ترجمه: حمید وثیق زاده انصاریَ
منبع: راسخون
منبع: راسخون
یک گزارش جدید دولتی بیان مینماید که تقریباً جمعیت تمامی پرندگانی که بومی هاوایی هستند رو به کاهش است. در این جا نگاهی نزدیکتر می اندازیم . . .
وزارت امور داخلی ایالات متحده ی آمریکا چند سال پیش گزارشی را با نام "وضعیت پرندگان کشور ایالات متحده ی آمریکا در سال 2009 میلادی" منتشر کرد، که بیان میدارد که یک سوم پرندگان موجود در کشور ایالات متحده ی آمریکا بومی هاوایی هستند. فهرست گونه های در معرض خطر انتقراض شامل 31 گونه ی پرنده ی بومی جزایر هاوایی میشود که رقمی بالاتر از دیگر مناطق کشور ایالات متحده ی آمریکا است.
آزمایشگاه پرنده شناسی کورنل یکی از حامیان این پژوهش بود. بر طبق گفته ی جان فیتس پاتریک، مدیر این آزمایشگاه "این کانون گونه های منقرض شده و گونه های رو به انقراض است. هاوایی خط مرزی یک فاجعه ی زیست محیطی است".
محققان بر این باور هستند که وجود شکارچیان و از دست دادن زیستگاه آنها دو تا از بزرگترین عواملی هستند که در این مسئله سهم ایفا می نمایند. یکی دیگر از این مشکلات کاهش پیدا نمودن منابع غذایی است. درخت های مامانه که پوست و دانه های آنها غذایی محبوب برای پرندگان پالیلا محسوب میگردد، در تعداد زیادی به وسیله ی بیماری و هم چنین به وسیله ی گوسفندان، بزها و خوک های وحشی که با چریدن و خوردن پوست و شاخه های نرم درختان باعث از بین رفتن آنها میشوند رو به نابودی هستند.
پرندگان پالیلا که پرندگانی آواز خوان و زرد رنگ هستند و خانه های خود را در قسمت های بالایی تپههای مانا کیا بنا میکنند، در سال 2002 از جمعیتی قریب به 7،000 عدد بر خوردار بودند. تا سال 2008 میلادی، جمعیت آنها بیش از %60 کاهش پیدا نمود و تنها به عدد 2،200 رسید. سازمان حیات وحش و ماهیان در حال تدارک دیدن برنامه هایی در جهت باز گرداندن محل سکونت پرندگان زرد رنگ به وسیله ی محصور کردن یک منطقه و اختصاص دادن آن به عنوان محل سکونت آنها و جا به جا کردن گوسفندان است تا مکانی خاص را برای پرندگان آواز خوان در نظر گیرد که تا جمعیت آنها رو به رشد گذارد و شروع به باز یابی نماید.
در راه کارهای باز گرداندن محل سکونت در پناهگاه حیات وحش ملی جنگل هاکالاو، جایی که سازندگان آن حصارهایی را در اطراف آن نصب نمودهاند، مکان خوک های وحشی را تغییر دادند، گونه های گیاهی متجاوز را از بین بردند و درختان اوهیا و کوآ را کاشت نمودند و دست رسی به غذای پرندگان بومی را در آن منطقه تسهیل نمودند. باز سازی محل های مسکونی در احیاء جمعیت تمام پرندگان در معرض خطر انقراضی که از اکوسیستم یک سانی در جنگل های هاوایی بر خوردار هستند سودمند واقع خواهد گردید. گزارش وزارت کشور ایالات متحده ی آمریکا نشان میدهد که جمعیت پرنده ی آکیا پولائو و دار خزک هاوایی پس از شروع پروژه های باز سازی زیستگاه ها دست خوش افزایش بسیار شدیدی در تعداد گردیده اند. با این وجود، این گزارش نشان می دهد که موفقیت این اقدامات اشاره به این واقعیت دارد که این تدابیر به شدت مورد نیاز دیگر مناطق هاوایی هستند.
بر طبق گفته ی اسکات فتس از سازمان جنگلبانی و حیات وحش منطقه ی هاوایی، تلاشهای به انجام رسیده میتواند به احیاء تمامی گونه های هاوایی ای که در حال حاضر در فهرست حیوانات در معرض خطر انقراض وجود دارند کمک نماید، به جز حیواناتی که در هم اکنون منقرض شده نامیده میشوند. تنها مشکل قرار گرفته شده بر سر راه، کم بود بودجه برای به اجرا در آوردن اقدامات اولیه ی برای باز سازی است. وی هم چنین اضافه نمود که قانون قریب الوقوعی که در حال بررسی در کنگره است می تواند بودجه ی لازم برای باز سازی جنگلها را تأمین نماید، در حالی که یک قانون دیگر می تواند به کشور در یافتن راه کارهایی در جهت مقابله با تغییرات آب و هوایی کمک نماید. دمای گرمتر در سالهای اخیر پشهها را قادر ساخته است تا در زیستگاه هایی پخش شوند که در ارتفاعاتی بالا قرار گرفته اند، مانند جاهایی که پرندگان پالیلا و دیگر پرندگان جنگلی زندگی می نمایند. پشهها به همراه خود بیماری را منتقل می نمایند که این عامل نیز چیزی است که جمعیت پرندگان را مورد تهدید قرار می دهد.
