُ مَخرَجاً وَ یَرزَقُهُ مِن حَیثُ لا یَحتَسِبُ] کسانی که تقوای الهی را پیشه ی خود سازند خدای متعال برای آنان گشایش قرار داده و رزق آنها را از جایی که گمان نمی کنند می رساند[
نازل شد عده ای از یاران پیامبر (صلی الله علیه و آله) از سعی و تلاش برای کسب رزق و روزی دست کشیدند و خود را خانه نشین کرده و مشغول عبادت گشتند و گفتند: خدا روزی ما را تضمین کرده است.
هنگامی که خبر عملکرد این گروه به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) رسید، حضرت آن گروه را احضار کرده و به آنها فرمود:
چه چیزی باعث شد که شما مرتکب این امر شوید؟
آنها گفتند: خدا در این آیه روزی ما را تضمین کرده است و بهمین خاطر ما به سوی عبادت روی آورده ایم.
در این هنگام پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آنها را مورد سرزنش قرار داده و به آنها فرمود:
شخصی که چنین کاری را انجام دهد دعای او مستجاب نمی گردد.
بر شما لازم است که در طلب رزق و روزی بکوشید.
آنگاه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: من دشمن دارم مردی را که برای کسب رزق و روزی سعی و تلاش نمی کند. سپس می گوید: خدایا! به من روزی بده.(24)
امام باقر (علیه السلام) در ضمن حدیثی به این مضمون فرمود: من بیزار و متنفّر هستم از مردی که در طلب کسب روزی پشتکار ندارد و پس از روبرو شدن با مشکلی کار را رها می کند و به کناری می نشیند و می گوید: خدایا به من روزی بده.
اما او برای کسب روزی تلاش لازم را نمی کند و به دنبال کار نمی رود در حالی که مورچه نیز برای کسب روزی از لانه ی خود خارج می شود.(25)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: دعای گروهی از افراد امّت من مستجاب نمی گردد.
از جمله ی آن گروه: مردی است که در خانه ی خود می نشیند و برای کسب رزق و روزی از خانه خارج نمی گردد و می گوید: خدایا به من روزی بده.
خدای متعال به چنین شخصی می گوید: ای بنده ی من! آیا راه سعی و تلاش برای کسب رزق و روزی را برای تو هموار نساخته ام؟
و تو را در حالی که اعضای بدنت صحیح و سالم است به انجام آن دعوت نکرده ام؟
و چنانچه تو سعی و تلاش مطلوب را می کردی در این صورت دستور مرا اطاعت کرده بودی، و با این کار باری بر دوش خانواده ات نبودی. برتو لازم است سعی نمایی.
در این صورت اگر خواستم رزق تو را افزون می کنم و اگر خواستم رزق تو را اندک می سازم.
و اگر با تلاشی که کردی به چیزی دست نیافتی در این صورت عذر تو پیش من موجّه خواهد بود.(26)
امام صادق (علیه السلام) فرمود: چهار گروه هستند که دعای آنها مستجاب نمی شود: از جمله ی آنها مردی است که در خانه می نشیند و می گوید: خدایا به من روزی ده.
به او گفته می شود: آیا خداوند عزّ و جلّ به تو دستور نداده است که در طلب رزق و روزی خود سعی و تلاش نمایی؟(27)
مردی به امام صادق (علیه السلام) گفت: شخصی را می شناسم که می گوید: در خانه می نشینم و به نماز و روزه و عبادت مشغول می گردم و برای رسیدن رزق و روزی دعا می کنم تا رزق و روزی به سراغ من بیاید.
امام صادق (علیه السلام) درباره ی او فرمود: این شخص از جمله گروهی است که دعای آنها مستجاب نمی گردد.(28)
امام صادق (علیه السلام) به شخصی فرمود: اگر مردی در خانه ی خود بنشیند و درب خانه را به روی خود ببندد. چگونه او توقّع دارد که از آسمان چیزی برای او برسد؟(29)
راوی می گوید: امام صادق (علیه السلام) به من فرمود: عمر بن مسلم چکار می کند؟
من گفتم: فدایت گردم او در خانه مشغول عبادت شده و تجارت را رها کرده.
