سلام و عرض ادب خدمت شما همراه گرامی
رضایت بخش نبودن زندگی و گذشته ، ناراحت کننده ست و قابل درک است فرد اندوه گذشته را داشته باشد. طبیعتا هر انسانی حق داشته روزهای خوب و با نشاط را در زندگی تجربه کند، با همسرش رابطه گرم و صمیمی داشته باشد و ارزوهایش را لمس کند.از تک فررند بودن و دلیل فرزند دار نشدن سخن گفتید و اینکه به نظر میرسد وجود فرزندان را باعث عشق و شور زندگی میدانید و هم به تک فرزندتان  وابسته هستید.شاید شروع ناراحتی شما هم از همین فرزند دار نشدن همسرتان باشد که سبب فاصله و لج بازی برای عدم درمان شده است.
دوست عزیز گرچه تاکنون به خواسته های خود نرسیدید و امال و ارزوهایتان را بر باد رفته میدانید، و حتی از نظر شما راه ان مسدود است،اما باید بدانید که هیچ کس به اندازه خود فرد در خوشبختی و عدم رضایتش موثر نیست. دیگر افراد تاثیر دارند اما باز اصل و پایه نیستند.شما مانند هر فرد دیگری مشکلات و کمبودهایی در زندگی تان داشته اید و این رسم زندگی دنیایی است و نوع برخورد افراد با این موارد است که نتیجه یعنی خوشبختی و بدبختی را تعیین میکند. اگر فرد شادی خود را منوط به داشتن ها و بهره مندی ها تعریف کند، هر کمبودی او را پشت در بسته قرار داده و  اندوهگین میکند و تمام انگیزه و انرژی اش را برای تغییر شرایط از دست میدهد. اما اگر فرد زندگی شاد را در این تعریف کند که توان این را دارد که هر انچه هست را بپذیرد و با ان  سازگاری کند، در مقابل ناکامی ها،خود را نمیبازد و با پذیرش احساسات ناراحت کننده خود، برای یافتن راه  حل ها تلاش میکند.
این فرمول به ادمی کمک میکند تا همیشه اکتیو و فعال بماند در نتیجه هم مشکلاتش هم میشود و هم به دلیل عدم رکود و بست نشستن، نشاط لازم برای زندگی خواهد داشت و چون شادی اش به منبع درونی متصل است و متصل به امور زندگی و دیگران نیست، پایانی برای ان تصور نمیشود.با این توضیحات به شما توصیه میکنم اندکی در معنای زندگی خود تامل کنید و با بخشیدن گذشته ها مسیری را انتخاب کنید که خودتان در ان محور باشید.
در این میان اصلاح رابطه با همسرتان(با همراهی مشاورین خانواده ) کمک شایانی برای شما خواهد داشت.
شاد و سلامت باشید.