ريحان

ريحان ( Basil ) با نام علمي Ocimum basilicum متعلق به خانواده ي نعناعيان (1) است. ريحان معطر است و جزء سبزيجات مورد علاقه خانواده هاي ايراني است. ريحان برگ هاي متقابل دارد که معمولاً سبز رنگ هستند ليکن واريته هاي آن ممکن است برگ هايي به رنگ بنفش و يا به رنگ هاي ديگر داشته باشند. ساقه هاي ريحان چهارگوش است. ريحان از سبزيجات تابستاني است و در هواي گرم مي رويد. بنابراين آن را بايستي در اواسط بهار که هوا گرم مي شود کاشت و تا اواخر پاييز از آن بهره برداري کرد. اگر بذر را در هواي سرد بکاريم سبز نمي شود. براي اين که از برگ هاي سبز آن بيشتر بتوانيم استفاده نمائيم نوک ساقه هاي گلزار را بايستي قطع نمود تا گياهان پر شاخ و برگي ايجاد شود. ريحان يک مرتبه که چيده شود دومرتبه رشد کرده و به زودي آماده چيدن مجدد مي شود. هنگام چيدن سعي نماييد که دو سه بند پاييني آن حفظ شود تا انشعابات جديد ايجاد شوند. اگر ريحان از پايين و سطح زمين بريده شود ساقه هاي اصلي آن به احتمال زياد خشک مي شوند.
قبل از آن که بذر را بکاريد زمين را شخم زده و آماده نماييد. خاک بايستي قابل نشت باشد و مقداري کود حيواني به آن افزوده شود. بذر را در اواسط بهار که هوا گرم مي شود. بکاريد. براي اين که گياهچه ها از آفتاب و گرما مصون بمانند، از هنگام کاشت بذر تا رويش گياهچه ها روي آنها بته هاي خشک شده و يا کيسه گوني قرار دهيد. هر دو هفته يک بار کمي کود اوره به آن بدهيد. ريحان به آب فراواني نياز دارد. بين آبياري اجازه دهيد زمين آن خشک شود.
ريحان علاوه بر اين که از سبزيجات مورد علاقه بسياري است به صورت خشک شده جهت چاشني مورد استفاده دارد. ريحان همچنين معالج برخي ناراحتي ها از قبيل سياه سرفه، اختلالات دستگاه گوارش، گلودرد، و آنژين، ميگرن و سردرد مي باشد.
ريحان معمولاً عاري از آفات و بيماري هاي گياهي است.

پي نوشت ها :

1. Labiatae

منبع مقاله :
کيانمهر، هرمزديار، (1388)، گل هاي آپارتماني و سبزيکاري، تهران: آييژ، چاپ اول