در این هنگام امام صادق (علیه السلام) درباره ی او فرمود: وای بر او. آیا او نمی داند شخصی که در راه کسب رزق و روزی سعی و تلاش نمی کند دعایش مستجاب نمی گردد؟(30)
اسباط بن سالم می گوید: روزی بر امام صادق (علیه السلام) وارد شدم و ایشان از احوال عمر بن مسلم جویا شدند.
من در جواب گفتم: حال او نیکو است. امّا او تجارت و سعی و تلاش در راه کسب رزق و روزی را رها کرده و ترک نموده است.
در این هنگام امام صادق (علیه السلام) درباره ی او سه بار فرمود: او مرتکب عمل شیطانی شده است.(31)
راوی می گوید: روزی در نزد امام صادق (علیه السلام) بودم که آن حضرت از احوال مردی سؤال کردند.
به حضرت گفته شد: او گرفتار شده است.
امام صادق (علیه السلام) پرسید: او امروز چه می کند؟
به حضرت گفته شد: او در خانه ی خود نشسته و مشغول عبادت شده است.
امام صادق (علیه السلام) پرسید: پس چه شخصی خرج و قوت و روزی او را می دهد؟
به امام صادق (علیه السلام) گفته شد: بعضی از دوستانش خرج زندگی او را تأمین می کنند.
در این هنگام امام صادق (علیه السلام) فرمود: به خدا سوگند عبادت شخصی که خرج زندگی آن مرد را تأمین می کند از او بیشتر است.(32)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: نفرین شده است. نفرین شده است شخصی که بار زندگی خود را بر دوش دیگران می اندازد.(33)
توصیف زیبایی زن نامحرم به مرد نامحرم
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: شخصی که زن نامحرمی را برای مرد نامحرمی توصیف نماید و زیبائی های او را برایش بیان کند، به نحوی که او به گناه کشیده شود و با آن زن ارتباط نامشروع پیدا کند.چنین شخصی از دنیا نمی رود مگر آنکه خدا بر او غضب می نماید و شخصی که خداوند تعالی بر او غضب کند آسمانها هفتگانه و زمینهای هفتگانه نیز بر او غضب خواهد نمود و وزر و وبالی که برای مرتکب شونده ی آن گناه است برای او نیز خواهد بود.
به پیامبر (صلی الله علیه و آله) گفته شد: اگر آن زن و مرد توبه ی واقعی نمایند و اصلاح شوند، آیا توبه ی آنها پذیرفته خواهد شد؟
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: خداوند توبه ی آن دو را می پذیرد. امّا توبه ی شخص توصیف کننده قبول نمی گردد.(34)
جهاد نکردن در راه خدا
حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) پیرامون جهاد نمودن در راه خداوند عزّ و جلّ فرمود: ... و شخصی که از انجام جهاد سرپیچی نماید خدای عزّ و جلّ لباس ذلّت و خواری را بر او خواهد پوشانید و دچار گرفتاری و مصیبت خواهد شد. و ذلّت و خواری نصیب او خواهد گشت. و بر دل او پرده ی گمراهی زده خواهد شد.و به خاطر آنکه او از انجام جهاد سرپیچی کرده و آن را تضییع ساخته است. خوار و ذلیل خواهد شد. و حق از او رویگردان خواهد گشت.(35)
مردی از امام صادق (علیه السلام) درباره ی گناهان کبیره سؤال کرد؟
امام صادق (علیه السلام) فرمود: فرار نمودن از جهاد در راه خدا از گناهان کبیره بشمار می آید.(36)
جویدن موی ریش
در حدیث آمده است: انجام چند چیز موجب غم و اندوه می گردد، از جمله ی آنها: جویدن موی ریش با دندان می باشد.(37)پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: سه چیز نشانه ی وسواس است:
خوردن گلِ و جویدن ناخن و جویدن موی ریش.(38)
حرفه و هنر نداشتن
ابن عبّاس می گوید: هنگامی که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به مردی نگاه می کرد و او نظر پیامبر (صلی الله علیه و آله) را به خود جلب می کرد، پیامبر (صلی الله علیه و آله) در مورد او پرسش نموده و می فرمود: آیا این مرد حرفه و پیشه ای دارد؟اگر به پیامبر (صلی الله علیه و آله) گفته می شد که او دارای حرفه و پیشه و هنری نیست.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) درباره ی آن مرد می فرمود: او از چشم من افتاد.
