باسلام
درباره بخشیدن گناهکاران روایات فوق العاده زیاد است برای شاهد به یک روایت ذیل دقت نمائید. جابر بن عبدالله انصاری نقل می کند: زنی نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و عرض کرد: یا رسول اللَّه زنی که فرزند خود را کشته، آیا فرصت توبه دارد؟ پیامبر فرمود: قسم به خداوندی که جان محمد به دست اوست، اگر او هفتاد پیغمبر را کشته باشد؛ بعد از آن، توبه کند و پشیمان شود و خدا بداند که دیگر آن گناه را انجام نمی دهد، خدا حتماً توبه او را قبول می کند و از او در می گذرد. به درستی که درِ توبه به اندازه فاصله میان مشرق و مغرب باز است و یقیناً توبه کننده از گناه، مانند کسی است که هیچ گناهی مرتکب نشده است. » (مستدرک الوسائل ج 12 ص 131 باب 87) خود پیامبر صلی الله علیه وآله قاتل عمویش را مهدور الدم نمود ولی بعد از توبه (ظاهری) او درگذشت. مولای متقیان به فرزندانش فرمود: اگر زنده ماندم او ( ابن ملجم) را می بخشم اگر مردم می توانید او را ببخشید واگر نتواستید فقط یک ضزبه بزنید و امثال اینها در تاریخ زیاد است. حدیث قدسی: اگر بندگان گناهکار من می دانستند که چقدر مشتاق بازگشت آنها هستم، در پوست خود نمی گنجیدند. (به تعبیر دیگر: از این شوق می مُردند)  به حضرت آدم علیه السلام قول داد ( می بخشم و از کسی ترس ندارم ). پس خداوند با شرایطش بخشنده است و در آن شکی نیست و هرچقدر بار گناهان سنگین باشد غفار و تواب است. کسی که قصد توبه دارد نباید گناهی را ترک و گناه دیگر را باقی گذارد بلکه باید تمام گناهان را کنار بگذارد و تصمیم جدی بر ترک گناه داشته باشد.