با سلام، سپاس از طرح سوالتان، امیدوارم پاسخ فعلی بتواند کمک کند تا از جایی که هستید، یک قدم به سمت حال خوب، حرکت کنید.
از طرح دقیق نشانه هایتان، معلوم است که شناخت خوبی از شرایط فعلی تان دارید. هنرمندی آدم ها فقط در خلق آثار هنری جامعه‌پسند نیست. اینکه آدم ها بدانند چه چیزی را تجربه می کنند، چه چیزهایی را نمی خواهند و مطلوب و دلخواهشان را بشناسند، هنرمندی می خواهد. شما از آنچه رخ می دهد، با خبرید و این امتیاز بزرگی‌ست. آگاهی، شروعی ست برای تغییر، که اگر با «عمل»، همراه شود، می تواند فرد را یک قدم به سمت جلو ببرد. استرس، نوعی فشار است. البته اینکه اتفاقی را فشارزا بدانیم یا نه، به ماهیت رخداد، امکانات فرد، مکانیسم های دفاعی و میزان تاب آوری فرد بستگی دارد. همه ما برای حفظ فعالیت هایمان نیاز به یک «اضطراب بهینه» داریم. سطحی از اضطراب، که نه آنقدر کم باشد که ما را به سمت بی خیالی کامل و خونسردی سوق دهد و نه آنقدر زیاد باشد که فکر کنیم همه چیز از کنترلمان خارج شده و احساس ناامیدی کنیم. اضطراب می تواند نوعی پاسخ بهنجار و انطباقی به شرایط باشد. البته در صورتی که متناسب با وضعیت موجود باشد و باعث شود میزان خطرها و تهدیدها، کمتر شود. اما در صورتی که با واقعیت اینجا و اکنون، تناسبی نداشته باشند، کارکرد مفیدشان را از دست می دهند. به نظر می رسد با توجه به مشکلاتی که در عملکرد شما ایجاد شده، اضطراب شما از نوع غیرانطباقی و ناکارآمد باشد. برای شفاف شدن صورت مسئله، لازم است چند علامت را با هم مرور کنیم:

در صورتی که پاسخ شما مثبت باشد و علائمی که ذکر کردید را هم به این نشانه ها اضافه کنیم، مشکل شما را می‌توان با اختلال اضطراب فراگیر، مرتبط دانست. البته در صورتی که علائمی نظیر خلق افسرده، احساس بی لذتی، ناامیدی، احساس گناه، مشکل در خواب و اشتها و... را هم تجربه کرده باشید، مسئله شما می تواند تلفیقی از اضطراب و افسردگی باشد که هر دو قابل درمان و بهبودی هستند. (البته لازم است از نظر پزشکی، چکاپ های لازم را انجام دهید تا مطمئن شوید اضطراب شما ناشی از عدم تعادل هورمون ها و یا بیماری خاصی نباشد). آدمیزاد است و رسم فراموشکاری و انتظارِ اینکه دلش بخواهد هیچ وقت، هیچ اضطرابی را تجربه نکند. برای همین یادمان می رود که زندگی بدون اضطراب، امکان پذیر نیست و انتظار داریم فقط آرامش را تجربه کنیم. به هر حال، نمی شود اضطراب را به طور کلی از بین برد. اما می توانیم تحمل و ظرفیت درونی مان را برای تجربه اضطراب، بالا ببریم. تحمل اضطراب یعنی؛ «قابلیتی که فرد مجبور نباشد وقتی دچار اضطراب می شود، آن را تخلیه کند». در کل، لازم است منبع اصلی اضطرابتان را شناسایی کنید. فرآیند شناسایی را می توانید در جلسات رواندرمانی، تجربه کنید. درمان های دارویی هم کمک کننده هستند و سطح انتقال دهنده های عصبی را به تعادل می رسانند. اما چه راه هایی را می توان به طور روزانه استفاده کرد تا بشود اضطراب را مدیریت کرد؟

با همین تمرین های ساده می توانید بخشی از اضطرابتان را مدیریت کنید. فراموش نکنید که خواندن این تمرین‌ها به تنهایی، اثر ندارد. هیچ ورزشکار ماهری، بدون انجام تمرین هایش، روی سکو نمی رود و مدال نمی گیرد. من و شما هم برای مدیریت اضطراب هایمان نیاز به تمرین، تمرین و تمرین داریم.
یادآوری مهم: این پرسش و پاسخ، جایگزین خدمات تخصصی روانشناختی نخواهد شد و در صورتی که مشکل فعلی‌تان باعث اختلال در زمینه های اجتماعی، تحصیلی و شغلی شما شده است، توصیه می‌کنم حتما به یک روانشناس مجرب، مراجعه بفرمایید.
 
بیشتر بخوانید:
چگونه بر استرس غلبه کنیم؟
راهکارهای افزایش اعتماد به نفس