آشنایی با نام های خداوند: الکافی

عدد ابجدی: 111 الکافی به معنی کفایت کننده ی امور بندگان است اگر بر او توکّل کنند و مداومت بر این اسم برای کفایت مهمّات و دفع شرّ دشمنان مجرّب است و چنین است همراه داشتن مکسَّر این اسم نیز همین فایده را دارد:
 

پژوهه در مفهوم اَلکافی از مترجم

اسم فاعل به مفهوم «بس و بی نیاز» است زیرا خداوند از همه چیز بی نیاز و برای هرچیز کفایت کننده است. خداوندی که قدرتش برتر از همه ی قدرتها است و همه ی صفات و افعالش بی نهایت و بی منتهاست برای همه ی مخلوقات کفایت می کند. «کافی»؛ از اسمای خداوند و به معنی بسنده می باشد که یک بار در قرآن کریم آمده است. تحلیل این اسم در دو مقام قابل بررسی می باشد: 1) بسندگی خداوند برای خودش از آن رو که خداوند واجب الوجود است و برای علّتی در سلسله ی علل نمی باشد. پس ذات وی جهت تحقق، نیازمند به غیر نیست و خود او کافی می باشد. 2) بسندگی خداوند برای غیر؛ قرآن کریم در بیان این اسم شریف، گویا به این وجه توجّه داشته است: «اَلَیسَ اللهُ بِکافٍ عَبدَهُ». (آیا خدا برای بنده ی خود کافی نیست؟) (زمر/36).

مخلوقات الهی اگر توجّه به مرتبه ی وجودی خداوند و «کافی» بودن او در مرتبه ی ذات داشته باشند، درخواهند یافت که تمام فیض های وجودی از او نشأت می گیرد، چه رحمت رحمانی حق در فیض وجود و تحقّق این موجودات متجلّی شده و رحمت رحیمیه اش به گونه های مختلف بر حسب استعدادهای وجودی، آن ها را دربرگرفته است. پس بنده ی بینا با توجّه به توحید افعالی دست بر دامن توکّل و تبتّل زده و انقطاع کلّی به سوی معبود مطلق می یابد.
 
منبع: شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم.