پرسش :
راه حل مشکلات اقتصادی ایران چیست؟
پاسخ :
پاسخ برگرفته از بیانات امام خامنه‌ای مدظله‌العالی:
«خجلت و شرمندگی نظام از بیکاری جوان، از خجلت خود آن جوان در داخل خانه بیشتر است؛ این را شما بدانید. بنده خودم وقتی‌که به فکر این جوان بیکار می‌افتم [شرمنده می‌شوم]... یعنی شرمندگی بنده‌ی حقیر از ملاحظه‌ی این آمار و مطالعه‌ی این حقیقت، از شرمندگی آن جوانی که بیکار می‌رود خانه و دستش چیزی نیست، کمتر نیست، بلکه بیشتر است؛ این را باید برطرف بکنیم.۹۵/۳/۱۶» این نحوه بیان در دیدار دیدار نمایندگان مجلس دهم، پیش از این در شهریور ماه سال گذشته هم اتفاق افتاده بود. «بعد هم در مسئله‌ی واردات اشاره کردند آقای نعمت‌زاده، که البتّه آدم شرمنده می‌شود۹۴/۶/۴» جالب است که هر دو مورد هم کاملا به هم مرتبطند: "واردات کالاهای خارجی" و "بیکاری جوانان". حال باید پرسید که چرا رهبر معظم انقلاب باید بخشی از مسئولیت موضوعات خرد و کلان اقتصادی و معیشتی کشور که به صورت عادی و قانونی وظیفه قوای سه‌گانه و سایر نهادهای عمومی است را برعهده بگیرند و فراتر از ابراز نارضایتی نسبت به آن احساس شرمندگی کنند؟ شاخص و معیار افتخار و یا شرمندگی مردم، نظام اسلامی و رهبر معظم انقلاب چیست؟
مسئله فوری ما
«اقتصاد مسئله‌ی فوری و اولویّت کنونی ما است ۹۵/۳/۱۶» چراکه «اگر به توفیق الهی، هم ملت و هم دولت و مسئولان گوناگون، بتوانند در مسئله‌ی اقتصاد کارهای درست و بجا و متقن را انجام دهند، امید این هست که در مسائل دیگر، مثل مسائل اجتماعی، مثل آسیب‌های اجتماعی، مثل مسائل اخلاقی، مثل مسائل فرهنگی هم تأثیرگذار باشند.۹۵/۱/۱» «در مسئله‌ی اقتصاد» هم «آن چیزی که مهم است و اصل است، مسئله‌ی تولید داخلی است؛ مسئله‌ی ایجاد اشتغال و رفع بیکاری است؛ مسئله‌ی تحرک و رونق اقتصادی و مقابله‌ی با رکود است» چرا که «اینها مسائل مبتلابه مردم است؛ اینها چیزهایی است که مردم آنها را حس می‌کنند و مطالبه می‌کنند.» و از سوی دیگر برای یک مومن انقلابی که می‌خواهد راه امام را دنبال کند؛ «اقتصاد مقاومتی، بخش اقتصادی۹۵/۳/۳» «جهاد کبیر» است.
