سلام بر شما همراه گرانقدر سایت راسخون
از افسردگی و حال بد خود سخن گفتید و قطع ارتباط از دوست پسرتان را، دلیل ان میدانید. او هنوز به احساس شما سرک می کشد اما شما به دلیل دور ماندن از انحراف، خود را از او دور میکنید. دلتان هوای او را دارد اما عقلتان اجازه عمل نمیدهد. درگیر احساس شده و جنگ درونی امان از شما بریده است. فکر میکنید اگر او کمی رفتار خود را کنترل میکرد و الان رابطه تان همچنان پا بر جا بود و چه بسا به ازدواج هم میرسیدید و در کنار هم و درسایه محبتی سرشار به ارامش میرسیدید و از تنهایی کنونی خبری نبود. دوست عزیز شما در اوج نوجوانی و توجه به غیر همجنس، درگیر یک رابطه نا بهنجار شدید و باز به دلیل هیجانات نوجوانی بجای مدیریت رابطه ، وابستگی نصیب تان شد،اما به لطف خدا متوجه شده و برگشتید اما جای خالی این وابستگی رنج را برای شما رقم زد. همراه گرانقدر، لازم است برای درمان موارد ذکر شده(مخصوصا وسواس) از فرد متخصص کمک بگیرید چرا که خود را بسیار شکست خورده میدانید و همین روحیه سبب میشود نتوانید افکارمنفی و رفتار نامطلوب خود را تغییر دهید. درمان شناختی رفتاری کمک موثری برای شما خواهد بود.
در این راستا توصیه های ذیل نیز سودمند خواهد  بود:
-ورزش کنید. مخصوصا ورزش های هوازی.
-خواب و تغذیه خود را تنظیم کرده و سعی کنید حتما به موقع و کافی بخوابید.
-وضعیت کم خونی خود را بررسی کنید.
- برنامه ریزی کرده و سعی کنید اوقات خود را با برنامه های فرح بخش و مورد علاقه خودتان پر کنید.
-در جمع ها و کارهای داوطلبانه شرکت کرده و توفیق اجتماعی را تجربه کنید.
-تمامی راه های ارتباطی خود را با دوست پسرتان، حذف کنید.
-با دوستان هم جنس و مناسب خود ارتباط برقرارکنید.
-تفریحات دلخواه برای خود در نطر بگیرید.
-رابطه با والدین و دیگر اعضای خانواده را تقویت کنید و سعی کنید جمع های خانوادگی و شادی را تجربه کنید.
شاد و سلامت باشید.