پرسش :
چرا در كتب تاريخی به اين قسمت از زندگانی حضرت علی (ع) «25 سال خانه نشيني» آنطور كه بايد پرداخته نشده است؟
پاسخ :
1. عدم تمايل مردم آن عصر به نقل، ثبت و انتقال آن به نسل آينده يا تازه مسلمانان كه علت عمده اين مسئله را مي توان در حسادت آنان دانست.
2. عدم ثبت دقيق رخدادها توسط تاريخ نگاران كه اغلب آنان اهل تسنن و يا وابستگان به دربار خلفا بودند. در توضيح بيشتر بايد گفت:
بايد با كمال تأسف گفت كه تاريخ نويسان بزرگ اسلام به اين بخش از زندگى امام "ع" اهميت شايانى نداده، خصوصيات و جزئيات زندگى حضرت على "ع" رادر اين دوره درست ضبط نكرده اند. در حالى كه آنان وقتى به زندگى فرمانروايان بنى اميه و بنى عباس وارد مى شوند آنچنان به دقت و به طور گسترده سخن مى گويند كه چيزى را فروگذار نمى كنند.
آيا جاى تأسف نيست كه خصوصيات زندگى بيست و پنج ساله ى امام "ع" در هاله اى از ابهام باشد ولى تاريخ جفاكار يا نويسندگان جنايتگر مجالس عيش و نوش فرزندان معاويه و مروان و خلفاى عباسى را با كمال دقت ضبط كنند و اشعارى را كه در اين مجالس مى خواندند و سخنان لغوى را كه ميان خلفا و رامشگران رد و بدل مى شده و رازهايى را كه در دل شب پرده از آنها فرو مى افتاده، به عنوان تاريخ اسلام، در كتابهاى خود درج كنند؟! نه تنها اين قسمت از زندگى آنها را تنظيم كرده اند، بلكه جزئيات زندگى حاشيه نشينان و كارپردازان و تعداد احشام و اغنام و خصوصيات زر و زيور و نحوه ى آرايش زنان و معشوقه هاى آنان را نيز بيان كرده اند. ولى وقتى به شرح زندگى اولياى خدا و مردان حق مى رسند، همانان كه اگر جانبازى و فداكارى ايشان نبود هرگز اين گروه بى لياقت نمى توانستند زمام خلافت و سيادت را در دست بگيرند، گويى بر قلم آنان زنجير بسته اند و همچون رهگذرى شتابان مى خواهند اين فصل از تاريخ را به سرعت به پايان برسانند.
جهت مطالعه كسب اطلاعات بيشتر ر.ك: فروغ ولايت آيت الله العظمي سبحاني ص148
منبع:سایت انوار طاها
1. عدم تمايل مردم آن عصر به نقل، ثبت و انتقال آن به نسل آينده يا تازه مسلمانان كه علت عمده اين مسئله را مي توان در حسادت آنان دانست.
2. عدم ثبت دقيق رخدادها توسط تاريخ نگاران كه اغلب آنان اهل تسنن و يا وابستگان به دربار خلفا بودند. در توضيح بيشتر بايد گفت:
بايد با كمال تأسف گفت كه تاريخ نويسان بزرگ اسلام به اين بخش از زندگى امام "ع" اهميت شايانى نداده، خصوصيات و جزئيات زندگى حضرت على "ع" رادر اين دوره درست ضبط نكرده اند. در حالى كه آنان وقتى به زندگى فرمانروايان بنى اميه و بنى عباس وارد مى شوند آنچنان به دقت و به طور گسترده سخن مى گويند كه چيزى را فروگذار نمى كنند.
آيا جاى تأسف نيست كه خصوصيات زندگى بيست و پنج ساله ى امام "ع" در هاله اى از ابهام باشد ولى تاريخ جفاكار يا نويسندگان جنايتگر مجالس عيش و نوش فرزندان معاويه و مروان و خلفاى عباسى را با كمال دقت ضبط كنند و اشعارى را كه در اين مجالس مى خواندند و سخنان لغوى را كه ميان خلفا و رامشگران رد و بدل مى شده و رازهايى را كه در دل شب پرده از آنها فرو مى افتاده، به عنوان تاريخ اسلام، در كتابهاى خود درج كنند؟! نه تنها اين قسمت از زندگى آنها را تنظيم كرده اند، بلكه جزئيات زندگى حاشيه نشينان و كارپردازان و تعداد احشام و اغنام و خصوصيات زر و زيور و نحوه ى آرايش زنان و معشوقه هاى آنان را نيز بيان كرده اند. ولى وقتى به شرح زندگى اولياى خدا و مردان حق مى رسند، همانان كه اگر جانبازى و فداكارى ايشان نبود هرگز اين گروه بى لياقت نمى توانستند زمام خلافت و سيادت را در دست بگيرند، گويى بر قلم آنان زنجير بسته اند و همچون رهگذرى شتابان مى خواهند اين فصل از تاريخ را به سرعت به پايان برسانند.
جهت مطالعه كسب اطلاعات بيشتر ر.ك: فروغ ولايت آيت الله العظمي سبحاني ص148
منبع:سایت انوار طاها