از پیامبر (صلی الله علیه و آله) از علّت این امر سؤال شد.
حضرت (صلی الله علیه و آله) فرمود: زیرا اگر شخص مؤمن دارای حرفه و هنر و پیشه ای نباشد، دین و آئین اش را وسیله ای برای کسب رزق و روزی خود قرار خواهد داد.( یعنی: در صورت نداشتن حرفه و هنر ــ و منبعی برای کسب درآمد ــ او از راه و طریقی کسب رزق و روزی خواهد نمود که ــ در نتیجه ــ به دین و آئینش لطمه وارد خواهد گشت)(39)
ادامه دارد...
پی‌نوشت‌ها:
1ــ (قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): ... من فاکه امرأة ــ لایملکها ــ حبس بکلّ کلمة کلّمها ــ فی الدنیا ــ ألف عام و المرأة إذا طاوعت الرجل فإلتزمها حراماً أو قبّلها. أو باشرها حراماً أو فاکهها أو أصاب منها فاحشة. فعلیها من الوزر ما علی الرجل.
فإن غلبها ــ علی نفسها ــ کان علی الرجل وزره. و وزرها (عقاب الأعمال ص 334 و اعلام الدین ص 414).
2- قال أمیرالمؤمنین (علیه السلام) صلوات الله علیه: إنّ الله عزّ و جلّ لیمقت الرجل یدخل علیه اللص ــ فی بیته ــ فلایحارب (الکافی ج 2 ص 51).
3- قال الإمام الصادق (علیه السلام): ثلاث إذا کنّ فی الرجل فلاتحرج أن تقول: إنّه فی جهنّم:
الجفاء. و الجُبن. و البُخل.
و ثلاث إذا کنّ فی المرأة فلاتحرج أن تقول: إنّها فی جهنّم: البذاء. و الخیلاء و الفجر (الخصال ص 159).
4- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): من التزم إمرأة حراماً قُرن فی سلسلة من نار مع شیطان.
فیقذفان فی النار (من لایحضره الفقیه ج 4 ص 8 و الأمالی للشیخ الصدوق ــ علیه الرحمة ــ ص 515 المجلس66 و مکارم الأخلاق ج 2 ص 314 و تنبیه الخواطر ج 2 ص 261).
5- قال الإمام الصادق (علیه السلام): ما من أحد إلاّ و هو یصیب حظّاً من الزنا:
فزنا العینین: النظر.
و زنا الفم: القُبلة.
و زنا الیدین: اللمس.
صدّق الفرج ذلک أم کذّب (الکافی ج 5 ص 559 و مشکاة الأنوار ج 1 ص 354).
6- قال الإمام الرضا (علیه السلام): إذا قبّل الرجل غلاماً ــ بشهوة ــ لعنه ملائکة السماء و ملائکة الأرض و ملائکة الرحمة و ملائکة الغضب و اعدّ له جهنّم و سائت مصیراً (الفقه المنسوب إلی الإمام الرضا (علیه السلام) ص 277 الباب 44 و فی البحار ج 101 ص 41 و المستدرک ج 14 ص 351 عن الفقه).
7- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): من قبّل غلاماً بشهوة فکأنّما ناکح امّه سبعین مرّة (المستدرک 351/14).
8- عن أبی عبدالله (علیه السلام) قال: قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): من قبّل غلاماً ــ من شهوة ــ الجمه الله یوم القیامة بلجام من نار (الکافی ج 5 ص 548).
9- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): من قبّل غلاماً بشهوة. عذّبه الله ألف عام فی النار (عوالی اللئالی ج 1 ص 260 و إرشاد القلوب ج 1 ص 358 الباب 53).
10- قال الإمام الکاظم (علیه السلام): إنّ الله تعالی لیبغض العبد الفارغ (من لایحضره الفقیه ج 3 ص 103).
11- قال الإمام الکاظم (علیه السلام): إنّ الله جلّ و عزّ یبغض العبد النوّام. الفارغ (الکافی ج 5 ص 84).
12- قال الإمام الصادق (علیه السلام): إنّ الله عزّ و جلّ یبغض کثرة النوم. و کثرة الفراغ (الکافی ج 5 ص 84 و مکارم الأخلاق ج 2 ص 42).
13- قال أمیرالمؤمنین (علیه السلام): آفة العمل البطالة (غرر الحکم).
14- قال أمیرالمؤمنین (علیه السلام): من الفراغ تکون الصبوة (غرر الحکم).
قال أمیرالمؤمنین (علیه السلام): مع الفراغ تکون الصبوة (غرر الحکم).
15- قال أمیرالمؤمنین (علیه السلام): هیهات من نیل السعادة. السکون إلی الهوینا و البطالة (غرر الحکم).
16- عن عمّار بن موسی عن أبی عبدالله (علیه السلام) فی الرجل ینکح بهیمة أو یدلک؟
فقال (علیه السلام): کلّ ما أنزل بها لرجل مائه فی هذا ــ و شبهه ــ فهو زنا (الکافی ج 5 ص 541)
17- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): کفر بالله العظیم ــ من هذه الامّة ــ عشرة: ... و ناکح البهیمة... الخصال ص 451 و من لایحضره الفقیه ج 4 ص 254 و مکارم الأخلاق ج 2 ص 322).
18- عن أبی بصیر عن أبی عبدالله (علیه السلام) فی الّذی یأتی البهیمة. فیولج؟
قال (علیه السلام): علیه الحدّ (الکافی ج 7 ص 205 باب: الحدّ علی من یأتی البهیمة).
عن أبی بصیر عن أبی عبدالله (علیه السلام) فی رجل أتی بهیمة. فأولج؟
قال (علیه السلام): علیه الحدّ (تهذیب الأحکام ج 10 ص 71 و الاستبصار ج 4 ص 224).
19- عن عبدالله بن سنان عن أبی عبدالله (علیه السلام) و الحسین بن خالد عن أبی الحسن الرضا (علیه السلام).
و صباح الحذاء عن إسحاق بن عمّار عن أبی إبراهیم (موسی (علیه السلام) فی الرجل یأتی البهیمة؟
فقالوا ــ جمیعاً ــ: إن کانت البهیمة للفاعل. ذبحت. فإذا ماتت. اُحرقت بالنار. و لم ینتفع بها.
و ضرب ــ هو ــ خمسة و عشرین سوطاً ــ ربع حدّ الزانی ــ.
و إن لم تکن البهیمة له. قوّمت فأُخذ ثمنها منه. و دفع إلی صاحبها.
و ذبحت و احرقت بالنار. و لم ینتفع بها و ضرب خمسة و عشرین سوطاً.
فقلت: ما ذنب البهیمة؟
فقال (علیه السلام): لاذنب لها. ولکنّ رسول الله (صلی الله علیه و آله) فعل هذا ــ و أمر به ــ لکی لایجتریء الناس بالبهائم. و ینقطع النسل (الکافی ج 7 ص 204 باب: الحدّ علی من یأتی البهائم. و تهذیب الأحکام ج 10 ص 69 باب: الحدّ فی نکاح البهائم و الاستبصار ج 4 ص 223 باب: حدّ من أتی بهیمة.
عن سدیر عن أبی جعفر (علیه السلام) فی الرجل یأتی البهیمة؟
قال (علیه السلام): یجلد ــ دون الحدّ ــ. و یغرم قیمة البهیمة لصاحبها. لأنّه أفسدها علیه.
