ناشناس
چگونه همسرم را متقاعد کنم که زندگی مستقل از خانوادهاش داشته باشیم؟
سلام خسته نباشید. من و هسرم تازه عقد کردیم و در شرف عروسی هستیم. من و همسرم تصمیم گرفتیم که برای یکی دو سال با خانواده همسرم زندگی کنیم و الان یه اتاق برای خودمون داریم همسرم چون شغلش طوری هست که از یک ماه یک هفته میتونه بیاد و زود هم برمیگرده به خاطره همین نگران هست که من تنها نباشم و پیش خانوادش باشم. منم چون گفته بود یکی دو سال پیششون بمونم قبول کردم ولی خودم میخوام حداقل برای یک سال بعد بریم یه خونه جدا بگیریم چون خودم این طوری خیلی راحترم و نمیدونم چطوری بهش بگم که برای یک سال بعد میتونه یه خونه تهیه کنه حتی اگه نزدیک خانوادش باشه. خانوادش خیلی هوای منو دارن همسرم هم همین طور ولی باز من احساس راحتی با خانوادش رو ندارم. لطفا راهنماییم کنید.
مشاور: سیدامیرحسین موسوی تبار
با سلام، احترام و تشکر از مراجعه شما به سایت راسخون
کاربر گرامی، به خاطر ازدواجتان تبریک عرض مینمایم. زندگی مشترک تازه شروع شده و طبیعی است که در این مراحل، برخی چالشها و تنظیمات لازم باشد. نگرانی همسرتان در مورد تنها بودنتان کاملا قابل درک است، مخصوصاً با توجه به شغلش. اما نیاز شما به استقلال و فضای شخصی هم کاملا مشروع است.
در اینجا چند راهکار برای مطرح کردن موضوع "جدایی از خانواده همسر" به گونهای مناسب و سازنده ارائه میشود:
1. زمان و مکان مناسب:
گفتگو در لحظهای آرام و خصوصی: انتخاب زمانی که هر دو آرامش دارید و از استرس و فشار روزانه دور هستید، بسیار مهم است. یک شام عاشقانه یا زمانی که در فضای خصوصی با هم هستید، میتواند مناسب باشد.
گفتگو بدون حضور دیگران: موضوع را در مکانی خلوت و بدون حضور اعضای خانواده مطرح کنید تا بتوانید با آرامش بیشتری صحبت کنید.
2. شیوهی بیان:
گفتگو را با احترام و قدردانی شروع کنید: از همسرتان برای نگرانیهاش و حمایتی که از خانوادهاش دریافت کردهاید، قدردانی کنید. به او بفهمانید که میدانید چرا این موضوع برایش مهم است.
در گفتگو از "من" استفاده کنید: به جای سرزنش کردن یا استفاده از جملات متهم کننده (مثلاً: "شما همیشه...، شما باید...، شما نمیگذارید...،")، از "من" استفاده کنید. برای مثال بهجای گفتن "شما مرا تنها میگذارید"، بگویید: "من احساس تنهایی میکنم وقتی شما نیستید و دوست دارم فضای خاص خودمان را داشته باشیم."
به نیازهای همسرتان توجه کنید: به نگرانیهای همسرتان گوش دهید و آنها را درک کنید. به او اطمینان دهید که فکر کردن به آرامش و راحتی شما در اولویت است و با هم به راه حلی فکر میکنید.
بر اهداف مشترک زندگی تمرکز کنید: بهجای گفتن "من میخواهم خونه جدا بگیریم"، بگویید: "من فکر میکنم بعد از مدتی، داشتن فضای خاص خودمان به ما کمک میکند که رابطهمان را تقویت کنیم و بهتر همدیگر را درک کنیم."
پیشنهادات عملی ارائه دهید: بهجای فقط گفتن "میخواهیم خونه جدا بگیریم"، پیشنهادات عملی ارائه دهید. برای مثال بگویید: "من فکر میکنم حداقل بعد از یک سال، توانایی اجاره یک خانهی کوچک در نزدیکی خانوادهتان را خواهیم داشت. نظر شما چیست؟"
آمادگی برای سازش: آماده باشید که به سازش برسید. شاید نیاز باشد که به دنبال خانهای کوچک و نزدیک به خانوادهاش باشید.
3. راهکارها برای سازش:
برنامهریزی مرحلهای: بهجای یک تصمیم ناگهانی، میتوانید در مورد یک برنامهریزی مرحلهای صحبت کنید. مثلاً ابتدا چند ماه دیگه را در خانه خانواده همسرتان بمانید و سپس بهطور منظم در مورد گزینههای اجارهی خانه مستقل صحبت کنید.
بررسی گزینههای مختلف: بههمراه همسرتان گزینههای مختلف را بررسی کنید. ممکن است خانههای کوچک و ارزان قیمت در نزدیکی خانوادهاش برای اجاره یا خرید وجود داشته باشد.
ایجاد فضاهای خصوصی: تا زمانی که خانهی جدا ندارید، تلاش کنید در خانه خانواده همسرتان برای خودتان فضای خصوصی ایجاد کنید. مثلاً یک ساعت در روز را برای تنهایی و استراحت خودتان اختصاص دهید.
کاربر محترم، مهمترین نکته این است که این صحبت را با عشق، احترام و همدلی انجام دهید. به همسرتان بفهمانید که دوستش دارید و به رفاه او اهمیت میدهید، اما نیاز به فضای شخصی خودتان را نیز درک میکنید. این یک بحث مشترک است و هدف رسیدن به راه حلی است که هر دوی شما را راضی کند. موفق و شادکام باشید