پژوهش‌های خارجی درباره اضطراب امتحان
پرسش :
پژوهش‌های انجام گرفته در خارج از کشور درباره اضطراب امتحان چه نتایجی ارائه کرده است؟
پاسخ :
1- زاتس و جاسین (1983) در مطالعه ی خود افراد دارای اضطراب امتحان بالا، متوسط و پایین را در یک موقعیت امتحان فرضی، مورد مقایسه قرار دادند. آزمودنی های دارای اضطراب امتحان بالا از آزمودنی های دارای اضطراب امتحان پایین به طور معناداری افکار بازدارنده ی بیش تری را گزارش دادند. آزمودنی های دارای اضطراب امتحان بالا هم چنین از آزمودنی های دارای اضطراب امتحان پایین ارزیابی های مثبت کم تری را گزارش دادند، در حالی که آزمودنی های دارای اضطراب امتحان متوسط تفاوت معناداری از هیچ یک از دو گروه افراطی فوق نداشتند.
2- مایکنبام (1986) در مطالعه ای کارایی نسبی یک روش درمان گروهی به نام اصلاح شناختی را از طریق مقایسه ی آن با یک روش حساسیت زدایی و یک گروه کنترل مورد بررسی قرار داد. گروه تحت اصلاح شناختی مشتمل بر یک روش بینش محور بود، که برای آگاه کردن آزمودنی های دارای اضطراب امتحان از افکار اضطراب زای شان طراحی شده بود و در روش حساسیت زدایی از تصویرسازی مقابله ای برای چگونگی مواجه شدن با اضطراب و روش خودآموزش دهی برای توجه کردن به تکلیف استفاده شده بود. نتایج نشان داد که روش اصلاح تحریف شناختی اثربخش ترین روش در کاهش اضطراب امتحان است.
3- زاتس و جاسین (1985) در مطالعه ای خودارزیابی افراد دارای اضطراب امتحان پایین، متوسط و بالا را در موقعیت امتحان واقعی مورد بررسی قرار دادند. افراد دارای اضطراب امتحان بالا خودارزیابی های مثبت کم تری را گزارش دادند. هم چنین افکار مرتبط با تکلیف و خودگویی های مقابله ای نسبتاً بالایی نشان دادند. در این مطالعه نقش محیط کلاس در رابطه با اضطراب امتحان نیز بررسی شد. عملکرد کودکان دارای اضطراب بالا در مقایسه با هم سالان شان زمانی پایین بود که از ارزشیابی ترس داشتند.
4- در مطالعه ی کهلر و هالاهان (1980) رابطه ی بین اضطراب امتحان و عملکرد در دانشجویان و تفاوت در رفتارهای مرتبط با نحوه ی مطالعه برای دو گروه مورد بررسی قرار گرفت، آزمودنی های این تحقیق 65 دانشجوی سال اول دارای اضطراب امتحان بالا و 31 دانشجوی سال اول دارای اضطراب امتحان پایین بودند. نتایج نشان داد که کاهش معنادار نمرات درسی با اضطراب امتحان در رابطه است.
5- دی مان و همکاران (1991) تحقیقی در مورد رابطه ی بین اضطراب امتحان، اضطراب موقعیتی، عزت نفس، منبع کنترل، توانایی ذهنی و جنسیت انجام دادند که در آن 103 دانشجوی دوره ی لیسانس شرکت داشتند. نتایج تحقیق نشان داد افرادی که موقعیت ها را تهدیدآمیز ارزیابی می کردند، افرادی که احساس بی کفایتی می کردند و از عزت نفس پایین برخوردار بودند و کسانی که درباره ی کنترل شخصی شان شک داشتند، به طور عمومی از اضطراب امتحان رنج می بردند.
6- فرانکو و سانتو (1990) در مطالعه ی خود با نام «تفاوت های جنسیتی در اضطراب امتحان و اضطراب اجتماعی» برخی از همبستگی های شناختی و عملکرد مؤلفه های نگرانی و اضطراب امتحان را با توجه به تفاوت های جنسیتی مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد که در آزمودنی های مذکر نگرانی با خودپنداره ی ضعیف و عملکرد تحصیلی پایین رابطه دارد و در زنان روابط پیچیده تری یافت شد. به نظر می رسد که هیجان پذیری زنان اثرات تسهیل کننده ای بر عملکرد دارد.
