نویسنده: عبدالحسین رفعتیان
بیمار در لحظه ی مرگ خواسته هایی دارد که همراهان می کوشند تا حد امکان آن ها را عملی کنند. یکی از این آرزوها یا خواسته ها، مسأله ی محل به خاک سپاری فرد است. هر کسی دوست دارد، او را در جای معینی و با مناسک خاصی دفن کنند. یکی دوست دارد در خانه اش بمیرد و در شهر خودش دفن شود، یکی دوست دارد مرگ او در بیمارستان اتفاق بیفتد و..
با این که محیط بیمارستان و خدمات پزشکیِ آن از خانه مناسب تر است، آمار نشان می دهد که هفتاد درصد افراد در بیمارستان فوت می کنند.
بعضی از افراد دوست دارند در خانه ی خود بمیرند. اگر در خانه امکان پرستاری و سرویس های لازم فراهم باشد، می توان برای آن ها امور پرستاری را در خانه به اجرا گذاشت. البته بسیاری از افراد ترجیح می دهند بیمارشان در بیمارستان به پایان زندگی اش برسد. اغلب مردم از مرگ و خاطره ی مرگ کسی در خانه می ترسند. می ترسند که نتوانند به هراس خود غلبه کنند. اما اصل مهم، خواست بیمار است و همراهان بهتر است سعی کنند امکان عملی شدن آن را به هر شکلی که شده فراهم کنند.
باید فضای گفت و گوی داخل خانواده سالم باشد و هر کس بتواند بر اساس خصوصیات و ویژگی های خودش نظر بدهد.
منبع مقاله: رفعتیان، عبدالحسین؛ (1386)، همراهی نزدیکان در طول بیماری (چگونگی برخورد با بیماری های سخت درمان)، تهران: نشر قطره، چاپ دوم.
منبع مقاله :
رفعتیان، عبدالحسین؛ (1386)، همراهی نزدیکان در طول بیماری (چگونگی برخورد با بیماری های سخت درمان)، تهران: نشر قطره، چاپ دوم
