اگر راه، برای پسر، باز نبوده و به خاطر نوبت پدر و نیابت از او، راه برای فرزند، باز شده است، باید برای پدرش حجّ کند، در صورتی که وصیّت به حجّ، مقید به همان سال بوده و پسر هم در حال وصیّت، مستطیع نبوده است. در مسأله ی سابق، روشن شد که وصیّت، حکم اجاره را دارد، مگر آن که تبرعاً و بدون اجاره، به نیابت پدر آمده باشد، که در این صورت مستطیع شده و باید برای خودش حجّ به جا آورد، و بیان شد که به مجرد وصیّت پدر و قبول فرزند، نیابت واجب نمی شود، مگر آن که قبل از استطاعت، اجیر شود.