سلام بر شما همراه گرامی سایت راسخون
دوست نوجوان من، چه بهتر بود که کمی در مورد علت این کار و نوع ان هم صحبت میکردید و اینکه چه چیزی را زمینه ساز افسردگی خود میدانید. نمیدانم والدین تان چه برخوردی با شما داشته اند و اینکه به چه میزان انها در حال خود مقصر میدانید. در هر صورت، حتی تصور این حالت سخت است نمیدانم که خودتان چگونه این شرایط سخت را میگذارنید. گاهی تحمل برخی سختی ها، فشار زیادی ایجاد میکند و ادمی تصور میکند قدرت و ظرفیت تحمل ان را ندارد، دوست دارد دنیا تمام شود و از ان نجات یابد. چه بهتر است که در این زمان دوست مهربانی در کنار شما باشد تا شما سر برشانه او بگذارید و برایش از رنج هایتان بگویید. و یا اینکه دست مهربانی باشد و اشکهایش را پاک کند. به او بگوید دوستت دارم و برای حل مشکلاتت در کنارت خواهم ماند.
دوست نوجوان، با توجه به اینکه اطلاعاتی در مورد مشکل شما ندارم، فقط میتوانم بگویم که حتما و حتما به صورت حضوری به روانشناس و روانپزشک مراجعه کرده و درمان دارویی و پس از ان روان درمانی را پیگیری نمایید. به هیچ وجه تنها نمانید. مواردی را که زمینه ساز اقدام شما به این کار خطرناک است از اطراف خود حذف کرده و با گزارش شرایط زمینه ساز به خانواده، از ایشان بخواهید که مراقبت بیشتری از شما داشته باشند. در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.