نامزد
با سلام وعرض تشکر خدا قوت
من با کسی که قرار ازدواج گذاشتیم صحبت شده که حدود دو ماه نامزد باشیم وبعدش عقد کنیم در حالی که ما هرچی جلوتر میریم یه مسایل خاصی برامون روشن میشه وچند ساعت درگیر اوناییم خانواده همسرم دوست ندارن خیلی نامزد باشیم ولی من احساس میکنم برای شناخت بیشتر هم دیگه باید بیشتر ازاینا ارتباط داشته باشیم حالا شما بفرمائید من چیکار کنم یه وقتایی میترسم میگم نکنه ما بریم جلوتر ببینیم این مدت کوتاه کار دستون داده اصلا شناخت از هم نداریم تنها نکته اینه که ما بیش از یکسال ارتباط خیلی کم و بیشتر مجازی جهت شناخت داشتیم با تشکر فراوان
مشاور: خانم طیبه قاسمی
با عرض سلام خدمت شما برادر گرامی برادر عزیز ،در نامزدی های طولانی شما قسمتهایی از شخصیت همسرتان را خواهید شناخت که به طور معمول امکان نداشت بر آنها آگاهی یابید، مگر آنکه با هم زندگی کنید. برای شناخت شخصی که به طور متناوب و نه پیوسته او را می بیند، هیچ راهی بهتر از اینکه عملاً با او رفت و آمد کنید، وجود ندارد. ونه به صورت وسواس گونه . و البته این راهم بدانید که تنها با زندگی مشترک است که طیف کامل تری از عکس العمل های احساسی و روحی شریک زندگیتان بر شما فاش می شود.باید بدانیم احتمال پیدایش آفت در این دوران وجود دارد. این آفتهای احتمالی نسبت به جوامع و خانواده های گوناگون، یکسان نیست؛ بلکه همانگونه که عادات و اخلاق و آداب و رسوم و عقاید مردم متفاوت است آفات دوران نامزدی و کلاً آفات زندگی خانوادگی نیز متفاوت و گوناگون است. از جمله مشکلاتی که می تواند در این دوران خودنمائی کند عبارتند از:توقعات بیجا.متأسفانه گاهی مشاهده می شود دختر و پسر و یا خانواده هایشان توقعات بیجایی از یکدیگر دارند و بارهای سنگینی را بر هم تحمیل می کنند. این توقعات پیش پا افتاده و مادی است که اصرار بر آنها در شرایط نامناسب، باعث دلسردی و ناراحتی می شود. حتی اگر بزرگترها چنین مسائلی را پیش آورند دختر و پسر، باید هوای همدیگر را داشته باشند و هر کدام نگذارند بر دیگری فشار آید ؛ چراکه ممکن است رابطه شان را که هنوز به ازدواج نیانجامیده است، با توقعات زیاد و نابجا از طرف مقابل، تخریب کنند.کسانی که نسبت به تعهد هراس دارند ممکن است خود را پشت نامزدی پنهان کنند تا صمیمیتی را که محتاجانه به دنبالش هستند؛ تجربه کنند و در عین حال از تعهد نهائی و خاتمه دوران نامزدی و مسئولیت های آن راحت باشند .ممکن است انگیزه و تمایلتان را نسبت به تعهد مادام العمر از دست بدهید. بعضی از اشخاص که نسبت به تعهد هراس دارند ممکن است خود را پشت نامزدی پنهان کنند تا صمیمیتی را که محتاجانه به دنبالش هستند؛ تجربه کنند و در عین حال از تعهد نهائی و خاتمه دوران نامزدی و مسئولیت های آن راحت باشند.چنانچه به زندگی مشترک با کسی می اندیشید، و ساختار رسمی و سنتی ازدواج را ترجیح می دهید، قبل از شروع زندگی مشترک می بایستی که در باره تمامی موضوعات فوق با همسرتان مذاکره و گفتگو کنید تا از سوء تفاهم های احتمالی جلوگیری کنید. ممکن است بخواهید تا برای خود یک مهلت زمانی در نظر بگیرید. به عنوان مثال، نه ماه الی یکسال؛ تا اینکه در خلال این مدت بتوانید رابطه تان را مجدداً ارزیابی کنید و بفهمید که آیا آمادگی ازدواج را دارید یا نه.ممکن است در طول دوران قبل از عقد، کدورتها و ناراحتیهایی پیش بیاید. مثلاً درهنگام خواستگاری، تعیین مهریه وغیره... آنچه که مسلم است این است که این کدورتها نباید به دوران بعد از عقد کشیده شود چراکه مطرح کردن این امور که نشانه عدم رشد و ناپختگی مطرح کننده است، باعث کم شدن محبت میان زوجین می شود و گاهی لطمه های سنگینی بر پیکره زندگی های نو پا وارد می کند. زندگی مشترک، قدرت و خویشتن داری می طلبد و ایجاب می کند که طرفین سازشکار و انعطاف پذیر باشند. چراکه عادات و خواسته های دو انسان متفاوت و منحصر به فرد، حالا قرار است با یکدیگر ادغام شود. تنها وقتی که مجبورید با هم راجع به امور اقتصادی، غذا، مسئولیت های خانه، تملکات و... تصمیم بگیرید، می توانید از اینکه آیا همسرتان همراه خوبی است، مطمئن شوید.میتوانید به یک مشاور دلسوز پیش از ازدواج مراجعه کنید تا تناسب ها ها و روحیات شما را بررسی کند تا سریعتر به نتیجه برسید . چه بسا افراد سه سال هم نامزد باشند ولی دیدارهای آنها جهت دار نبوده و شناخت عمیقی پیدا نکنند ولی فردی با دو ماه شناخت معقول و مکفی برای شروع زندگی پیدا بکند . زمان مهم نیست کیفیت رابطه مهم میباشد که البته بیشتر از سه ماه نباید باشد که مشکلات زیادی ایجاد میکند . با آرزوی خوشبختی و سعادت در زندگی برای شما