با سلام. از کجا باید بفهمیم که خدا ما رو دوست داره؟ من آدمی بودم توی مجردی سعی میکردم واجباتم رو به جا بیارم. زندگی مفرحی نداشتم پدری که بتونه پشتم باشه نداشتم. همیشه توی مجردی خیلی سختی کشیدم ولی همیشه با خدا توی خلوتم حرف میزدم همیشه قرآن میخوندم توی معنیش امید میدیدم ولی وقتی ازدواج کردم همه امیدم نا امید شد. مگه خدا نمیگه به جز من به کسی دیگه پناه نیارین من بهش گفتم کسی ندارم ازم حمایت کنه پس چرا کمک نکرد؟ شاید بگین من راه رو اشتباه رفتم مگه خدا نمیگن مهربانه من چیز زیادی نخواستم فقط خواستم مهربانیش رو با مهربانی همسرم ببینم. شکرش کنم ولی الان که همسرم دلم رو شکسته باید به کی پناه ببرم؟ وقتی اطرافیان رو میبینم که نه حجاب درستی دارن و نه نماز میخونن خیلی زندگی عاشقانه وقتی من زندگی اونها رو میبینم لذت میبرم میگم خدایا خوشحالم اونها خوشن ولی ای کاش منم خوش بودم. من که اطرافیان همه دوست پسر میگرفتن من رو مسخره میگرفتن که من چرا این کار رو نمیکنم از حجاب که بهم میگفتن امل که حجاب دارم اونها زندگی عاشقانه من گدای محبت همسرم که فقط ازش میخوام وقتی وارد خونه میشه با خنده با من سلام کنه،الان حتماً باید منتظر آخرت باشم خدا بهم بگه دوست داشتم با تو این کار رو کنم بفرما جهنم. عدالت خدا چی میشه؟