پرسش :
چرا حضرت علی (ع) در ايام خلافت خود، از شهادت همسرشان و نيز امام حسن (ع) و حسين (ع) از شهادت مادرشان يادی نكرده اند؟ و در هيچ یک از منابع شيعه و سنی در اين باره مطلبی وجود ندارد؟
پاسخ :
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) توسط خلیفه و ياران او از متواترات تاريخ مي‌باشد و ترديدي در آن نيست و حتي بسياري از دانشمندان و مورخان اهل سنت به اين مسئله پرداخته و آن را مورد تاييد قرار داده اند. اما اينكه چرا امام علي (ع) و نيز امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) از اين حادثه تلخ سخن نگفته و در منابع منعكس نشده است، يك امر طبيعي و عقلايي مي‌باشد؛ زيرا اين حادثه به قدري روشن و آشكار بوده است كه نيازي به ياد آوري اين امامان معصوم ديده نمي شده است و اگر آنان از اين مسئله سخن مي گفتند جاي تعجب داشته؛ زيرا مردم اين سخنان آنان را غير عقلايي مي‌دانستند چون آنان حتما مي گفتند كه ما خودمان مي‌دانيم كه حضرت زهرا (س) به وسيله خلیفه و همدستان شان مجروح شده و سپس فوت نموده است و نيازي به گفته شما نيست. مثلا اگر كسي يك از برادران يا پدر و يا همسر يكي از ما را در ملأ عام به گونه اي بكشد كه تمام مردم شهر و اطراف از آن با خبر شوند، بيان و اظهار اين مطلب توسط خود ما براي مردم يك امر غير عقلايي به حساب مي‌آيد. به عبارت ديگر شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) در زمان حيات امام علي (ع) و امام حسن و امام حسين(ع) به تاريخ تبديل نشده بود تا مورد بازگويي قرار بگيرد اما زماني كه به تاريخ تبديل شده است، امامان ديگر اين مطلب را بازگو نموده اند هر چند اكثر امامان (ع) در فضاي اختناق و فشارهاي سياسي بني اميه و بني عباس در تقيه به سر مي برده و نمي توانسته اند حقايق را بيان كنند، و لي در عين حال برخي از امامان اين حادثه را به صورت كامل بيان نموده اند.
مثلا امام صادق (ع) فرموده است: «و كان سبب وفاتها ان قنفذ مولي الرجل(عمر) لكزها بنعل السيف بأمره فأسقط محسنا و مرضت من ذلك مرضا شديدا و لم تدع احدا ممن آذاها يدخل عليها»[1] يعني سبب فوت فاطمه زهرا (س) ضربه اي بود كه قنفذ غلام عمر به دستور او با نوك غلاف شمشير بر حضرت وارد نمود و حضرت زهرا به علت آن محسن را سقط كرد و به دين جهت به شدت مريض شد و نگذاشت احدي از آن افرادي كه وي را اذيت كرده بودند نزد او وارد شوند. و نيز در كافي نقل شده كه امام موسي كاظم (ع) فرمود: «انه فاطمة عليها السلام صديقه شهيده»[2] يعني فاطمه زهرا راستگويي است كه شهيد شده است. و لازمه آن اينست كه آن حضرت در اثر همان ضربهاي كه بر او وارد گرديده به شهادت رسيده باشد.
پی نوشتها:
[1] .محمد بن جرير طبري، دلائل الامامه، 134، مركز الطباعه والنشر في موسسه البعثه، اول،1413ق.
[2] . كليني، محمد بن يعقوب، الكافي،ج1ص458.
منبع: اندیشه قم
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) توسط خلیفه و ياران او از متواترات تاريخ مي‌باشد و ترديدي در آن نيست و حتي بسياري از دانشمندان و مورخان اهل سنت به اين مسئله پرداخته و آن را مورد تاييد قرار داده اند. اما اينكه چرا امام علي (ع) و نيز امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) از اين حادثه تلخ سخن نگفته و در منابع منعكس نشده است، يك امر طبيعي و عقلايي مي‌باشد؛ زيرا اين حادثه به قدري روشن و آشكار بوده است كه نيازي به ياد آوري اين امامان معصوم ديده نمي شده است و اگر آنان از اين مسئله سخن مي گفتند جاي تعجب داشته؛ زيرا مردم اين سخنان آنان را غير عقلايي مي‌دانستند چون آنان حتما مي گفتند كه ما خودمان مي‌دانيم كه حضرت زهرا (س) به وسيله خلیفه و همدستان شان مجروح شده و سپس فوت نموده است و نيازي به گفته شما نيست. مثلا اگر كسي يك از برادران يا پدر و يا همسر يكي از ما را در ملأ عام به گونه اي بكشد كه تمام مردم شهر و اطراف از آن با خبر شوند، بيان و اظهار اين مطلب توسط خود ما براي مردم يك امر غير عقلايي به حساب مي‌آيد. به عبارت ديگر شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) در زمان حيات امام علي (ع) و امام حسن و امام حسين(ع) به تاريخ تبديل نشده بود تا مورد بازگويي قرار بگيرد اما زماني كه به تاريخ تبديل شده است، امامان ديگر اين مطلب را بازگو نموده اند هر چند اكثر امامان (ع) در فضاي اختناق و فشارهاي سياسي بني اميه و بني عباس در تقيه به سر مي برده و نمي توانسته اند حقايق را بيان كنند، و لي در عين حال برخي از امامان اين حادثه را به صورت كامل بيان نموده اند.
مثلا امام صادق (ع) فرموده است: «و كان سبب وفاتها ان قنفذ مولي الرجل(عمر) لكزها بنعل السيف بأمره فأسقط محسنا و مرضت من ذلك مرضا شديدا و لم تدع احدا ممن آذاها يدخل عليها»[1] يعني سبب فوت فاطمه زهرا (س) ضربه اي بود كه قنفذ غلام عمر به دستور او با نوك غلاف شمشير بر حضرت وارد نمود و حضرت زهرا به علت آن محسن را سقط كرد و به دين جهت به شدت مريض شد و نگذاشت احدي از آن افرادي كه وي را اذيت كرده بودند نزد او وارد شوند. و نيز در كافي نقل شده كه امام موسي كاظم (ع) فرمود: «انه فاطمة عليها السلام صديقه شهيده»[2] يعني فاطمه زهرا راستگويي است كه شهيد شده است. و لازمه آن اينست كه آن حضرت در اثر همان ضربهاي كه بر او وارد گرديده به شهادت رسيده باشد.
پی نوشتها:
[1] .محمد بن جرير طبري، دلائل الامامه، 134، مركز الطباعه والنشر في موسسه البعثه، اول،1413ق.
[2] . كليني، محمد بن يعقوب، الكافي،ج1ص458.
منبع: اندیشه قم