و تذبح و تحرق (و تدفن) إن کانت ممّا یؤکل لحمه.
و إن کانت ممّا یرکب ظهره اُغرم قیمتها. و جلد ــ دون الحد ــ.
و أخرجها من المدینة التی فُعل بها فیها إلی بلاد اُخری ــ حیث لاتعرف ــ.
فیبیعها فیها ــ کی لایعیّر بها ــ (الکافی ج 7 ص 204 و من لایحضره الفقیه ج 4 ص 33 و علل الشرائع ج 2 ص 301 الباب 326 و تهذیب الأحکام ج 10 ص 70 و الاستبصار ج 4 ص 223).
20- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): لعن الله من وقع علی بهیمة (عوالی اللئالی ج 1 ص 185).
21- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): ... ملعون. ملعون. من نکح بهیمة (الکافی ج 2 ص 270 و معانی الأخبار ص 402 و الخصال ص 129).
22- (قال رسول الله (صلی الله علیه و آله) فی حدیث حول المسوخ): ... و أمّا الفیل فإنّه کان رجلاً جمیلاً. فمسخ لأنّه کان ینکح البهائم ــ البقر و الغنم ــ شهوةً من دون النساء (الاختصاص ص 131).
قال الإمام الصادق (علیه السلام): ... أمّا الفیل فکان رجلاً ینکح البهائم. فمسخه الله عزّ و جلّ فیلاً (الخصال ص 493 و علل الشرائع ج 2 ص 235 الباب 239).
23- عن سعد الإسکاف عن أبی جعفر (علیه السلام) قال: إستقبل شابّ من الأنصار امرأة بالمدینة.
و کان النساء یتقنعن خلف آذانهنّ. فنظر إلیها ــ و هی مقبلة ــ فلمّا جازت. نظر إلیها.
و دخل فی زقاق ــ قد سمّاه ببنی فلان ــ فجعل ینظر خلفها. و اعترض وجهه عظم فی الحائط ــ أو زجاجة ــ فشقّ وجهه. فلمّا مضت المرأة. فإذاً الدماء تسیل علی صدره و ثوبه.
فقال: ــ و الله ــ لآتین رسول لله (صلی الله علیه و آله) و لأخبرنّه.
قال: فأتاه. فلمّا رآه رسول الله (صلی الله علیه و آله) قال له: ما هذا؟
فأخبره: فهبط جبرئیل (علیه السلام) بهذه الآیة: قل للمؤمنین یغضوا من أبصارهم و یحفظوا فروجهم ذلک أزکی لهم إنّ الله خبیر بما یصنعون (الکافی ج 5 ص 521).
24- قال الإمام الصادق (علیه السلام): إنّ قوماً من أصحاب رسول الله (صلی الله و علیه و آله) لمّا نزلت:
وَ مَن یَتَّقِ اللهَ یَجعَل لَهُ مَخرَجاً وَ یَرزُقُهُ مِن حَیثُ لاَیَحتَسِبُ.
أغلقوا الأبواب و أقبلوا علی العبادة. و قالوا: قد کفینا.
فبلغ ذلک النبیّ (صلی الله علیه و آله): فأرسل إلیهم فقال (صلی الله علیه و آله): ما حملکم علی ما صنعتم؟
قالوا: ــ یا رسول الله ــ تکفّل لنا بأرزقنا. فأقبلنا علی العبادة.
فقال (صلی الله علیه و آله): إنّه من فعل ذلک. لم یحتسب (الله) له.
علیکم بالطلب (الکافی ج 5 ص 84 و من لایحضره الفقیه ج 3 ص 119).
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): إنّی لأبغض الرجل فاغراً فاه ــ إلی ربّه ــ یقول: ارزقنی.
و یترک الطلب (من لایحضره الفقیه ج 3 ص 120).
25- قال الإمام الباقر (علیه السلام): إنّی أجدنی أمقت الرجل یتعذّر علیه المکاسب. فیستلقی علی قفاه و یقول: اللّهم ارزقنی. و یدع أن ینتشر فی الأرض و یلتمس من فضل الله.