هرجا انقلابی عمل کردیم پیش رفتیم
بنابراین برای حل این مشکلات و مسائل مبتلابه مردم و عمل به دستور قرآنی عدم تبعیت از دشمن باید چند نکته را مورد توجه قرار داد: « اوّلاً با گفتن و حرف زدن حل نمی‌شود؛ اقدام و ابتکار و عمل لازم است. ثانیاً [حلّ] مشکلات مجموعه‌ی اقتصادی کشور را در درون کشور باید پیدا کرد؛ ستون فقرات هم عبارت است از تولید. ۹۴/۲/۹» حالا دیگر برای همه قطعی شده است که «کلید حلّ مشکلات اقتصادی در لوزان و ژنو و نیویورک نیست. ۹۴/۲/۹» اما اقدام و عمل در این دوران نیازمند شاخص و معیار مشخصی است: « ما هرجا انقلابی عمل کردیم پیش رفتیم و هرجا از انقلابی‌گری و حرکت جهادی غفلت کردیم، عقب ماندیم و ناکام شدیم؛ این یک واقعیّتی است. ۹۵/۱/۲» جالب است که این نظر رهبر معظم انقلاب درخصوص روحیه و کار انقلابی برای حل مشکلات مردم و سازندگی کشور مربوط به امروز و دیروز نیست؛ به این جملات که تنها دو ماه بعد از حضور ایشان در جایگاه امامت مسلمین بیان شده دقت کنید: «این جمله را هم مطرح کنم که علاج مشکلات ما در این است که سازندگی کشور را در کنار تأمین روحیه‌ی انقلابی در مردم و حفظ همان صلابت و چهره‌ی باعظمت و هیبت انقلاب ببینیم. اگر به رفاه عمومی نیندیشیم و به سازندگی کشور فکر نکنیم، مطمئناً نظام جمهوری اسلامی نخواهد توانست الگو و تجربه‌ی مطلوب را به دنیا ارایه بدهد. اگر در مسایل رفاه زندگی عمومی و ایجاد تسهیلات و رفع مشکلات غرق شویم، به طوری که جهت‌گیری‌های انقلابی را به دست غفلت بسپریم، به ابهت و هیبت انقلاب ضربه زده‌ایم و جاذبه‌ی آن را در دنیا مخدوش کرده‌ایم و این، مطمئناً به کارایی ما ضربه خواهد زد. بنابراین، این دو در کنار هم مطرحند. ۶۸/۵/۱۲»
تجربه عمل به شیوه انقلابی
این داستان اما روی دیگری هم دارد. هرجا روحیه و تفکر انقلابی با اقدام و عمل همراه شده، نتایج بسیار شیرینی برای رشد و پیشرفت کشور داشته و از قضا مورد مباهات و سربلندی مردم و رهبر عزیز انقلاب نیز شده است. برای نمونه رهبر معظم انقلاب بارها و بارها خاطره شیرین تلاش‌های دکتر کاظمی آشتیانی در حوزه سلول‌های بنیادین را در بیانات و سخنرانی‌های خود یادآور شده و همچون پدری به فرزند خود افتخار کرده و موفقیت چشمگیر او را به رخ همگان کشیده‌اند. «این ماجرای سلول‌های بنیادی که اینها با امکانات کم توانستند به آن دست پیدا کنند و پیشرفتی که در این زمینه کرده‌اند و در این سمیناری که دو سال قبل در اینجا تشکیل شد و دانشمندان دنیا، آمدند و با آنها مصاحبه شد و گواهی و اظهار شگفتی کردند؛ اینها یک داستانهایی است که واقعاً جا دارد به عنوان مایه‌های افتخار، جلوِ چشم ما باشد. ما شخصیت‌هایی از قبیل مرحوم دکتر کاظمی آشتیانی - که حالا من مقیّدم از این جوان پاکباخته‌ی مؤمنِ فاضلِ کارآمد، و مدیر حقیقتاً انقلابی و مؤمن اسم بیاورم - داریم و الان هم در کشور، فراوان هستند. ۸۵/۷/۱۳» و یا این‌که «بنده چندبار پیشرفت‌های سلول‌های بنیادی را در چند سخنرانی بر زبان آورده بودم. از دانشمندان کشور و از بعضی از دانشگاه‌ها به من نامه نوشتند: آقا! این قضیه را شما این‌قدر نگویید، این واقعیت ندارد؛ این جور نیست! اینی که می‌گویید در سلول‌های بنیادی پیشرفت کرده‌اند و در شبیه‌سازی دارند تمرین و کار می‌کنند، باور نکنید؛ چنین چیزی اتفاق نیفتاده و نخواهد افتاد! بعد که گوسفند شبیه‌سازی شده را جلو چشم همه قرار دادند، بعد که در سمیناری که تشکیل دادند، دانشمندان معروف دنیا، زیست‌شناس‌های درجه‌ی یک دنیا آمدند مصاحبه کردند و تصدیق کردند که پیشرفت‌ها، پیشرفت‌های محیرالعقولی است، آن وقت یک عده از دیرباورها باور کردند! ۸۶/۲/۲۵»
شاخص افتخار و شرمندگی نایب امام زمان
رهبر معظم انقلاب بر اساس بینش اسلامی و تجربه انقلابی خود به صراحت تاکید می‌کنند که عمل به «شیوه انقلابی» برای کشور افتخار می‌آفریند و هرچقدر از آن شیوه و حرکت جهادی دور شویم «سرنوشت رقت‌باری» برایمان رقم میخورد و اینجاست که شاخص افتخار و شرمندگی نایب امام زمان مشخص می‌شود.
