سلام.خسته نباشید.ممنون از وقتیکه برای پاسخگویی میذارید.من چندسری مزاحمتون شدم و ازتون مشاوره خواستم.الان پیرو میخوام یسری مسایلو بگم ولی کد پیگیریمو ندارم.من29 سالمه و همسرم 34 ساله. من اصالتا مشهدی و همسرم کرمانشاهی هستن. زندگیه خوبی داریم ب وجود فرهنگهای فوق العاده متفادت ولی خوب کنار میایم با همدیگه البته بیشتر همسرم ولی خوب تنش زیاد تو زندگیمون نیس.ما 4 ساله ازدواج کردیم و بمدت 1 ماه دوست بودیم بعدم اومدن خواستگاری و اصلا نمیدونم چی شد که ازدواج سر گرفت. اول یه مطلبی بگم:من قبل از آشنایی با ایشون بمدت 2 سال با یه آقایی دوست بودم که خیلی دوستشون داشتم و باهاشون رابطه داشتم و همش فکر میکردم دوستیمون واسه ازدواجه که بعد از یکسال و نیم فهمیدم ایشون زن عقدی دارن و به من نگفته بودن.البته خودشون گفتن چون خیلی وابسته شدم و اینحرفا دوسندارن اذیت شم بهم گفت.گفت با خانومش مشکل دارن و اصا شاید ب ازدواج نرسه و اینحرفا ولی خوب من بچه نبودم که نفهمم.یه هفته میذاشت میرفت جوابمو نمیداد و من فک میکردم اتفاقی افتاده براش بعد میومد میگفت گوشیش جایی جا گذاشته و ازین دست دروغا. بعدها فهمیدم وقتی اونور رابطش خوب بوده من تو بلک لیستش بودم با اونور که مشکل پیدا میکرده میومده سمت من.رابطمو باهاش سرد کردم و کلا باهاشون کات کردم و فقط برای فرار از اینکه بهش فکر نکنم با این آقا دوست شدم. ولی ایشون هیچی از روابط قبلیه من نمیدونن.ینی قرار بر این شد روابط قبلی هر چی بوده تو دل خودمون بمونه ولی تو زندگی خیانتو اینچزا نباشه.ولی خوب ذهنیت من کلا بد شد، همسرم بمحضه اینکه دو بار زنگ میزدم جواب نمیداد اینقدر زنگ میزدم پیامک بد و بیراه میگفتم که معلوم نیس سرت کجا گرمه جوابه منو نمیدادی ایشنم میومدن عصبانی میشدنکه مگه تو از من چیزی دیدی هی تیکه میندازی بمن. سرکار شلوغ میشم نیم ساعت جوابتو نمیدم میام صدبار زنگ زدی و اجدادمو ب فحش کشیدی.همش این ذهنیت داشتم که نکنه اینم منو ول کنه بره. حتی تا زمان عقدم میگفتماین میخواد منو گول بزنه همش دروغه. حتی الانم که 4 ساله زندگی میکنیم بعضی وقتا ک زنگ میزنم جواب نمیده حس میکنم شاید با کسیه شاید بمن دروغ میگه و ذهنم مریض شده که بیشتر خودم اذیت میشم.اول برای این مساله ازتون راهنمایی میخوام... سوال دومم: ما هردو کارمندیم،ولی حقوق من از ایشون بیشتره و میشه گفت 90 درصد هزینه ها تا پارسال از حقوق من بود چون حقوقشون دولتی و خیلی کم بود. تا امسال یخونه خریدیم و من خیلی دوست داشتم چون شاید بیشتر پول این خونرو من جمو جور کردم حداقل دنگی بزنه.دیدم خودش حرفی نمیزنه گفتم سه دنگو بزن بنام من.منم خوب زحمت کشیدم تو این زندگی و پولشو جمع کردیم.ولی خیلی ناراحت شد و گفت تو زندگی مدیر مرد هستش و این حرفه تو یجور توهینه.مگه من دزدم یا میخوام خونرو بکشم بالا.ولی خوب منم خیلی ناراحت شدم یمدت جنگیدم ولی دیگه دیدم از موضعش پایین نمیاد من بی خیال شدم ولی الانم تا یادش میفتم اصلا حس بدی بهم دست میده.همش از آینده نگرانم.همش میگم خدای نکرده اتفاقی براش بیفته خونوادش بیان مال و اموالیکه من با بدبختی جمع کردم صاحاب شن چیکار کنم.فکرم همش این سمتا میره و ازش بدم میاد.ایشون نظامیه، هی تو ذهنم میاد نکنه جنگ شه اتفاقی بیفته من همه چیزمو از دست بدم.چون خونوادش این استعدادو دارن که اگه چیزی شه بیفتن رو زندگیه من.اوایل وقتی دید من خیلی ناراحتم گفت تو اگه واسه مرگ من نگرانی میریم بهت ی وکالتنامه میدم بعد از مرگ من همه اموال واسه تو باشه کسی دیگ ارث نبره.البته با دلخوری گفت وجوریک فکرد من منتظر مرگشم.الانم خیلی ذهنم درگیره تو روابطمون تاثیر بد گذاشته و دیگ از وکالت چیزی نگفت و منم میترسم بگم بیا بریم وکالت بده بهم میترسم ازین بدتر شه. تروخدا بگید ذهنمو چجوری آروم کنم