باسلام. خواهر عزیزم اشتغالات ذهنی به مسائل مختلف، مخصوصاً با رنگ و بوی فلسفه و چرایی، جزء تفکیک ناپذیری از دوره ی سنی که در آن قرار دارید می باشد. بنابراین خود وجود این افکار در ذهن شما کاملاً‌ طبیعی و سالم است. اما چیزی که باعث مشکل شما شده است واکنش شما نسبت به این افکار است. افکار مشابه افکار شما یا به طورکلی افکار مزاحم به ذهن هرفردی وارد می شود؛ مخصوصاً در دوره ی نوجوانی. اما اکثر افراد معمولاً‌ به این افکار اعتنایی نمی کنند یا به قول معروف، روی آن مانور نمی دهند و تمرکز نمی کنند. به همین دلیل است که حتی شاید خیلی از افراد اظهار داشته باشند که اصلاً افکار مزاحمی ندارند. در واقع همه ی افراد، افکار مزاحم را دارند ولی اکثریت مردم اینقدر نسبت به این افکار، بی اعتنا هستند که اصلاً متوجه گذر آن ها از ذهنشان هم نمی شوند. شاید یک مثال بتواند منظورم را بهتر منتقل کند؛ ذهن ما شبیه یک اتوبان بزرگ است و افکار مزاحم، شبیه اتوموبیل هایی هستند که با سرعت از این اتوبان عبور می کنند. اگر ما فقط مشاهده گر این اتوبان باشیم و کاری با اتوموبیل هایی که عبور می کنند، نداشته باشیم، هیچگاه شاهد ترافیک یا مسدود شدن این اتوبان نخواهیم بود. اما هنگامی که جلوی یک یا چنداتوموبیل را بگیریم، در عرض چنددقیقه، ترافیک سنگینی ایجاد می شود. این قضیه در مورد افکار مزاحم هم دقیقاً‌ مصداق دارد. اگر روی این افکار، تمرکز کنید و دل به دل آن ها بدهید، در ذهن شما پایدار خواهند شد و ریشه خواهند دواند. ولی اگر روی آن ها متمرکز نشوید، به ذهن شما می آیند و از ذهن شما هم خارج می شوند. بنابراین بهترین راه حل، این است که این افکار را دنبال نکنید. هرگاه که این افکار به سراغتان آمد ذهنتان را به موضوع دیگری و یا به جنبه های دیگری از موقعیت،‌ متمرکز کنید.