امید به زندگی در انسان

اگرچه ایالات متحده در مقایسه با هر کشور دیگر، هزینه‌ی بیشتری صرف مراقبت‌های بهداشتی می‌کند، با این حال این کشور در لیست کشورهایی با امید به زندگی بالاتر، در مقام نخست قرار ندارد. این وضعیت می‌تواند موضوعی برای بحث درباره‌ی به سازی مراقبت‌های بهداشتی باشد. این مقاله را بخوانید تا درباره‌ی طول عمر انسان بیشتر بدانید . . .
با توجه به بر آورد انجام شده توسط کتاب وقایع جهان سازمان اطلاعات آمریکا در سال 2009، در رتبه بندی کشورها از نظر امید به زندگی در آن‌ها، ایالات متحده با متوسط طول عمر 78.1 سال، پنجاهمین کشور از میان 224 کشور است. به راحتی می‌توان نتیجه گرفت هرچقدر دولت هزینه‌ی بیشتری در بخش مراقبت‌های بهداشتی کند، طول عمر نیز بیشتر خواهد شد، همان طور که میزان مرگ و میر نیز به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد. اگر شما برای به دست آوردن اطلاعات در باره‌‌‌ی امید به زندگی مردم در گذشته، نگاهی به آمارهای قدیمی بیاندازید، خواهید دید که این آمارها کاملاً تکان دهنده هستند. برای مثال، متوسط امید به زندگی در کلونیدال آمریکا در بخش مهاجر نشین ویرجینیا کمتر از 25 سال بوده است. در نیو اینگلند، حدود 40 درصد کودکان قبل از رسیدن به سن بزرگ سالی فوت می‌کردند. انقلاب صنعتی علت رشد چشم گیر جهانی امید به زندگی در کودکان بود. اقدامات پیش گیرانه‌ی بهداشت همگانی (خدمات بهداشتی درمانی) به طور قابل توجهی به افزایش طول عمر کمک کرده است. مطالعه‌ها نشان می‌دهد که در قرن بیستم، متوسط طول عمر انسان در ایالات متحده بیش از 30 سال افزایش یافته است که 25 سال را می‌توان به پیش رفت‌های ایجاد شده در بهداشت عمومی، نسبت داد. امید به زندگی در انسان این گونه تعریف می‌شود: "متوسط سنی که گروهی از افراد تازه متولد شده به آن سن می‌رسند، به شرطی که تحت تأثیر میزان مرگ و میر در سن خاص در سال خاصی باشند" (به شرط این که احتمال مرگ آن‌ها برای سال‌های آینده‌ی زندگی، مانند انسان‌های زمان حال باشد، تحت تأثیر فاکتورهای تأثیر گذار بر میزان مرگ و میر باشند). امید به زندگی هم چنین به عنوان شمار سال‌های مورد انتظار باقی مانده برای سن داده شده نیز در نظر گرفته می‌شود. اغلب امید به زندگی را در لحظه‌ی تولد در نظر می‌گیرند. پیر شدن یکی از فاکتورهای غیر قابل پیش گیری است. امید به زندگی گروهی از افراد می‌تواند با توجه به شرایط و معیارهایی که برای انتخاب گروه در نظر گرفته شده، متفاوت باشد. امید به زندگی معمولاً برای زنان و مردان به طور مجزا محاسبه می‌شود. با توجه به کتاب وقایع جهان سازمان اطلاعات آمریکا، ماکائو با داشتن 84.4 سال، بالاترین امید به زندگی در جهان را دارد. جدولی که در ادامه آمده است، متوسط امید به زندگی مردم را در کشورهایی که در صدر لیست تهیه شده توسط ایالات متحده قرار دارند (2005 - 2010) و نیز کشورهایی با امید به زندگی پایین را نشان می‌دهد. کاملاً مشخص است که، در کشورهایی که افراد، خود هزینه‌ی خدمات بهداشتی درمانی را پرداخت می‌کنند، اغلب تا زمانی که علائم آن‌ها وخیم‌تر نشود، درمان نمی‌شوند. در چنین کشورهایی تأکید کمتری بر مراقبت‌های پیش گیرانه وجود دارد. با توجه به آمارهایی که توسط محققان ارائه شده است، سیستمی که در آن یک پرداخت کننده‌ی واحد به نام دولت وجود دارد، به نظر می‌رسد با افزایش طول عمر مرتبط است (موجب افزایش طول عمر می‌شود). دولت‌های فدرال نروژ، سوئد، استرالیا و کانادا پرداخت کننده‌های مربوطه‌ی سیستم مراقبت بهداشتی هستند و در این کشورها برخی از بالاترین امید به زندگی‌ها وجود دارد. مشاهده شده است که در کشورهایی که طول عمر کمتر است، میزان مرگ و میر کودکان زیر 7 سال بالاتر است. میزان مرگ و میر کودکان می‌تواند برای محاسبه‌ی متوسط امید به زندگی مورد استفاده قرار گیرد اما معمولاً به دست آوردن رقم دقیق مرگ و میر پیش از تولد (سقط جنین عمدی و غیر عمدی) دشوار است. امید به زندگی در قسمت‌های مختلف جهان به دلیل تفاوت‌هایی که در بهداشت عمومی، مراقبت‌ها و خدمات بهداشتی و رژیم غذایی وجود دارد، متفاوت است. جنگ‌ها، قحطی‌ها و گسترش بیماری‌هایی مانند ایدز HIV، مالاریا و غیره، علت مرگ و میر بسیار زیاد در ملت‌های فقیرتر می‌باشند. آب و هوا، وضعیت اقتصادی، و جنس نیز بر طول عمر انسان مؤثر است و روشی که برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است نیز ممکن است بر این ارقام تأثیر بگذارد. طول عمر عمدتاً متأثر از آلودگی زیاد آب و هوا است و به میزان قرار گرفتن در چنین شرایطی بستگی دارد. این یک واقعیت است که متخصصین با دانش بالا که در دفاتر کار خود، کار می‌کنند نسبت به کارگران معدن زغال سنگ (و در نسل‌های پیشین، کارگرانی که شغل آن‌ها در ارتباط با بریدن آزبست بود) طول عمر بیشتری دارند. عوامل دیگری که بر طول عمر تأثیر می‌گذارند شامل اختلالات ژنتیکی، بیماری‌های روانی، بیماری‌های فیزیکی، چاقی بیش از حد، استرس و دست رسی به مراقبت‌ها و خدمات بهداشتی، رژیم غذایی، تمرینات ورزشی، مصرف تنباکو و مواد مخدر، و استفاده‌ی بیش از حد از الکل، می‌باشد. امید به زندگی برای تأمین سن بازنشستگی افراد مفید است. لفظ امید به زندگی، که به طور کلی در باره‌ی جمعیت انسانی به کار می‌رود، برای تحلیل جدول‌های زندگی (که به جدول‌های آماری نیز معروف هستند) مفید است، که این جدول‌ها راهنمایی‌ها و اطلاعات ضروری را به شرکت‌های بیمه ارائه می‌دهند. امید به زندگی بالا به عنوان نشانه‌ای از زندگی سالم و پیش رفته در نظر گرفته می‌شود.