و الذرّة تخرج من جحرها تلتمس رزقها (من لایحضره الفقیه ج 3 ص 95).
26- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): إنّ أصنافاً من امّتی لایستجاب لهم دعاؤهم: ... و رجل یقعد فی بیته.
و یقول: ربّ ارزقنی.
و لایخرج: و لایطلب الرزق.
فیقول الله عزّ و جلّ له: ــ عبدی ــ ألم اجعل لک السبیل إلی الطلب. و الضرب فی الأرض بجوارح صحیحة ــ فتکون قد اعذرت فیما بینی و بینک فی الطلب. لإتّباع أمری.
و لیکلا تکون کَلاً علی أهلک؟
فإن شئت رزقتک. و إن شئت قتّرت علیک. و أنت غیر معذور عندی ... (الکافی ج 5 ص 67).
27- قال الإمام الصادق (علیه السلام): أربعة لاتستجاب لهم دعوة: رجل جالس فی بیته یقول:
اللهمّ ارزقنی.
فیقال له: ألم آمرک بالطلب ... (الکافی ج 2 ص 511). (راجع: العوالی ج 4 ص 22).
قال الإمام الصادق (علیه السلام): ... الثلاثة الّذین یردّ دعاؤهم علیهم : ... رجل جلس فی بیته و ترک الطلب. ثمّ یقول: ــ یا ربّ ــ ارزقنی.
فیقول الله عزّ و جلّ: ألم أجعل لک السبیل إلی الطلب للرزق (الخصال ص 160).
28- عن عمر بن یزید قال: قلت لأبی عبدالله (علیه السلام): رجل قال: لأقعدنّ فی بیتی. و لاُصلّینِّ.
و لاصومنّ. و لأعبدنّ ربّی. فأمّا رزقنی فسیأتینی؟
فقال أبوعبدالله (علیه السلام): هذا أحد الثلاثة الّذین لایستجاب لهم (الکافی ج 5 ص 77).
29- عن عمر بن یزید قال: قال أبوعبدالله (علیه السلام): أرأیت لو أنّ رجلاً دخل بیته و اغلق بابه.
أکان یسقط علیه شیء من السماء؟ (الکافی ج 5 ص 78).
30- عن علیّ بن عبدالعزیز قال: قال (لی) أبوعبدالله (علیه السلام): ما فعل عمر بن مسلم؟
قلت: ــ جعلت فداک ــ أقبل علی العبادة. و ترک التجارة؟
فقال (علیه السلام): ــ ویحه ــ أما علم أنّ تارک الطلب لایستجاب له (دعوة) (الکافی ج 5 ص 84 و من لایحضره الفقیه ج 3 ص 119).
31- عن أسباط بن سالم قال: دخلت علی أبی عبدالله (علیه السلام) فسألنا عن عمر بن مسلم ما فعل؟
فقلت : صالح ولکنّه قد ترک التجارة؟
فقال أبوعبدالله (علیه السلام): عمل الشیطان ــ ثلاثاً ــ (الکافی ج 5 ص 75 و التهذیب ج 6 ص 374).
32- عن سلیمان بن معلّی بن خنیس عن أبیه قال: سأل أبوعبدالله (علیه السلام) عن رجل ــ و أنا عنده ــ
فقیل له: أصابته الحاجة.
قال (علیه السلام): فما یصنع الیوم؟
قیل: فی البیت یعبد ربّه.
قال (علیه السلام): فمن أین قوته؟
قیل: من عند بعض إخوانه.
فقال أبوعبدالله (علیه السلام): ــ والله ــ لالّذی یقوته. أشدّ عبادة منه (الکافی ج 5 ص 78).
33- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): ملعون. ملعون. من ألقی کلّه علی الناس (الکافی ج 5 ص 72 و من لایحضره الفقیه ج 2 ص 38 و تحف العقول ص 37). 34- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): من وصف إمرأة لرجل و ذکر جمالها (له) فإفتتن الرجل بها ــ فأصاب منها فاحشة ــ لم یخرج من الدنیا حتّی یغضب الله علیه.