فتس بر این باور است که اگر برنامه ی حیات وحش بودجه ی بسیار بیشتری را در اختیار داشته باشد، آنها قادر به احیاء اکثر گونه های در معرض خطر انقراض خواهند بود.
آزمایشگاه پرنده شناسی کورنل یکی از حامیان این پژوهش بود. بر طبق گفته ی جان فیتس پاتریک، مدیر این آزمایشگاه "این کانون گونه های منقرض شده و گونه های رو به انقراض است. هاوایی خط مرزی یک فاجعه ی زیست محیطی است".
محققان بر این باور هستند که وجود شکارچیان و از دست دادن زیستگاه آنها دو تا از بزرگترین عواملی هستند که در این مسئله سهم ایفا می نمایند. یکی دیگر از این مشکلات کاهش پیدا نمودن منابع غذایی است. درخت های مامانه که پوست و دانه های آنها غذایی محبوب برای پرندگان پالیلا محسوب میگردد، در تعداد زیادی به وسیله ی بیماری و هم چنین به وسیله ی گوسفندان، بزها و خوک های وحشی که با چریدن و خوردن پوست و شاخه های نرم درختان باعث از بین رفتن آنها میشوند رو به نابودی هستند.
پرندگان پالیلا که پرندگانی آواز خوان و زرد رنگ هستند و خانه های خود را در قسمت های بالایی تپههای مانا کیا بنا میکنند، در سال 2002 از جمعیتی قریب به 7،000 عدد بر خوردار بودند. تا سال 2008 میلادی، جمعیت آنها بیش از %60 کاهش پیدا نمود و تنها به عدد 2،200 رسید. سازمان حیات وحش و ماهیان در حال تدارک دیدن برنامه هایی در جهت باز گرداندن محل سکونت پرندگان زرد رنگ به وسیله ی محصور کردن یک منطقه و اختصاص دادن آن به عنوان محل سکونت آنها و جا به جا کردن گوسفندان است تا مکانی خاص را برای پرندگان آواز خوان در نظر گیرد که تا جمعیت آنها رو به رشد گذارد و شروع به باز یابی نماید.
در راه کارهای باز گرداندن محل سکونت در پناهگاه حیات وحش ملی جنگل هاکالاو، جایی که سازندگان آن حصارهایی را در اطراف آن نصب نمودهاند، مکان خوک های وحشی را تغییر دادند، گونه های گیاهی متجاوز را از بین بردند و درختان اوهیا و کوآ را کاشت نمودند و دست رسی به غذای پرندگان بومی را در آن منطقه تسهیل نمودند. باز سازی محل های مسکونی در احیاء جمعیت تمام پرندگان در معرض خطر انقراضی که از اکوسیستم یک سانی در جنگل های هاوایی بر خوردار هستند سودمند واقع خواهد گردید. گزارش وزارت کشور ایالات متحده ی آمریکا نشان میدهد که جمعیت پرنده ی آکیا پولائو و دار خزک هاوایی پس از شروع پروژه های باز سازی زیستگاه ها دست خوش افزایش بسیار شدیدی در تعداد گردیده اند. با این وجود، این گزارش نشان می دهد که موفقیت این اقدامات اشاره به این واقعیت دارد که این تدابیر به شدت مورد نیاز دیگر مناطق هاوایی هستند.
بر طبق گفته ی اسکات فتس از سازمان جنگلبانی و حیات وحش منطقه ی هاوایی، تلاشهای به انجام رسیده میتواند به احیاء تمامی گونه های هاوایی ای که در حال حاضر در فهرست حیوانات در معرض خطر انقراض وجود دارند کمک نماید، به جز حیواناتی که در هم اکنون منقرض شده نامیده میشوند. تنها مشکل قرار گرفته شده بر سر راه، کم بود بودجه برای به اجرا در آوردن اقدامات اولیه ی برای باز سازی است. وی هم چنین اضافه نمود که قانون قریب الوقوعی که در حال بررسی در کنگره است می تواند بودجه ی لازم برای باز سازی جنگلها را تأمین نماید، در حالی که یک قانون دیگر می تواند به کشور در یافتن راه کارهایی در جهت مقابله با تغییرات آب و هوایی کمک نماید. دمای گرمتر در سالهای اخیر پشهها را قادر ساخته است تا در زیستگاه هایی پخش شوند که در ارتفاعاتی بالا قرار گرفته اند، مانند جاهایی که پرندگان پالیلا و دیگر پرندگان جنگلی زندگی می نمایند. پشهها به همراه خود بیماری را منتقل می نمایند که این عامل نیز چیزی است که جمعیت پرندگان را مورد تهدید قرار می دهد.
فتس بر این باور است که اگر برنامه ی حیات وحش بودجه ی بسیار بیشتری را در اختیار داشته باشد، آنها قادر به احیاء اکثر گونه های در معرض خطر انقراض خواهند بود.
/ج
