سلام و عرض ادب.
خوشحالم که مشکل و مسائلی که مطرح کرده بودی، حل شد. راجع به این مسئله ای که در مورد خانمت مطرح کردی، همون نکته ای که دفعه قبل در مورد مادر شما گفتم، در مورد خانمت هم صدق میکنه، اگر خاطرت باشه گفتم: «در قدم اول مادرتون رو همین طور که هستند بپذیرید و قبول کنید»، در مورد همسرت هم میگم این خانم، کسی هست که تو از اون خوشت اومد، و اونو انتخاب کردی و باهاش ازدواج کردی، و اونو همین طوری که الان هست بعنوان همسرت پذیرفتی، منظورم اینه که الان هم، در قدم اول اونو همین طوری که هست بپذیری و قبول کنی، حتی اگه بخاطر سادگیش برخی رفتارها رو انجام بده. یعنی اگر ما اطرافیانمون رو، همونطوری که هستند بپذیریم و قبول کنیم، دیگه از برخی رفتارهاشون خیلی اذیت نمیشیم. اما تفاوتی که میان مادر شما و همسرت هست اینه که، من به شما گفتم هرچی مادرت گفت باهاش همراهی کن و بپذیر و سعی نکن با بحث و گفتگو ذهینتش رو تغییر بدی، ولی در مورد همسرت میتونی با گفتگوی مهرورزانه، نسبت به این مسئله ای که گفتی باهاش بصورت منطقی صحبت کنی و در مورد نگرانیت باهاش حرف بزنی و بگی که نگرانی اصلیت بخاطر چیه، شاید هم به او گفته باشی. در هر حال من درکت میکنم و میدونم نگرانی که مبادا، بخاطر حرف خانمت، دوباره مادر شما بدبین بشه و مسئله ای ایجاد بشه، ولی بهرحال در ارتباطات ممکنه گاهی این نکات پیش بیاد، و خانوم شما هم یک انسانه و برای هر انسانی ممکنه پیش بیاد که فکر کنه گفتن این حرف اشکالی نداره، و اون حرف رو بزنه و بعد از بیان اون، متوجه بشه که نباید اون حرف رو میزده، و خوبی خانم شما اینه که بعد از تذکر شما، بدون حرف و مسئله ای گوش میکنه و دیگه تکرار هم نمیکنه، منظورم اینه که اگر بیش از حد بخاطر نگرانی از مادرت، حساسیت نشون بدی، ممکنه از اون طرف، خانمت ناراحت بشه. خلاصه اینکه تو بعنوان مردی که بین مادر و همسرش قرار گرفته و هر دو طرف هم اونو دوست دارن و ازش انتظار دارند، میبایست ارتباط میان مادر و همسرت رو مدیریت کنی و اجازه ندی کدورتی پیش بیاد.
موفق و شاد و سربلند باشید
 
بیشتر بخوانید:
مهارتهای ارتباطی و حل مسئله