باسلام. مادر گرامي بهتر بود به حالات فرزندتان اشاره بيشتري مي كرديد ، مثلا وقتي با او حرف مي زنيد دليل كارش را چه مي گويد؟ يكي از احتمالاتي كه در اين سن بسيار زياد مطرح مي شود ترس كودك شما از تاريكي است. پس پاسخم را هم بر همين مبنا قرار مي دهم ولي اگر بعد از خواندن، دليل اين رفتار وي را چيز ديگري مي دانستيد(مثلا كنجكاوي هاي دوران كودكي در مورد رابطه ي خصوصي شما و پدرش) مجددا توضيح بيشتري دهيد تا پاسخ شما را بر همان اساس بدهم. تقريبا همه ي كودكان حداقل براي مدتي از تاريكي مي ترسند. اين ترس اغلب در 2 تا سه سالگي ظاهر مي شود و در 4 تا 5 سالگي به اوج خود مي رسد. ترس از تاريكي در ميان كودكان متفاوت و در حال تغيير است؛ يك شب از هيولا ، شب ديگر از دزد و يك شب هم از سايه هايي كه در اتاق تشكيل مي شود مي ترسند. همين ترس ها موجب مي شوند وقتي خود را تنها مي بيند بخواهد به شما پناه بياورد. معمولا اطمينان دادن به كودك (هر چند جزئي ، مانند اينكه پيش او بمانيد تا خوابش ببرد يا به او بگوييد كه هيچ چيز ترسناكي وجود ندارد و ما مواظب تو هستيم ) مانع از تشديد و مزمن شدن ترس مي شود ، اما گاهي منجر مي شود ترس طبيعي كودك شما در اين سن ، باقي بماند و به يك ترس مزمن تبديل شود. در اين صورت ، پيشنهادهاي زير شما را در غلبه بر اين مشكل ياري خواهند داد . و اگر بعد از 2 ماه تغييري مشاهده نكرديد بهتر است توصيه هاي زير نظر يك روانشناس كودك و به صورت حضوري انجام گيرد. در ابتدا بايد بدانيد كه هيچ گاه بر روي احساساتي مثل ترس ، سرپوش نگذاريد، بلكه به آنها اعتراف كنيد؛ زيرا به نظر كودك آنها واقعي هستند. به او اطمينان دهيد كه چيزي براي ترسيدن وجود ندارد، اما احساسات او را به عنوان احمقانه يا بچگانه بودن مسخره نكنيد. از كودك بپرسيدكه در تاريكي از چه چيزي مي ترسد. در يك اتاق تاريك كنار او بنشينيد و بخواهيد علت ترس خود را شرح دهد. اگر كودك در مراحل اوليه ي ترسش قرار دارد يعني اين ترس براي زندگي طبيعي او مشكل خاصي هنوز ايجاد نكرده ، مجموعه اي از بازي ها مي توانند كودك را به تاريكي عادت دهند . به برخي از اين بازي ها توجه كنيد: دنبال بازي : خودتان نقش راهنما را برعهده بگيريد و از كودك بخواهيد شما را دنبال كند . بهتر است با دستتان او را راهنمايي كنيد. در ابتدا بازي را در روشنايي انجام دهيد و فقط گاهي وارد تاريكي شويد و به تدريج مدت زمان بيشتري را در تاريكي بگذرانيد. اگر دخترتان خواست جاي خود را با او عوض كنيد. بشمار بازي: همراه با فرزندتان در يك محل تاريك بايستيد و تا عدد سه بشماريد. كم كم اين زمان را طولاني تر كنيدتا به چند دقيقه برسد و به تدريج صدايتان را پايين بياوريد. در تاريكي ، گرگم به هوا بازي كنيد. هر كدام به نوبت گرگ شويد و در حين بازي ، حسابي سر و صدا كنيد. اتاق مخصوص بازي بسازيد. براي نمونه، بر روي ميز پتويي بياندازيد و به كودك اجازه دهيد تا زير آن برود و برايش در و پنجره درست كند. اين مكان فضاي مناسبي براي بازي كردن در تاريكي است. در ترس كودك شريك شويد، همراه با كودكتان در اتاقي تاريك بنشينيد و سايه ها را تماشا كنيد و به صداهايي كه او را مي ترساند ، گوش دهيد . در صورت لزوم چراغ اتاق را روشن كنيدو منشاء سايه ها يا صداها را براي او توضيح دهيد. بگذاريد كودك بكوشد با درآوردن صداهاي عجيب و غريب شما را بترساند. شما هم مانند يك آدم ترسو رفتار كنيدتا احساس كند در اين بازي موفق شده است. با او قايم با شك بازي كنيد و يا شي اي خاص را در يك مكان تاريك ، مخفي كنيد و از او بخواهيد آن را پيدا كند تا در اين صورت يك علامت مثبت به دست آورد. مي توانيد براي هر سه علامت مثبت هديه اي كوچك به او هديه بدهيد. شب هنگام ، قبل از خواب درها و پنجره ها را با همكاري دخترتان قفل كنيد . توضيح دهيد كه دزد به ندرت به خانه اي كه كسي در آن است وارد مي شود و همين طور بگوييد كه اگر دزدي وارد خانه شود شما زودتر بيدار خواهيد شد. در صورت امكان ، يك زنگ در اتاق كودك تعبيه كنيد تا اطمينان يابد هر موقع كه بخواهد مي تواند شما را خبر كند و بدين ترتيب كمتر به صورت ناگهاني وارد حريم خصوصي شما و همسرتان بشود. وسايل حفاظتي نظير چفت هاي پشت در و پنجره يا حتي سيستم دزدگير مي توانند در كاهش ترس كودك نقش بسزايي داشته باشند. از يك كليد ديمر هم مي توانيد استفاده كنيد (نوعي كليد است كه نور چراغ را كم و زياد مي كند). روش استفاده از اين كليد را به كودك بياموزيد. هر شب با ديمر ، شدت نور لامپ را كمتر كنيد تا زماني كه به راحتي بتواند در تاريكي مطلق بخوابد. همچنين مي توانيد با دخترتان در حالي كه يك چراغ قوه در دست داريد به اتاق تاريكي وارد شويدو نقش جاسوس ها را بازي كنيد. و در نهايت به فرزندتان ياد دهيد تا در تاريكي با خودش صحبت كند . وقتي او جمله هايي نظير "من نمي ترسم. هيچ چيز نمي تونه به من صدمه بزنه"را تكرار كند، مي تواند خودش را شجاع بداند. هرگاه او را در غلبه بر ترسش موفق ديديد، موفقيت او را تحسين كنيد. يك جدول شجاعت طراحي كنيد . در صورت موفقيت كودك (تعداد مراجعه ي كمتر به اتاق شما ، بلافاصله بازگشت به اتاق خودش ، و در نهايت ترك نكردن اتاق خودش) يك علامت مثبت در جدول بگذاريد و بگوييد كه اگر تعداد اين علامت ها براي مثال به پنج عدد رسيد، و كودك نشان داد ترسش از ميان رفته است هديه اي خوب به او خواهيد داد.