با سلام خدمت شما من یک جوان ۲۰ ساله ،اهل تهران، از خانواده قوی و ریشه دار و دانشجوی شهرستان هستم خونواده م منو جوری تربیت کردن که هبچ مشکلی تو مسائل شخصیتی و اجتماعی و مذهبی ندارم حدود چند ماهی است از دختری در دانشگاه خوشم اومده،زمان خیلی زیادی طول کشید تا از دلم آگاهی پیدا کردم و با تحقیقات خیلی زیاد و پی گیری های پیاپی به وجودم ثابت شد که به این شخص علاقه پیدا کردم علاقه بنده اصلا از روی ظاهر یا حس زودگذر نیست،،و زمان خیلی زیادی گذشت تا فهمیدم منم عاشق شدن رو تجربه کردم،،،قبل این با خودم و خدای خودم قول و قراری بسته بودم که هیچوقت سمت دختر نخواهم رفت مگر اینکه وضع زندگیم سرو سامان پیدا کرده باشه،،و قول بینمون هم این بوده که هیچ وقت سمت دختری نخواهم رفت مگر این که قصدم خیر باشه و ثمره ش به ازدواج منجر بشه،،،و ازش خواسته بودم که دختری رو سرراهم بذاره که خودش برام انتخاب کرده باشه و از نظر سعادت زندگی کاملا تضمین شده باشه...اما انگار من خیلی زود به کسی علاقه پیدا کردم و با گذشت زمان فهمیدم که چقدر فرق داره این دختر با دخترای دیگه چه از نظر شخصیت ،چه متانت و اصل و نسب و چه موارد دیگه ....اما مشکل من اینه که برای من خیلی زوده...ازدواج تو این سن اونم با شرایطی که من دارم و به معنای واقعی نامستقل هستم خیلی زوده...مهم ترین مشکل من دید خانواده م هستش که از دید اونها من یه بچه محسوب میشم و برای این مسائل خیلی زوده که بخوام فکرشو بکنم ... یکی دوبار با خانواده م در رابطه با ازدواج صحبت کردم حتی به خیال خودم مسئله رو خیلی جلو بردم اما خانواده م جلوی ادامه دادنش رو گرفتن و این حس منو خاموش کردن و با زبون بی زبونی بهم فهموندن که خیلی زوده تو این سن درگیر این اتفاقات شدن اگه ازمن بپرسین کاملا و صددرصد حق با خانوادم هستش ،،منی که نه شرایط شروع یه زندگی رو دارم و نه سنم به مرحله ای رسیده که بقول خودشون بتونم تشخیص این مسائل رو با هدف هاشون از هم جدا کنم ،خیلی برام زوده مطمئنا برای یک جوان ۲۰ ساله که سن ازدواج توی خانوادش خیلی بالاست و هنوز هیچ شرایطی برای ازدواج کردن نداره خیلی زوده اما چکار باید بکنم؟ من با این دختر حرفامو زدم و گاهی اوقات از خودم بدم اومده بخاطر وعده هایی که پشت سر هم دادم ... وعده ازدواج زودتر که بخدایی خدا قسم تمام تلاشمو میکنم تا هرچه زودتر اتفاق بیوفته اما .... گاهی اوقات حس میکنم شدم یک ادمی که فقط حرف میزنه و وعده میده ...من نمیخوام بااحساسات یک دختر پاک اونم تو این سن که جز حساسترین دوره های زندگی یک فرده بازی کنم این دختر بعد اقدامات من بعد گذشت اینهمه زمان بهش ثابت شد که میتونم خوشبختش کنم ،بهش ثابت شد که من میتونم مرد زندگیش باشم،،،جوری ثابت شد که اینده مونو برنامه ریزی کرده حتی با دقیق ترین جزئیات ،،،من نمیتونم خودمو از بیرون ببینم ،،،ببینم که همینجوری تایم میگذره و کاری پیش نمیره،،،نمیخوام آدمی باشم که فقط وعده میده،،فقط قول،،،اما از اون طرف یه معصوم منتظرت نشسته و امیدواره،،،،گاهی اوقات به خودم میگم گناه نداره این دختر با