پرسش :
یکی از توصیههای رهبر معظم انقلاب این است که زندگی شادمانه است و باید شادمانه هم بگذرد. چگونه میتوان این شادمانی را در زندگی اجتماعی جاری کرد؟
پاسخ :
پاسخ از آقای ابوالفضل زرویی نصرآباد:
متأسفانه در کشور ما مثل خیلی از کشورها، فرهنگ نشاط جمعی وجود ندارد. ما مردمی هستیم که فرهنگ عزای جمعی را خیلی خوب میشناسیم، اما شادی را نه. سالها پیش با دوست عزیزمان جناب آقای علی کدخدازاده، یکی از روزنامهنگاران بنام و صاحبقلم، صحبت میکردیم. موضوع این بود که ما مردمی هستیم که ده روز محرم را در تمام خیابانهای تهران عزاداری میکنیم، مثلا در نظر بگیرید جمعیتی را که از میدان آزادی تا میدان امام حسین عزاداری میکنند و هیچ حادثهی ناگواری هم برای کسی اتفاق نمیافتد، اما حالا عکس این را در نظر بگیرید. فرضاً بازی دو تیم پرطرفدار فوتبال است و بزرگترین ورزشگاه ما که ورزشگاه آزادی است، اگر کامل پر شود، میشود صد هزار نفر جمعیت که تازه اندازهی میدان آزادی تا سر خیابان بهبودی هم جمعیت نیست. آخر بازی دو اتوبوس آتش میزنند، آنقدر دعوا میشود بین هواداران که هفت هشت نفر تا دم مرگ میروند. بیست نفر زیر دستوپا میمانند. در آخر هم اگر سؤال کنی این کسی که به این وضع فجیع افتاده است، طرفدار تیم شکستخورده بوده است؟ میگویند نه، اتفاقاً تیمش برده است. بعد میپرسی چرا این شکلی شده است؟ میگویند مثلاً ترقه آورده بترکاند، در مینیبوس منفجر شده، خودش و شش نفر دیگر زخمی شدهاند. برای حل این موضوع نیاز به یک همت همهجانبه است؛ یعنی دولتمردان ما باید سرمایهگذاری و سیاستگذاری کنند. فکر میکنم یک عزم جمعی و یک سرمایهگذاری ملی باید باشد که مردم نیازمند هیچچیز خاصی نباشند برای شاد بودن.
منبع: khamenei.ir
پاسخ از آقای ابوالفضل زرویی نصرآباد:
متأسفانه در کشور ما مثل خیلی از کشورها، فرهنگ نشاط جمعی وجود ندارد. ما مردمی هستیم که فرهنگ عزای جمعی را خیلی خوب میشناسیم، اما شادی را نه. سالها پیش با دوست عزیزمان جناب آقای علی کدخدازاده، یکی از روزنامهنگاران بنام و صاحبقلم، صحبت میکردیم. موضوع این بود که ما مردمی هستیم که ده روز محرم را در تمام خیابانهای تهران عزاداری میکنیم، مثلا در نظر بگیرید جمعیتی را که از میدان آزادی تا میدان امام حسین عزاداری میکنند و هیچ حادثهی ناگواری هم برای کسی اتفاق نمیافتد، اما حالا عکس این را در نظر بگیرید. فرضاً بازی دو تیم پرطرفدار فوتبال است و بزرگترین ورزشگاه ما که ورزشگاه آزادی است، اگر کامل پر شود، میشود صد هزار نفر جمعیت که تازه اندازهی میدان آزادی تا سر خیابان بهبودی هم جمعیت نیست. آخر بازی دو اتوبوس آتش میزنند، آنقدر دعوا میشود بین هواداران که هفت هشت نفر تا دم مرگ میروند. بیست نفر زیر دستوپا میمانند. در آخر هم اگر سؤال کنی این کسی که به این وضع فجیع افتاده است، طرفدار تیم شکستخورده بوده است؟ میگویند نه، اتفاقاً تیمش برده است. بعد میپرسی چرا این شکلی شده است؟ میگویند مثلاً ترقه آورده بترکاند، در مینیبوس منفجر شده، خودش و شش نفر دیگر زخمی شدهاند. برای حل این موضوع نیاز به یک همت همهجانبه است؛ یعنی دولتمردان ما باید سرمایهگذاری و سیاستگذاری کنند. فکر میکنم یک عزم جمعی و یک سرمایهگذاری ملی باید باشد که مردم نیازمند هیچچیز خاصی نباشند برای شاد بودن.
منبع: khamenei.ir