منبع: نشریه خط حزب‌الله، شماره 36
پاسخ برگرفته از بیانات امام خامنه‌ای مدظله‌العالی:
«خجلت و شرمندگی نظام از بیکاری جوان، از خجلت خود آن جوان در داخل خانه بیشتر است؛ این را شما بدانید. بنده خودم وقتی‌که به فکر این جوان بیکار می‌افتم [شرمنده می‌شوم]... یعنی شرمندگی بنده‌ی حقیر از ملاحظه‌ی این آمار و مطالعه‌ی این حقیقت، از شرمندگی آن جوانی که بیکار می‌رود خانه و دستش چیزی نیست، کمتر نیست، بلکه بیشتر است؛ این را باید برطرف بکنیم.۹۵/۳/۱۶» این نحوه بیان در دیدار دیدار نمایندگان مجلس دهم، پیش از این در شهریور ماه سال گذشته هم اتفاق افتاده بود. «بعد هم در مسئله‌ی واردات اشاره کردند آقای نعمت‌زاده، که البتّه آدم شرمنده می‌شود۹۴/۶/۴» جالب است که هر دو مورد هم کاملا به هم مرتبطند: "واردات کالاهای خارجی" و "بیکاری جوانان". حال باید پرسید که چرا رهبر معظم انقلاب باید بخشی از مسئولیت موضوعات خرد و کلان اقتصادی و معیشتی کشور که به صورت عادی و قانونی وظیفه قوای سه‌گانه و سایر نهادهای عمومی است را برعهده بگیرند و فراتر از ابراز نارضایتی نسبت به آن احساس شرمندگی کنند؟ شاخص و معیار افتخار و یا شرمندگی مردم، نظام اسلامی و رهبر معظم انقلاب چیست؟
مسئله فوری ما
«اقتصاد مسئله‌ی فوری و اولویّت کنونی ما است ۹۵/۳/۱۶» چراکه «اگر به توفیق الهی، هم ملت و هم دولت و مسئولان گوناگون، بتوانند در مسئله‌ی اقتصاد کارهای درست و بجا و متقن را انجام دهند، امید این هست که در مسائل دیگر، مثل مسائل اجتماعی، مثل آسیب‌های اجتماعی، مثل مسائل اخلاقی، مثل مسائل فرهنگی هم تأثیرگذار باشند.۹۵/۱/۱» «در مسئله‌ی اقتصاد» هم «آن چیزی که مهم است و اصل است، مسئله‌ی تولید داخلی است؛ مسئله‌ی ایجاد اشتغال و رفع بیکاری است؛ مسئله‌ی تحرک و رونق اقتصادی و مقابله‌ی با رکود است» چرا که «اینها مسائل مبتلابه مردم است؛ اینها چیزهایی است که مردم آنها را حس می‌کنند و مطالبه می‌کنند.» و از سوی دیگر برای یک مومن انقلابی که می‌خواهد راه امام را دنبال کند؛ «اقتصاد مقاومتی، بخش اقتصادی۹۵/۳/۳» «جهاد کبیر» است.
هرجا انقلابی عمل کردیم پیش رفتیم
بنابراین برای حل این مشکلات و مسائل مبتلابه مردم و عمل به دستور قرآنی عدم تبعیت از دشمن باید چند نکته را مورد توجه قرار داد: « اوّلاً با گفتن و حرف زدن حل نمی‌شود؛ اقدام و ابتکار و عمل لازم است. ثانیاً [حلّ] مشکلات مجموعه‌ی اقتصادی کشور را در درون کشور باید پیدا کرد؛ ستون فقرات هم عبارت است از تولید. ۹۴/۲/۹» حالا دیگر برای همه قطعی شده است که «کلید حلّ مشکلات اقتصادی در لوزان و ژنو و نیویورک نیست. ۹۴/۲/۹» اما اقدام و عمل در این دوران نیازمند شاخص و معیار مشخصی است: « ما هرجا انقلابی عمل کردیم پیش رفتیم و هرجا از انقلابی‌گری و حرکت جهادی غفلت کردیم، عقب ماندیم و ناکام شدیم؛ این یک واقعیّتی است. ۹۵/۱/۲» جالب است که این نظر رهبر معظم انقلاب درخصوص روحیه و کار انقلابی برای حل مشکلات مردم و سازندگی کشور مربوط به امروز و دیروز نیست؛ به این جملات که تنها دو ماه بعد از حضور ایشان در