سلام به شما پرسشگر محترم و سپاس بابت اعتمادتان به راسخون، امیدوارم این پاسخگویی زمینه ای باشد برای رفع مشکتان. دوست عزیز عصبی و پرخاشگری دلایل متعددی دارد، که اولین دلیل آن می تواند وجود یک مشکل جسمی باشد، کم خونی و یا کم بودن آهن خون به شدت فرد را پرخاشگر و عصبی می کند به گونه ای که کنترلی روی رفتار خود ندارد. در بیشتر مواقع با مراقبت های دارویی و رژیم مناسب غذایی این مشکل به کلی رفع می شود. البته در صورت وجود مشکل جسمی فقط کم خونی باعث عصبی بودن نیست بلکه خیلی از بیماری ها زمینه این حالات روحی و روانی را در افراد ایجاد می کنند، در واقع تعادل حیاتی دچار اختلال شده که باعث تاثیر مستقیم بر رفتار فرد می شود. به شما اکیدا توصیه می کنم نزد پزشکی مجرب رفته و با بیان نشانه های رفتاری و تنش ها از او درخواست چکاب کامل داشته باشید، زیرا در صورت وجود مشکل جسمانی و حل نشدن آن تمرینات کنترل خشم و یا حتی مراجعه به مشاور برای رسیدن به تعادل رفتاری کافی نخواهد بود و نتیجه مطلوبی بدست نخواهید آورد. اگر به طب سنتی نیز معتقد هستید در این زمینه می تواند با تعدیل مزاج راه گشایی قوی برای سلامت جسمتان باشد. دقت داشته باشید که سلامت روان درگرو سلامت جسم است. از طرفی به دلیل مشکلات عمیق خانوادگی که تجربه کرده اید احتمال ایجاد تعارض هایی در کودکی که حل نشده باقیمانده اند و اکنون به صورت حالات افسردگی و رفتارهای پرخاشگرانه خود را نشان می دهند، که این آسیب ها باید به صورت ریشه ای حل شوند تا مشکلات رفتاری شما نیز سامان یابد. در بیشتر مواقع افرادی که رفتار پرخاشگرانه آنها دلیل واضح جسمی و روانی دارند حتی بعد از رفع منشا اصلی باز به این رفتار ادامه می دهند که دلیل آن عادت کردن به اینگونه برخوردهاست. در واقع فرد به صورت ناخودآگاه یاد می گیرد که با پرخاشگری به عبارتی می تواند حرف خود را به کرسی بنشاند. پس لازم است در کنار دنبال کردن مسیر مداوا از جهات مختلف، هم پزشک و هم مشاوری مجرب، خود نیز با انجام تمرینات مختلف و تمرین برای خودکنترلی از باقیماندن این حالات در خود جلوگیری کنید.
- وقتی با نشانه های اولیه جسمانی عصبانی شدن و پرخاشگری مانند، تپش قلب، گرم و سرد شدن بدن، گر گرفتگی، سر درد ، لرزش دست و ... که در هر فرد متفاوت است، مواجه شدید، سعی کنید محیط ایجاد تنش را ترک کرده یا از ادامه گفت و گو که قرار است در نهایت به پرخاشگری منجر شود بپرهیزید.
- وقتی عصبی شدید رفتاری که شما را آرام می کند انجام دهید. مثلا قدم بزنید، به اتاق خود رفته و به بالشت مشت بزنید، خشم خود را روی کاغذ به هر طریقی که دوست دارید چه خط خطی کردن، چه نقاشی و چه نوشتن از خشم خود، تخلیه کنید، یک لیوان آب بخورید، ذکر بگویید، چند نفس عمیق بکشید، سعی کنید از ۱۰۰ به یک به صورت معکوس بشمارید و روی شمارش خود تمرکز کنید و ....
هر شخص به فراخور روحیات خود با انجام برخی رفتارها آرام می شود که بهتر است خود آنها کشف کنید.
- برای خود سخن گفتن در هنگام عصبانیت را ممنوع کنید، و اگر مجبور به بیان مطلبی هستید از قانون ۳ ثانیه استفاده کنید، اول تا سه شماره صبر کنید و به سخنی که می خواهید بگویید بیاندیشید سپس لب از لب باز کنید.
- در این گونه مواقع سخن نگفتن خیلی مهم است زیرا کلمات تحت کنترل شخص نیستند و باعث پشیمانی می شوند. پس سکوت کنید و با گفتن الان نمی توانم صحبت کنم،  بعد درباره آن حرف می زنم و.... سخن گفتن را به تاخیربیاندازید تا آرام شوید.
- بعد از آرامش نسبی درباره موضوع خوب فکر کنید، سخنان سنجیده ای انتخاب، و برای صحبت درباره آن پیش قدم شوید.
- اگر احساسات منفی را تجربه کرده اید، حتما راجع به آن در هنگام آرامش سخن بگویید. مثلا اگر از رفتار همسرتان در مقابل مادرش حس حقارت را تجربه کرده اید، بعد از کسب آرامش، با لحنی آرام و منطقی به همسرتان بگویید چه حسی داشته اید.
موفق باشید.

بیشتر بخوانید:
افسردگی بانوان و راههای درمان آن