پرسش :
در مورد محل تحصیل طلاب یا دانشجویان که هفت هشت سال در جایی می‌مانند می‌توانند قصد وطن کنند در صورتی که در حین تحصیل به محل زندگی که مسافت آن بیش از مسافت شرعی است رفت و آمد می‌کنند چطور؟ در چه صورت می‌تواند شهر محل تحصیل را وطن خود انتخاب کند آیا در صورتی که شهر محل تحصیل را وطن انتخاب کند باید از وطن اصلی و اول خود اعراض کند آیا حکم طلبه‌ها و دانشجویان یکی است؟
پاسخ :
پاسخ از حجت الاسلام والمسلمین فلاح زاده، مطابق با فتوای مقام معظم رهبری:
نظر حضرت آقا این است که در غیر وطن اصلی، که وطن اصلی همان زادگاه است، جایی که فرد متولد شده و بزرگ شده و چند سالی مانده است در غیر آنجا جایی دیگر الان سکونت دارد اگر تصمیم داشته باشد حداقل هفت هشت سال در جای جدید بماند و زندگی کند حالا فرق نمی‌کند برای تحصیل رفته باشد یا برای شغلی یا نه اصلا از آب و هوای آنجا خوشش آمده و می‌خواهد در آنجا زندگی کند ولی تصمیمش این است هفت هشت سال آنجا بماند آنجا حکم وطن دارد نماز کامل است اما اگر کمتر می‌خواهد بماند یا نمی‌داند هفت هشت سال می‌ماند یا نه مثل کسی که مامور است آنجا و ممکن است دو سال دیگر بگویند برو جای دیگر و ممکن است نگویند، چنین فردی حکم وطن ندارد یعنی اگر بداند که هفت هشت سال حداقل می‌ماند حکم وطن خواهد داشت و لازمه‌اش این نیست که از وطن دیگرش اعراض کند یعنی ممکن است یک وطن اصلی و یک وطن اتخاذی داشته باشد همچنین اگر در بینش گاهی اوقات مسافرت می‌رود حالا یا به وطن خودش برمی‌گردد یا جاهای دیگر خوب هر کسی ممکن است در وطن خودش مسافرت هم برود اما به هر حال مسکن و مأوا و محل زندگی‌اش در اینجا باشد و حداقل بخواهد هفت هشت سال اینجا بماند.
منبع: KHAMENEI.IR
پاسخ از حجت الاسلام والمسلمین فلاح زاده، مطابق با فتوای مقام معظم رهبری:
نظر حضرت آقا این است که در غیر وطن اصلی، که وطن اصلی همان زادگاه است، جایی که فرد متولد شده و بزرگ شده و چند سالی مانده است در غیر آنجا جایی دیگر الان سکونت دارد اگر تصمیم داشته باشد حداقل هفت هشت سال در جای جدید بماند و زندگی کند حالا فرق نمی‌کند برای تحصیل رفته باشد یا برای شغلی یا نه اصلا از آب و هوای آنجا خوشش آمده و می‌خواهد در آنجا زندگی کند ولی تصمیمش این است هفت هشت سال آنجا بماند آنجا حکم وطن دارد نماز کامل است اما اگر کمتر می‌خواهد بماند یا نمی‌داند هفت هشت سال می‌ماند یا نه مثل کسی که مامور است آنجا و ممکن است دو سال دیگر بگویند برو جای دیگر و ممکن است نگویند، چنین فردی حکم وطن ندارد یعنی اگر بداند که هفت هشت سال حداقل می‌ماند حکم وطن خواهد داشت و لازمه‌اش این نیست که از وطن دیگرش اعراض کند یعنی ممکن است یک وطن اصلی و یک وطن اتخاذی داشته باشد همچنین اگر در بینش گاهی اوقات مسافرت می‌رود حالا یا به وطن خودش برمی‌گردد یا جاهای دیگر خوب هر کسی ممکن است در وطن خودش مسافرت هم برود اما به هر حال مسکن و مأوا و محل زندگی‌اش در اینجا باشد و حداقل بخواهد هفت هشت سال اینجا بماند.
منبع: KHAMENEI.IR