منبع: اضطراب امتحان: پیامدها و راه های کنترل آن، نجف طهماسبی پور، تهران: نشر قطره، چاپ اول (1390).
در این زمینه بیشتر بخوانید:
2- مایکنبام (1986) در مطالعه ای کارایی نسبی یک روش درمان گروهی به نام اصلاح شناختی را از طریق مقایسه ی آن با یک روش حساسیت زدایی و یک گروه کنترل مورد بررسی قرار داد. گروه تحت اصلاح شناختی مشتمل بر یک روش بینش محور بود، که برای آگاه کردن آزمودنی های دارای اضطراب امتحان از افکار اضطراب زای شان طراحی شده بود و در روش حساسیت زدایی از تصویرسازی مقابله ای برای چگونگی مواجه شدن با اضطراب و روش خودآموزش دهی برای توجه کردن به تکلیف استفاده شده بود. نتایج نشان داد که روش اصلاح تحریف شناختی اثربخش ترین روش در کاهش اضطراب امتحان است.
3- زاتس و جاسین (1985) در مطالعه ای خودارزیابی افراد دارای اضطراب امتحان پایین، متوسط و بالا را در موقعیت امتحان واقعی مورد بررسی قرار دادند. افراد دارای اضطراب امتحان بالا خودارزیابی های مثبت کم تری را گزارش دادند. هم چنین افکار مرتبط با تکلیف و خودگویی های مقابله ای نسبتاً بالایی نشان دادند. در این مطالعه نقش محیط کلاس در رابطه با اضطراب امتحان نیز بررسی شد. عملکرد کودکان دارای اضطراب بالا در مقایسه با هم سالان شان زمانی پایین بود که از ارزشیابی ترس داشتند.
4- در مطالعه ی کهلر و هالاهان (1980) رابطه ی بین اضطراب امتحان و عملکرد در دانشجویان و تفاوت در رفتارهای مرتبط با نحوه ی مطالعه برای دو گروه مورد بررسی قرار گرفت، آزمودنی های این تحقیق 65 دانشجوی سال اول دارای اضطراب امتحان بالا و 31 دانشجوی سال اول دارای اضطراب امتحان پایین بودند. نتایج نشان داد که کاهش معنادار نمرات درسی با اضطراب امتحان در رابطه است.
5- دی مان و همکاران (1991) تحقیقی در مورد رابطه ی بین اضطراب امتحان، اضطراب موقعیتی، عزت نفس، منبع کنترل، توانایی ذهنی و جنسیت انجام دادند که در آن 103 دانشجوی دوره ی لیسانس شرکت داشتند. نتایج تحقیق نشان داد افرادی که موقعیت ها را تهدیدآمیز ارزیابی می کردند، افرادی که احساس بی کفایتی می کردند و از عزت نفس پایین برخوردار بودند و کسانی که درباره ی کنترل شخصی شان شک داشتند، به طور عمومی از اضطراب امتحان رنج می بردند.
6- فرانکو و سانتو (1990) در مطالعه ی خود با نام «تفاوت های جنسیتی در اضطراب امتحان و اضطراب اجتماعی» برخی از همبستگی های شناختی و عملکرد مؤلفه های نگرانی و اضطراب امتحان را با توجه به تفاوت های جنسیتی مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد که در آزمودنی های مذکر نگرانی با خودپنداره ی ضعیف و عملکرد تحصیلی پایین رابطه دارد و در زنان روابط پیچیده تری یافت شد. به نظر می رسد که هیجان پذیری زنان اثرات تسهیل کننده ای بر عملکرد دارد.
منبع: اضطراب امتحان: پیامدها و راه های کنترل آن، نجف طهماسبی پور، تهران: نشر قطره، چاپ اول (1390).
در این زمینه بیشتر بخوانید:
