من هم سلام و خداقوت دارم خدمت شما همراه گرانقدر
سوالتان بسیار کلی بود و مشخص نکردید که از چه بینش به شدت غلطی،رنج میبرید که احساس میکنید باید به تغییرآن اقدام کرد.
بنده هم باتوجه به کلیت شما چند نکته را عرض میکنم امیدوارم که راهگشای شما باشد:
1. تغییر زمانی صورت میگیرد که فرد احساس کند وضع کنونی او مطابقت یا همنوایی با خواسته ها و اهداف در پیش رو ندارد و سازگاری مثبت نتواند ایجاد کند و از این عدم سازگاری مثبت در رنج و عذاب باشد و تا زمانی که خود فرد این رنج را حس و لمس نکند این نیاز ایجاد نگردیده است. پس این حرکت در گام اول از سوی خود فرد است و به هیچ وجه توصیه دیگران و تلاش انها مفید فایده نبوده حتی ممکن است به عناد و لجبازی فرد بینجامد.
همانطور که در بیماری جسمی هم شما فقط میتوانید به کسی کمک کنید که درد خود را اظهار کند یعنی گام اول را در احساس نیاز به تغییر وضع موجود برداشته است.
2. هر فردی معیار خاص خودش را دارد و طبق رفتار و فلسفه زندگی خودش و بهتر بگویم بر حسب انتخاب خودش،عقیده ای را انتخاب میکند و آن را مناسب میداند. یعنی اگر خوب یا بد باشد باز انتخاب خودش است. ما درایات قران(ایت الکرسی) هم مشاهده میکنیم که خداوند اشاره میفرمایند:لااکره فی الدین،اکراهی در پذیرش دین نیست!
اسلام طبق ایات خود قران، بیان انبیا و حتی تحقیق بشری، کامل ترین دین است و انسان منهای اسلام سعادتی در پیش ندارد ولی با وجود این نکته،باز خداوند انسان را در پذیرش ازاد گذاشته است(والبته الزامات بعدی در راستای پذیرش اسلام است و نه قبل از ان).
پس باز خود شخص باید عقیده جدید را مطلوب بداند تا اقدام کند وگرنه اجباری در کار نیست .
3. اطرافیان تازمانی که فرد مذکور از آنها درخواست کمک نکرده و شرایط راهنمایی کردن ندارند، حق راهنمایی یا .. ندارند. چون بجای کمک قطعا آسیب خواهند زد.
با این توصیف این ادمهای اطراف هستند که اگر از موردی ناراضی هستند باید خودشان، اقدام به تغییر داشته باشند این اقدام هم میتواند از سازگاری مثبت، اثرگذاری، تغییر زاویه دید، ترک موقعیت و دیگر راه حل های موجود را در بر بگیرد.
شما میتوانید در دفعات بعدی با ارائه جزییات بیشتر، پاسخ روشن تری را دریافت نمایید.
شاد و سربلند باشید.

بیشتر بخوانید:
کمال­ گرایان؛ اهمیت تغییر عادات تفکر (بخش دوم)