پرسش :
چرا حضرت مهدى علیه السلام را در دعاى ندبه، «ابن طه» مىنامند؟
پاسخ :
در دعاى ندبه به حضرت مهدی علیه السلام،«یابن طه و المحکمات» خطاب مى کنیم.
امام صادق(علیه السلام) مى فرمایند:
و امّا طه فاسمٌ من اسماء النبى(صلى الله علیه وآله) و معناه: یا طالب الحق الهادى إلیه؛[1] و امّا طه، پس اسمى است از اسم هاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) و معنى آن، این است: اى طالب حق که راهنماى به آن هستى.
مرحوم فیض کاشانى، در تفسیر آیه ى (هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتابَ مِنْهُ آیاتٌ مُحْکَماتٌ)،[2] نقل مى کند که امام صادق(علیه السلام) مى فرمایند: «انّ المحکمات أمیرالمؤمنین و الائمه(علیهم السلام)؛[3] محکمات، امیرمومنان و ائمه(علیهم السلام) هستند.»البته، منظور، مصداقى از مصادیق آیات محکمات است. به همین دلیل، در دعاى ندبه، به حضرت مهدى(علیه السلام) «یا ابن طه و المحکمات» خطاب مى شود.
در نهایت، باید توجّه داشت که هر یک از کلماتى که در دعاى ندبه مطرح شده است، یقیناً، ارتباطى با مقام امام زمان(علیه السلام) داشته و ریشه در عقاید و معارف اسلامى دارد.
پی نوشتها:
[1]. فیضى کاشانى، تفسیر صافى، ج 2، ص 59.
[2]. آل عمران: 7.
[3]. تفسیر صافى، ج 1، ص 247.
منبع: امام مهدى علیه السلام، رسول رضوى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه (1384).
در دعاى ندبه به حضرت مهدی علیه السلام،«یابن طه و المحکمات» خطاب مى کنیم.
امام صادق(علیه السلام) مى فرمایند:
و امّا طه فاسمٌ من اسماء النبى(صلى الله علیه وآله) و معناه: یا طالب الحق الهادى إلیه؛[1] و امّا طه، پس اسمى است از اسم هاى پیامبر(صلى الله علیه وآله) و معنى آن، این است: اى طالب حق که راهنماى به آن هستى.
مرحوم فیض کاشانى، در تفسیر آیه ى (هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتابَ مِنْهُ آیاتٌ مُحْکَماتٌ)،[2] نقل مى کند که امام صادق(علیه السلام) مى فرمایند: «انّ المحکمات أمیرالمؤمنین و الائمه(علیهم السلام)؛[3] محکمات، امیرمومنان و ائمه(علیهم السلام) هستند.»البته، منظور، مصداقى از مصادیق آیات محکمات است. به همین دلیل، در دعاى ندبه، به حضرت مهدى(علیه السلام) «یا ابن طه و المحکمات» خطاب مى شود.
در نهایت، باید توجّه داشت که هر یک از کلماتى که در دعاى ندبه مطرح شده است، یقیناً، ارتباطى با مقام امام زمان(علیه السلام) داشته و ریشه در عقاید و معارف اسلامى دارد.
پی نوشتها:
[1]. فیضى کاشانى، تفسیر صافى، ج 2، ص 59.
[2]. آل عمران: 7.
[3]. تفسیر صافى، ج 1، ص 247.
منبع: امام مهدى علیه السلام، رسول رضوى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه (1384).