پرسش :
پيشگوئي پيامبر(ص) درباره حضور عائشه در جنگ جمل چه بود؟
پاسخ :
در روايات متعددى از پيامبر(ص) مى خوانيم كه نسبت به داستان جنگ جمل و موضع گيرى «عايشه» در آن، پيشگويي هايى فرموده و به او هشدار داده است، از جمله اين كه: چون «عايشه» عازم بر خروج شد به جستجوى شترى براى او برآمدند كه «هودجش» را حمل كنند; شخصى به نام «يعلى بن امية» شترى به نام «عسكر» براى او آورد كه بسيار درشت اندام و مناسب اين كار بود. هنگامى كه «عايشه» آن را ديد از آن خوشش آمد و در اين هنگام شتربان به توصيف قدرت و قوّت شتر پرداخت و در لابه لاى سخنش نام «عسكر» را كه نام آن شتر بود بر زبان جارى كرد، هنگامى كه «عايشه» اين نام را شنيد تكان خورد و «اِنّا لله وَ انّا اِلَيه راِجُعون» بر زبان جارى كرد و بلافاصله گفت اين شتر را ببريد كه مرا در آن حاجتى نيست. هنگامى كه دليلش را از او سؤال كردند، گفت رسول خد (صلى الله عليه وآله وسلم) نام چنين شترى را براى من ذكر فرموده و مرا از سوار شدن بر آن نهى فرموده است. سپس دستور داد شتر ديگرى براى او بياورند امّا هرچه گشتند شتر ديگرى كه مناسب اين كار باشد نيافتند; ناچار جهاز شتر و صورت ظاهرى آن را تغيير دادند و نزد او آوردند، گفتند شترى قوى تر و نيرومندتر براى تو آورديم او هم راضى شد.
«ابن ابى الحديد» بعد از نقل اين داستان، داستان ديگرى از «ابومخنف» نقل مى كند كه «عايشه» در مسير راه خود به سوى «بصره» به يك آبادى به نام «حوأب» رسيد; سگهاى آبادى سر و صداى زيادى كردند به طورى كه شترهاى كاروان رَم كردند.
يكى از ياران «عايشه» گفت: ببينيد چقدر سگهاى «حوأب» زياد است و چقدر فرياد مى كنند، «عايشه» فوراً زمام شتر را كشيد و ايستاد، گفت: اين جا «حوأب» و اين صداى سگهاى «حوأب» بود، فوراً مرا برگردانيد! چرا كه از «پيامبر(ص)» شنيدم كه مى فرمود: «بترس از آن روزى كه به راهى مى روى كه سگ هاى «حوأب» در آن جا در اطراف تو سر و صداى زيادى خواهند كرد»!
در آن جا يك نفر (براى منصرف ساختن عايشه از اين فكر) صدا زد: خداى تو را رحمت كند ما مدّتى است از «حوأب» گذشته ايم! گفت: شاهدى داريد؟ آنها رفتند و پنجاه نفر از عرب هاى آن بيابان را ديدند و پاداشى براى آنها قرار دادند كه بيايند شهادت دهند اين جا «حوأب» نيست! و «حوأب» را پشت سر گذاشتيد; «عايشه» پذيرفت و به راه خود ادامه داد!(1)
عجيب اين است كه اين گونه مطالب، سبب ترديد «عايشه» مى شد ولى آن همه روايات صريحى كه از پيامبر اكرم(ص) درباره على (عليه السلام) شنيده بود و راوى بسيارى از آنها خود او بوده است، سبب ترديد و انصراف او نشد; و اين از عجايب است! در ضمن از اين داستانها استفاده مى شود كه او به آسانى فريب مى خورد و تغيير عقيده مى داد.(2)
پی نوشتها:
(1) . «شرح ابن ابى الحديد»، ج 6، ص 225.
(2) . پيام امام علي(ع)، جلد1، ص 515.
منبع:سایت انوار طاها
در روايات متعددى از پيامبر(ص) مى خوانيم كه نسبت به داستان جنگ جمل و موضع گيرى «عايشه» در آن، پيشگويي هايى فرموده و به او هشدار داده است، از جمله اين كه: چون «عايشه» عازم بر خروج شد به جستجوى شترى براى او برآمدند كه «هودجش» را حمل كنند; شخصى به نام «يعلى بن امية» شترى به نام «عسكر» براى او آورد كه بسيار درشت اندام و مناسب اين كار بود. هنگامى كه «عايشه» آن را ديد از آن خوشش آمد و در اين هنگام شتربان به توصيف قدرت و قوّت شتر پرداخت و در لابه لاى سخنش نام «عسكر» را كه نام آن شتر بود بر زبان جارى كرد، هنگامى كه «عايشه» اين نام را شنيد تكان خورد و «اِنّا لله وَ انّا اِلَيه راِجُعون» بر زبان جارى كرد و بلافاصله گفت اين شتر را ببريد كه مرا در آن حاجتى نيست. هنگامى كه دليلش را از او سؤال كردند، گفت رسول خد (صلى الله عليه وآله وسلم) نام چنين شترى را براى من ذكر فرموده و مرا از سوار شدن بر آن نهى فرموده است. سپس دستور داد شتر ديگرى براى او بياورند امّا هرچه گشتند شتر ديگرى كه مناسب اين كار باشد نيافتند; ناچار جهاز شتر و صورت ظاهرى آن را تغيير دادند و نزد او آوردند، گفتند شترى قوى تر و نيرومندتر براى تو آورديم او هم راضى شد.
«ابن ابى الحديد» بعد از نقل اين داستان، داستان ديگرى از «ابومخنف» نقل مى كند كه «عايشه» در مسير راه خود به سوى «بصره» به يك آبادى به نام «حوأب» رسيد; سگهاى آبادى سر و صداى زيادى كردند به طورى كه شترهاى كاروان رَم كردند.
يكى از ياران «عايشه» گفت: ببينيد چقدر سگهاى «حوأب» زياد است و چقدر فرياد مى كنند، «عايشه» فوراً زمام شتر را كشيد و ايستاد، گفت: اين جا «حوأب» و اين صداى سگهاى «حوأب» بود، فوراً مرا برگردانيد! چرا كه از «پيامبر(ص)» شنيدم كه مى فرمود: «بترس از آن روزى كه به راهى مى روى كه سگ هاى «حوأب» در آن جا در اطراف تو سر و صداى زيادى خواهند كرد»!
در آن جا يك نفر (براى منصرف ساختن عايشه از اين فكر) صدا زد: خداى تو را رحمت كند ما مدّتى است از «حوأب» گذشته ايم! گفت: شاهدى داريد؟ آنها رفتند و پنجاه نفر از عرب هاى آن بيابان را ديدند و پاداشى براى آنها قرار دادند كه بيايند شهادت دهند اين جا «حوأب» نيست! و «حوأب» را پشت سر گذاشتيد; «عايشه» پذيرفت و به راه خود ادامه داد!(1)
عجيب اين است كه اين گونه مطالب، سبب ترديد «عايشه» مى شد ولى آن همه روايات صريحى كه از پيامبر اكرم(ص) درباره على (عليه السلام) شنيده بود و راوى بسيارى از آنها خود او بوده است، سبب ترديد و انصراف او نشد; و اين از عجايب است! در ضمن از اين داستانها استفاده مى شود كه او به آسانى فريب مى خورد و تغيير عقيده مى داد.(2)
پی نوشتها:
(1) . «شرح ابن ابى الحديد»، ج 6، ص 225.
(2) . پيام امام علي(ع)، جلد1، ص 515.
منبع:سایت انوار طاها
