ناشناس
فکر می کنم در تربیت فرزندم کوتاهی کرده ام، چگونه جبران کنم؟
سلام. بنده با اینکه فرهنگی هستم ولی در تربیت پسرم کوتاهی کردم و اطرافیان هم بی تقصیر نبوده اند. همسرم که زنده بود همه چیز خوب بود و از او حساب میبرد ولی با فوت او پسرم از من هیچ حسابی نمیبرد و اکثر اوقات بیرون از خانه است مدتی هم میخواست ترک تحصیل کند. هر شب استمنا میکند. سیگار هم مصرف میکند. بداخلاق و عصبی هم هست. اکثر اوقات حوصله اش سر میرود نمیدانم چه کنم؟ مدتی همش زنگ میزدم و می خواستم که برگردد به خانه اما اثری نداشت. الان شبها هم اکثر اوقات بیرون ازخانه است. من هم چون خودم افسرده ام و حال بسیار بدی دارم، دارم دیوانه میشم یه دختر هم دارم اونم افسرده شده. کلا از هم پاشیده شده ایم. لطفا راهنمایی کنید. ممنون
مشاور: خانم ضیایی
سلام و احترام خدمت شما پدر گرامی. بیان کردین "از وقتی همسرتان به رحمت خدا رفتند، پسر از شما هیچ حسابی نمی برد و خودتان هم افسردگی دارید و دخترتان هم افسرده شده است": مرگ همسر از یک طرف، افسردگی شما هم از طرف دیگر و همزمان بودن با دوران بلوغ و نوجوانی که خود دوران پرفشار و تنشی هست باعث شده، پسر شما برای تسکین اضطراب و تنش از راهکارهای موقتی و نامناسب مثل سیگار کشیدن، دوری گزینی از خانه،.... استفاده کند. نکاتی را خدمتتان عرض می کنم:
- شما بزرگوار به عنوان یک پدر قطعا برای تربیت فرزندتان تلاش های زیادی کردید ولی با توجه به شرایط پیش آمده، بهتر است در ابتدا علت های به وجود آمدن این رفتارهای نامطلوب را شناسایی کنید تا بتوانید راهکار مناسبی به کار ببندید. چه عواملی باعث شده که پسر به سمت سیگار برود؟ حرف پدر را گوش ندهد؟ به خانه نیاید و.... با توجه به نقش پررنگ والدین در تربیت و آینده فرزندان در صورتی که هر یک از آنها با علائمی همچون افسردگی، روبرو شدند تاثیر زیادی در به وجود آمدن مشکلات رفتاری در فرزندان می شوند. با توجه به اینکه مادر خانواده که نقش اساسی در جمع کردن اعضای خانه دوره هم داشته، منبع عشق و محبت و اقتدار بوده و به قول شما پسر از ایشان حساب می برده، با فقدان این بزرگوار در خانه و غم و سوگی که همه یتان با آن روبه رو بودین و افسرده بودن شما، پسر از خانه گریزان شده است. نوجوان احتیاج به شور، نشاط، هیجان، تفریح دارد و وقتی محیط خانه، چنین جذابیت هایی را نداشته باشد طبیعی هست که فرزندان تحریک پذیر و عصبی و پرخاشگر باشند چون زمینه برای بروز هیجان ها به شیوه ی مثبت وجود ندارد.
- بهترین راهکار برای اینکه پسر شما به محیط خونه گرایش پیدا کند این هست که ارتباط خود را با فرزندان خود تقویت کنید. چون تا رابطه ی گرم و صمیمی بین والد و فرزند وجود نداشته باشه، حرف شنوی، احترام، محبت و... به سختی بین آن ها رد و بدل می شود. بنابراین لازم هست والدین هر روز یه وقت با کیفیتی را برای فرزند خود اختصاص دهند. مثلا نیم ساعت و یا حتی یک ربع، با همدیگر درباره ی مسائلی که نوجوان دوست دارد صحبت کنید. یا در یک گپ دوستانه ی پدر و پسری ، درد و دل داشته باشید. یا یک فعالیتی که برایش لذت بخش هست با هم انجام دهید مثلا پیاده روی، رفتن به پارک .... و در این مدت دقت شود که به هیچ وجه، نصیحت، سرزنش، مواخذه در کار نباشد. البته این راهکار درباره ی دخترتان هم صدق می کند که هر روز اوقاتی هر چند محدود ولی با کیفیت و لذت بخش را با هم سپری کنید. ما انتظار نداریم رابطه ای که خدشه دار شده در طی چند روز معجزه شود بلکه با حوصله و صبوری و به مرور زمان، این ارتباط شکل می گیرد.
- تا می‌توانید به نوجوان خود احترام بگذارید. اگر نوجوان در خانواده از احترام و محبت کافی برخوردار باشد، کمتر دچار خطا و لغزش میشود.تکریم نوجوان باید در تمام امور باشد اعم از نگاه کردن به او، صدا کردن، مسئولیت دادن به او، سخن گفتن با او و...و در کنار محبت و احترام، لازم هست اقتدار و قاطعیت هم داشته باشید تا پسر اطاعت و حرف شنوی داشته باشد یعنی با لحنی محکم و قاطع به طوری که در زبان بدنتان قابل مشاهده باشد از قوانین خانه صحبت کنید. فرزندان در این موقعیت ها، بهتر حرف والد خود را گوش می دهند تا وقتی که با توهین و داد و بیداد باشد.
- گاهی والدین اینقدر از دست فرزند خود رنجور هستند که فقط منفی های او را می بینند. بلکه لازم هست نقاط مثبت فرزند خود را شناسایی کنید و هر از گاهی به روی زبان بیاورید تا در شکل گیری رفتارهای خوب و کسب توجه مثبت انگیزه ی کافی داشته باشد. همچنین تشویق و تقویت به موقع موفقیت ها، فراهم کردن تفریحات سالم و سازنده و درونی کردن ارزشها در پیشگیری از رفتارهای نامطلوب تاثیر زیادی دارد.
- نوجوانی سن تضاد ورزی است. اغلب نوجوانان در این سن با والدین خود، دچار تنش و اختلاف‌نظر می‌شوند. با پدر و مادر خود بحث و جدل می‌کنند، از اوامرشان اطاعت نمی‌کنند و برای اجرای خواسته‌های والدین، از آنان استدلال می‌خواهند. همه این موارد؛ نشان از رشد روحیه استقلال‌طلبی فرزندان است و آنان با این مخالفت‌ورزی‌ها در پی اثبات استقلال شخصیتی خود هستند. گاهی به سبب تحریک پذیری ناشی از افسردگی، فرد دچار پرخاشگری میشود. اگر با وی برخورد متقابل شود، عصبانیت و بی اعتمادی وی بیشتر خواهد شد. در این حالت حمایت کردن و نادیده گرفتن رفتارهای منفی و توجه به کوچکترین کارهای مثبت وی میزان اضطراب و احساس گناه را در این افراد کاهش می دهد . و در نهایت، این نکاتی که خدمتتان عرض کردم از آنجا که صبر و حوصله و شکیبایی زیادی را می طلبد تنها در صورتی میسر هست که شما بزرگوار، برای درمان افسردگی خود هر چه سریعتر اقدام کنید.
موفق و پیروز باشید.
.jpg "چشم زخم و طلسم")