این دل پاکی و خاص بودنش چقدر باید استرس رو تحمل کنه تا کجا باید به خونوادش چیزی نگه تا کجا باید منتظر بمونه ،،،ایا این درسته که منتظر فردی بمونه که هیچی نداره.... تا کجا باید سختی بکشه،،،شاید کاملا درکش نکنم اما تا حدودی از دلش خبر دارم ،،،،این عذاب وجدان داره دیوونه م میکنه اشنایی ما طوری اتفاق افتاد که این دختر بارها منو پس زد تا یه مدت گذشت و از قصد و نیتم خبر دار شد بعدش قبول کرد و عشق بینمون دو طرفه شد بارها بهم گوشزد میکردیم که ارتباط قبل از ازدواج تاثیرات خیلی بدی داره خیلی منفیه و هر چه زودتر باید تموم بشه اما به خودم اومدم و دیدم چند ماه گذشته و خونواده ایشون خبر ندارن و جفتمون بخاطر این موضوع ناراحتیم ،، برای ما خیلی مهمه که اینده مون چی میشه،،،و خیلی برامون مهمه که تاثیرات بد رابطه الانمون تو زندگی اینده مون اختلال بوجود نیاره قصد من فقط و فقط و فقط ازدواجه و تنها دلیل جواب مثبت دادن این دختر هم فهمیدن این قضیه ست شما باید امثال ماهارو زیاد دیده باشین ازتون خواهش میکنم یه راه حل به من نشون بدین مشکل من خونوادمه،،،نمیتونم بشینم صحبت کنم و بگم برین با خونواده این دختر صحبت کنین چون شرایطشو واقعا ندارم و حرف اونا هم همینه به اضافه این که میگن سنت خیلی برای ازدواج پایینه که واقعا هم درست میگن.... قبل از ارائه پیشنهاد ازدواجم به این خانوم مدام فکر میکردم که کار اشتباهیه و خیلی زوده برای اینکار ولی دیدم نمیتونم نمیتونم صبر کنم و ببینم کسی که با تمام وجود ،خالصانه بهش علاقه دارم از جلوی چشمام دور شه ... توی زندگیم هیچوقت همچین حسی رو تجربه نکردم،،،و قسم میخورم پاک ترین حسی که توی عمرم داشتم این حسم بوده و روش قسم میخورم ،،انشاالله که به ثمر بشینه با یه انتهای خیلی پاک و قشنگ خدا توی این مدت نشونه های زیادی بهم داده و دل جفتمون همیشه روشن بوده ،،بارها چیزایی ازش خواستم که به عجیب ترین شکل ممکن برام براوردش کرده ....من امضامو از امام رضا گرفتم ...حالا هم از شما میخوام یه راه حل مناسب یا مشاوره کاربردی جلو راهم بذارین ... داستان من خیلی بلنده ،،نمیتونم توی این برهه زمانی و این شرایط بهتون بگم،،شما اولین مشاوری هستین که من باهاش ارتباط برقرار کردم و خیلی به جوابتون امیدوارم اگه امکانش هست بهم بگین که چجوری ،،چجوری خونوادمو راضی کنم پدر من با توجه به شغل و ابروی حساسی که داره خیلی براش سخته تو این سن برای ازدواج من تصمیمی بگیره و همچنین مادرم ،،با توجه به سختی های زیادی که تو زندگیش کشیده و زجرهای زیادی برای بزرگ کردن من متحمل شده خیلی براش سخته که درباره این مسائل تو این زمان با من صحبت کنه سن ازدواج توی خانواده دختری که من بهش علاقه دارم پایینه برعکس خونواده ما که سن ازدواجمون معمولا بین ۲۸ تا ۳۵ سالگیه رابطه بینمون رو تصمیم گرفتیم رسمی کنیم و تا موقعش نرسیده داریم سعی میکنیم که رابطه بینمون خیلی کمرنگ بشه و تمام حد و حدوداتو رعایت میکنیم ازتون میخوام یه جواب به من بدین که چکار کنم با توجه به شرایطم و خونوادم یک دنیا ممنون بی نهایت تشکر ...