باسلام. برادر گرامی می خواهم برای خود مرد بودن را تعریف کنید ، پاسخی که بسیاری از پدر و مادرها می دهند این است که فرزندمان در آینده دارای استقلال باشد، خودش به تنهایی بتواند مسائلش را حل کند، قدرت تصمیم گیری و اراده داشته باشد. شما هم همینطور فکر می کنید؟ دوست دارید با این عمل این خصوصیات شخصیتی را در فرزندتان به وجود بیاورید؟ بعضی از ما پدر و مادرها اجازه نمی دهیم فرزندمان طعم محدودیت و شکست را بچشد، در همه حال همه چیز را آماده و حاضر جلویش می گذاریم، تاوان شکست هایش را می پذیریم، در مقابل قصور و کوتاهی اش تنبیهی ارائه نمی دهیم و در قبال شکست زود هنگام کودکانمان خودمان سریع دست به کار می شویم و چون تحمل ناراحتی اش را نداریم خودمان وظایفش را انجام می دهیم. پس زمین خوردن فرزند و به او توجه کردن یا نکردن، به تنهایی تکلیف مرد شدن کودکتان را مشخص نمی کند، اتفاقا اگر شما در مسائل زندگی او با بی تفاوتی و بی توجهی برخورد کنید، او نمی داند و یاد نمی گیرد در قبال مشکلات چه کاری انجام دهد، پس توصیه می کنم به جای اینکه درگیر این مسئله باشید فرزندپروری مقتدرانه را در خود و همسرتان در قبال برخودرد با پسرتان در پیش بگیرید آن وقت مطمئن باشید به استقلال و اقتدار او کمک زیادی کرده اید. فرزندپروری مقتدرانه یعنی آنکه در عین اینکه توجه و محبت زیادی به فرزندتان دارید، انتظارات بالایی هم از او دارید، پس با توجه به این تعریف می دانید چه زمانی کودکتان خود می تواند از زمین برخیزد و چه زمانی به کمک شما نیاز دارد و و می دانید اگر به کمک فرزدنتان شتافتید و آغوش مهر و محبت خود را به روی او باز کردید این به معنای لوس کردن نیست بلکه در مسیر تربیت صحیح هستید ، او ر ا کمک می کنید و همزمان به او راه های جایگزینی که می تواند برود و انجام دهد تا در آینده از آسیب مصون باشد و راحت تر به مقصودش برسد را آموزش می دهید. اما در حال حاضر فرزند شما بسیار کوچک تر از آن است که خود به تنهایی قادر به انجام وظایفش ،حتی برخاستن از زمین، و یا آماده ی آموزش خاصی باشد، پس توصیه می کنم تا دو سالگی کودکتان اکثر نیازهایی که دارد را پاسخگو باشید تا اعتماد روانشناختی او به شما، مادرش و دنیا شکل بگیرد و پس از دو سالگی برآورده کردن نیازهایش را در حد توان به خودش محول کنید و به تدریج با خواستن کارهای کوچک زمینه های استقلال را در وی به وجود آورید.