شوهرم هرسری به یه بهانه ای با من قهر میکنه، کمکم کنید.
باسلام خسته نباشید،من 24سال سن دارم و8ساله که ازدواج کردم ،متاسفانه باهمسرم مشکلات زیادی داریم واصلا منو درک نمیکنه وهرسری به یه بهانه ای بامن قهر میکنه درصورتی که من مقصر این قهر نیستم ،الان 12روز بیشتره که بامن قهره چون تولدمو ازیاد برده بود ومن فردای اون روز بهش پیام دادم وگفتم که بخاطر فراموش کردن تولد ازت ناراحت،وحالاکه متوجه شدی هیچ چیزی برام نخر الان ازاون روزبه بعد بامن قهره حالام که باهاش حرف میزنم تااین مسئله روحل کنم میگه بامن حرف نزن،البته من مشکلای وسختیای زیادی رو تو زندگیم گذروندم این فقط کوچکترین مسئله ای زندگیمه،من موندم حالا چیکار کنم شماراهنماییم کنید
مشاور: علی محمد صالحی
با عرض سلام و ممنون از اعتماد شما. یکی از رفتارهای نامناسب در روابط میان همسران، قهر کردن زیاد است، در ابتدا برای توضیح بیشتر درباره پیامدهای قهر، بخشی از کتاب «رمز و راز دلبران» که مرتبط با قهر کردن همسران است را، در اینجا قرار میدهم: « حتی اگر برون ریزی و بیان حرف های گفته نشده، منجر به دعوا و مشاجره هم بشود، بهتر از این است که موجب قهر و قطع ارتباط آنها شود. پی آمدهای منفی قهر و بی اعتنایی کردن، به مراتب بیشتر از دعوا و مشاجره است. قهر کردن سیم برقراری ارتباط را قطع می کند و اگر قهر کردن در یک خانواده به عادت تبدیل شود، به بحران خیلی نزدیک شده است. دعوا نشان می دهد که موانعی وجود دارد، اما پل ارتباطی هم هنوز هست. از این رو امیدی به بهبود روابط وجود دارد. همچنین طبق یافته های روان شناسان بدترین و آسیب زاترین نوع آزارگری، آزار دیدن از طریق بی اعتنایی است؛ زیرا در انواع آزارهای دیگر از جمله آزارگری فیزیکی، کلامی و ...، به نوعی شخص در کانون توجه است. در حالی که، در این نوع آزارگری، فرد از کم ترین توجه نیز محروم است؛ زیرا این آزارگری از طریق بی اعتنایی اِعمال می شود. همه ما انسان ها (به ویژه زنان)، تشنه توجه و محبت دیگران هستیم و مواقعی که این نیاز از ما دریغ می شود، برایمان بسیار تنفرآمیز و مشمئزکننده است و می-تواند واکنش شدیدی را در پی داشته باشد. زمانی که اعضای خانواده به کودکان بی¬توجهی می¬کنند آنها سعی می¬کنند با پرخاشگری، ایرادگیری، امتناع از غذا خوردن، بیماری¬های بدنی، شب¬ادراری، افت تحصیلی و ... توجه دیگران را به خود جلب کنند. حال اگر به زن یا شوهر بی¬توجهی شود، چه واکنشی نشان می¬دهد؟ دل به امّيد صدایى كه مگر در تو رسد // ناله ها كرد در اين كوه، كه فرهاد نكرد پرخاشگری زن و شوهر به یکدیگر، کناره گیری یکی از آنها از کل زندگی، دل¬زدگی از روابط زناشویی، کاهش محبت، درگیری های لفظی و فیزیکی با یکدیگر، بهانه¬های بدون دلیل و حتی جدایی آنها می تواند از آثار قطع رابطه و بی¬توجهی باشند.» منظور من از آوردن این جملات در اینجا، این بود که اولاً خود شما در مورد پیامدهای قهر اطلاع بیشتری پیدا کنید و ثانیا به همسر خودتان هم منتقل کنید که قهر کردن شیوه صحیحِ ارتباطی نیست و بهتر است هر موقع ما نسبت به رفتار یکدیگه ناراحتی یا شکایتی داشتیم آن را به زبان بیاوریم بجای اینکه از طریق جنگ خاموش بخواهیم اعتراض خودمون رو به همسرمون نشون بدیم. نکته بعدی اینه که شما مدعی هستید مقصر نیستید، و اگر از همسر شما هم سوال کنیم احتمالا او هم میگه من مقصر نیستم و شما را مقصر میداند، در حالی که در اکثر مواقع هر دو طرف سهیم هستند و هیچکدام صد در صد بی تقصیر نیستند، به عنوان مثال در همین قضیه ای که گفتید، شما بیان کردید که همسر شما تولدتان را فراموش کرده، فراموشی یک موضوع غیر ارادیه، و کسی که چیزی رو فراموش کنه مواخذه نمیشه چون بخش زیادی از فراموشی دست خود ما نیست و شما هم چیزهای زیادی رو فراموش کردی در حالی که نمیخواستی فراموش کنی، و شما بخاطر یک فراموشی همسرتان را مقصر دونستید و گفتید «ازت ناراحتم». هرچند که من شما رو درک میکنم که چقدر روز تولد براتون مهمه و وقتی همسرتون اینو فراموش کنه چقدر ناراحت میشید. نکته بعد لحن گفتار ماست که دردسر ساز میشه، براساس پژوهشی که در یکی از دانشگاه¬های آمریکا در زمینه ارتباطات انجام گرفت به این نتیجه رسیدند که در گفت¬وگوهای رو در رو، زبان بدن 55 درصد و لحن صدا 38 درصد پیام را مخابره می¬کند و این در حالی است که کلمات، تنها 7 درصد پیام را مخابره می¬کنند. بنابراین، در بیشتر موارد این شیوه بیان ماست که موجب ناراحتی و تنش می¬شه، نه آنچه می¬گیم. بنابراین، برای جلوگیری و پرهیز از جر و بحث، باید این نکته را به یاد بسپاریم که همسرمان در موارد بسیاری با آنچه می¬گیم مخالفتی نداره، بلکه به شیوه بیان و لحن گفته هایمان اعتراض داره. صبح دم، مرغ چمن با گل نوخاسته گفت ناز كم كن كه در اين باغ، بسى چون تو شكفت گل بخنديد كه از راست نرنجيم ولى هيچ عاشق، سخن سخت به معشوق نگفت زنان با آگاهی یافتن از تفاوت های زن و مرد و تمرین کردن می تونن یاد بگیرن که چگونه بدون سرزنش و ملامت کردن، احساس خود را به زبان بیارن. برای اینکه مرد احساس نکنه که مقصره و قوت قلب پیدا کنه، بهتره پس از اینکه زن احساسش را با همسرش در میان گذاشت، به مدت چند دقیقه مکث کند و سپس به شوهرش بگه از اینکه به حرف¬های او گوش داده، بسیار سپاس گزار است. در این حالت، زن می¬تونه برخی از عبارت¬های زیر را بیان کند: •خوشحالم که می توانم در این باره صحبت کنم. از تو ممنونم؛ •وقتی درباره این موضوع صحبت می کنم، احساس می کنم حالم بهتر می¬شود؛ •وقتی در این مورد حرف می¬زنم، احساس آرامش و سبکی می کنم؛ نکته آخر اینکه هرموقع اشتباهی کردید، باید سهم خودتون رو از اشتباه بپذیرید و عذرخواهی کنید تا همسر شما آروم تر بشه و بتونه ارتباطش رو با شما حفظ کنه. موفق و شاد و پیروز باشید