جایگاه امامت مسلمین بیان شده دقت کنید: «این جمله را هم مطرح کنم که علاج مشکلات ما در این است که سازندگی کشور را در کنار تأمین روحیه‌ی انقلابی در مردم و حفظ همان صلابت و چهره‌ی باعظمت و هیبت انقلاب ببینیم. اگر به رفاه عمومی نیندیشیم و به سازندگی کشور فکر نکنیم، مطمئناً نظام جمهوری اسلامی نخواهد توانست الگو و تجربه‌ی مطلوب را به دنیا ارایه بدهد. اگر در مسایل رفاه زندگی عمومی و ایجاد تسهیلات و رفع مشکلات غرق شویم، به طوری که جهت‌گیری‌های انقلابی را به دست غفلت بسپریم، به ابهت و هیبت انقلاب ضربه زده‌ایم و جاذبه‌ی آن را در دنیا مخدوش کرده‌ایم و این، مطمئناً به کارایی ما ضربه خواهد زد. بنابراین، این دو در کنار هم مطرحند. ۶۸/۵/۱۲»
تجربه عمل به شیوه انقلابی
این داستان اما روی دیگری هم دارد. هرجا روحیه و تفکر انقلابی با اقدام و عمل همراه شده، نتایج بسیار شیرینی برای رشد و پیشرفت کشور داشته و از قضا مورد مباهات و سربلندی مردم و رهبر عزیز انقلاب نیز شده است. برای نمونه رهبر معظم انقلاب بارها و بارها خاطره شیرین تلاش‌های دکتر کاظمی آشتیانی در حوزه سلول‌های بنیادین را در بیانات و سخنرانی‌های خود یادآور شده و همچون پدری به فرزند خود افتخار کرده و موفقیت چشمگیر او را به رخ همگان کشیده‌اند. «این ماجرای سلول‌های بنیادی که اینها با امکانات کم توانستند به آن دست پیدا کنند و پیشرفتی که در این زمینه کرده‌اند و در این سمیناری که دو سال قبل در اینجا تشکیل شد و دانشمندان دنیا، آمدند و با آنها مصاحبه شد و گواهی و اظهار شگفتی کردند؛ اینها یک داستانهایی است که واقعاً جا دارد به عنوان مایه‌های افتخار، جلوِ چشم ما باشد. ما شخصیت‌هایی از قبیل مرحوم دکتر کاظمی آشتیانی - که حالا من مقیّدم از این جوان پاکباخته‌ی مؤمنِ فاضلِ کارآمد، و مدیر حقیقتاً انقلابی و مؤمن اسم بیاورم - داریم و الان هم در کشور، فراوان هستند. ۸۵/۷/۱۳» و یا این‌که «بنده چندبار پیشرفت‌های سلول‌های بنیادی را در چند سخنرانی بر زبان آورده بودم. از دانشمندان کشور و از بعضی از دانشگاه‌ها به من نامه نوشتند: آقا! این قضیه را شما این‌قدر نگویید، این واقعیت ندارد؛ این جور نیست! اینی که می‌گویید در سلول‌های بنیادی پیشرفت کرده‌اند و در شبیه‌سازی دارند تمرین و کار می‌کنند، باور نکنید؛ چنین چیزی اتفاق نیفتاده و نخواهد افتاد! بعد که گوسفند شبیه‌سازی شده را جلو چشم همه قرار دادند، بعد که در سمیناری که تشکیل دادند، دانشمندان معروف دنیا، زیست‌شناس‌های درجه‌ی یک دنیا آمدند مصاحبه کردند و تصدیق کردند که پیشرفت‌ها، پیشرفت‌های محیرالعقولی است، آن وقت یک عده از دیرباورها باور کردند! ۸۶/۲/۲۵»
شاخص افتخار و شرمندگی نایب امام زمان
رهبر معظم انقلاب بر اساس بینش اسلامی و تجربه انقلابی خود به صراحت تاکید می‌کنند که عمل به «شیوه انقلابی» برای کشور افتخار می‌آفریند و هرچقدر از آن شیوه و حرکت جهادی دور شویم «سرنوشت رقت‌باری» برایمان رقم میخورد و اینجاست که شاخص افتخار و شرمندگی نایب امام زمان مشخص می‌شود.
منبع: نشریه خط حزب‌الله، شماره 36