و من غضب الله علیه. غضبت علیه السماوات السبع و الأرضون السبع.
و کان علیه من الوزر مثل الّذی أصابها.
قیل: ــ یا رسول الله ــ فإن تابا و أصلحا؟
قال (صلی الله علیه و آله): یتوب الله تعالی علیهما.
و لم یقبل توبة الّذی وصفها (اعلام الدین ص 417 و عقاب الأعمال ص 337).
قال (علیه السلام): کان بالمدینة رجلان.
(یسمّی أحدهما: هیت.
و الآخر: مانع) .
فقالا لرجل ــ و رسول الله (صلی الله علیه و آله) یسمع ــ: إذا إفتتحتم الطائف ــ إن شاء الله ــ فعلیک ــ بإبنة غیلان الثقفیّة.
فإنّها شموع. بخلاء. مبتّلة. هیفاء. شنباء.
إذا جلست تثنّت.
و إذا تکلّمت. غنّت.
تقبل بأربع.
و تدبر بثمان.
بین رجلیها مثل القدح.
فقال النبیّ (صلی الله علیه و آله): لااُریکما من اولی الإربة من الرجال.
فأمر بهما رسول الله (صلی الله علیه و آله) فغرّب بهما إلی مکان یقال له: العرایا.
و کانا یتسوفّان فی کلّ جمعة (الکافی ج 5 ص 523 وسائل الشیعة ج 20 ص 205).
35- قال أمیرالمؤمنین ــ صلوات الله علیه ــ: فمن ترک الجهاد فی الله ألبسه الله ثوب ذلّة. و شملة البلاء. و ضرب علی قلبه بالشبهات و دیث بالصغار و القماءة. و اُدیل الحقّ منه بتضییع الجهاد و سیم الخسف. و منع النصف (الغارات ج 2 ص 326).
36- (قال رجل للإمام الصادق (علیه السلام)): اُحبّ أن أعرف الکبائر من کتاب الله عزّ و جلّ؟
فقال (علیه السلام): ... و الفرار من الزحف. لأنّ الله عزّ و جلّ یقول:
و َ مَن یُوَلِّهِم یَومَئِذٍ دُبُرَهُ إِلاّ مُتَحَرِّفاً لِقِتَالٍ أو مُتَحَیِّزَاً إلی فِئَةٍ فَقَد بَاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللهِ وَ مَأوَاهُ جَهَنَّمُ وَ بِئسَ المَصیرُ (الکافی ج 2 ص 285ــ286).
37- روی فی بعض الکتب عن الأئمّة (علیهم السلام) إنّهم قالوا: إنّ أحد عشر شیئاً تورث الغمّ:
... و قصّ شعر اللحیة بالأسنان (بحارالانوار ج 73 ص 321).
38- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): ثلاثة من الوسواس:
أکل الطین.
و تقلیم الأظفار بالأسنان.
و أکل اللحیة (الخصال ص 126 و من لایحضره الفقیه ج 4 ص 269 و مکارم الأخلاق ج 2 ص 334).
39- عن ابن عبّاس قال: کان رسول الله (صلی الله علیه و آله) إذا نظر إلی الرجل. فأعجبه. قال (صلی الله علیه و آله): هل له حرفة؟
فإن قالوا: لا.
قال (صلی الله علیه و آله): سقط من عینی.
قیل: و کیف ذلک ــ یا رسول الله ــ ؟
قال (صلی الله علیه و آله): لأنّ المؤمن إذا لم یکن له حرفة. یعیش بدینه (جامع الأخبار ص 390).
قال بعضهم: إذا لم یکن للعالم حرفة و لاعقار. کان شرطیّاً لهؤلاء الظلمة (تنبیه الخواطر ج 1 ص 42).
قال بعض: ــ یا فتیان ــ احترفوا. فإنّی لاآمن علیکم أن تحتاجوا إلی القوم.
یعنی: الاُمراء (تنبیه الخواطر ج 1 ص 42).
/م
