باعرض سلام، و ممنونیم که مسئله خودتون رو با ما مطرح کردید. خیلی خوبه که شما تا این حد فهمیده هستید و متوجهید که کار بد از هرکسی باشه بده، و به دنبال توجیه رفتار نامناسب مادر خودتون نیستید. اشتباهات ما، در این دنیا نشونه آزادی و اختیار ماست، یعنی هرکسی آزاده که مسیر درست یا نادرست را برای زندگیش انتخاب کنه، و با پیامدهای مثبت یا منفی اون انتخاب هم، باید مواجه بشه، به قول شاعر که میگه: چندین چراغ روشن است و بیراهه میرود ///// بگذار تا بیفتد و بیند سزای خویش. وظیفه شما اینه که در عدم حضور فیزیکی یا عدم حضور معنوی مادر، شما از خواهراتون مراقبت کنید و نسبت به تربیت و سعادتشون تلاش کنید، سن و سال هم مهم نیست، مهم فهمیده بودن و درست و نادرست رو تشخیص دادنه که شما هم فهمیده اید و هم قوه تشخیص درست از نادرست رو دارید. ولی شما وظیفه ای نسبت به رفتارهای نامناسب مادرتون ندارید و اجازه بدید که، برخوردی اگه قرار بشه از طرف پدرتون و دیگران باشه، و تنها زمینه های رفتار نامناسب اگر در منزل شما هست برطرف کنید مثل ماهواره که متاسفانه نقش زیادی در مسئله ارتباط نامناسب دارد. نکته دیگه اینکه ایشون با وجود اشتباهاتی که انجام داده در قبال شما و خواهرانتان خوبیهای زیادی هم انجام داده و شما رو بزرگ کرده، و در عین حال که نسبت به رفتار نامناسب و کار ایشون ابراز تنفر میکنید، ولی نباید نسبت به خودشون ابراز تنفر و انزجار کنید ومیبایست حرمت مادر رو نگه دارید. از طرف دیگه ممکنه بخشی از این رفتارها دست خود ایشون نباشه، یعنی شخصیت ایشون طوری باشه که نتونه جلوی خودشو بگیره، مثل افرادی هستند که نسبت به غذا کنترلی ندارند و وقتی غذا میبینن، نمیتونن جلوی خودشون رو بگیرن، یا درجه شدیدتر از این افراد، شخص وسواسی که مثالا نمیتونه جلوی خودشو در شستن دستش بگیره، برخی شخصیت ها هم ممکنه در زمینه های دیگه مشکل داشته باشند، و باید براساس تستهای روانشناسی و شخصیت، تشخیص دقیق داده بشه، و این نکته که من گفتم صِرف احتمال است، و بر فرض هم مسئله اینچنینی باشه، فرد بازهم اختیار دارد که این کار را انجام بده یا ندهد و از او سلب اختیار نشده، ولی اگه مشکل از جهت شخصیتی باشه، یک مقداری از درجه خطاکاری و گناهش رو کم میکنه. موفق و سربلند باشید.