سلام و دورد بر شما همراه گرامی سایت راسخون

اینکه در این سن هستید اما نتوانسته اید دوستان صمیمی را تجربه کنید برای شما درد اور است و دیدن گروه های دوستان شما را ازار میدهد و ناتوانی شما را برایتان یاداوری میکند و ارزو میکنید که ای کاش شما هم میتوانستید همانند انها پرشور و شعف، بودید و لذت همراهی با دیگران را می چشیدید. حال شما قابل درک است زیرا که شما در دوره نوجوانی بودید دوره ای که با داشتن دوستی های افراطی شناخته میشود. دوست عزیز لازم بود که نوع ارتباط خود را با دیگر افراد خانواده و دیگر اطرافیان هم شرح دهید. و مشخص کنیدکه ایا این محدودیت ارتباطی فقط در دوست یابی است یا در دیگر عرصه های ارتباطی هم دچار مشکل هستید؟ به ناچار به صورت کلی چند توصیه ارائه میشود و امیدوارم با به کار بستن ان به نتایج دلخواه برسید.

- اگر شما فرد درون گرایی هستید ، انتظار نداشته باشید که همانند افراد برون گرا که مشخصه اصلی انها وسعت روابط اجتماعی است، باشید. درونگراها معمولا روابط محدودتری را تجربه میکنند و با تنهایی بیشتر انش دارند تا جمع دوستانه و لذا کمتر برای دوست یابی تمرکز میکنند.

- تمرین رفتار جرات مندانه؛ به خود احترام بگذارید و خود را دوست بدارید و بدانید که دیگران هم شما را دوست خواهند داشت، پس به راحتی وارد جمع دوستان شوید و رابطه را با هر فردی که می پسندید و مناسب خود میدانید، اغاز کنید. منتظر نباشید که دیگران به سمت شما بیایند بلکه با رفتار های محبت امیز پیش قدم شوید تا دیگران نیز به استقبال شما بیایند. ترس از ناتوانی در ارتباط و شکست را کنار بگذارید و بدانید که هیچ کس خالی از اشتباه نیست.

- مهارت های اجتماعی و بین فردی را تمرین کنید و اصول ارتباط مثبت را بشناسید ( با مطالعه کتب یا سرچ در اینترنت).

- از دوستی که به تازگی با او ارتباط گرفته اید، بخواهید که به شما کمک کند و با او همراه شوید. اینگونه به طور عملی اموزش خواهید دید.

- برنامه ریزی جامعی داشته باشید که در ان هم به ارتباطات اجتماعی و هم به امور تحصیلی و هم امور شخصی و... پرداخته شده باشد. مقداری از وقت خود را صرف دوستان و گردش با انان نمایید و در بقیه موارد به دیگر برنامه ها بپردازید. البته میتوانید با مطالعه در کتابخانه ارتباط انسانی خود را تقویت نمایید و حتی با پیگیری امور درسی خارج از محیط تحصیلی ، ارتباط با دوستان را گسترش دهید.

- روابط عاطفی خود را با خانواده گسترش داده و ساعات بیشتری را برای صحبت و هم کلام شدن به والدین و دیگر اعضای خانواده اختصاص دهید.

- به خودتان و خانواده اعلام کنید که همه چیز قبول شدن در کنکور و تحصیل در رشته پزشکی نیست و شما قصد دارید که رشته موردعلاقه خود را دنبال کنید و در عین محترم بودن نظر ایشان، الزامی به شرکت در دروه پزشکی و کسب رتبه برتر نیست. مهم تلاش است که شما با برنامه ریزی و عمل بر طبق ان، در حال طی این مسیر هستید.

شاد و سلامت باشید.