فلسفه حرمت استمنا

درباره حرمت استمنا و خودارضایى از امام صادق (علیه السلام)  پرسش شد. حضرت فرمود: گناهى بزرگ است، خداوند در کتاب خود از این عمل نهى فرموده است. کسى که به چنین عملى دست مى زند، گویى با خود ازدواج کرده است! و اگر از کار وى آگاه شوم با وى غذا نمى خورم.
سؤال کننده پرسید: منبع این سخن از کتاب خدا کجاست؟
حضرت فرمود: در آیه «فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ»[۱] مراد از «وَراءَ ذلِکَ»استمناء مى باشد.[۲]

گفتنى است؛ که حرمت استمنا تنها به خاطر آثار و زیان جسمانى آن  نیست، بلکه حکمت هاى دیگرى نیز دارد که بر ما مخفى است.
 
پاره اى از زیان هاى جسمانى، روانى و اجتماعى استمنا عبارتند از:
۱ – خستگى و کوفتگى،
۲ – عدم تمرکز حواس،
۳ – ضعف حافظه،
۴ – استرس و اضطراب،
۵ – حساسیت بیش از حد و زودرنجى،
۶ – کمر درد،
۷ – ریزش موها،
۸ – ناتوانى جنسى زودرس در جوانى،
۹ – بى خوابى یا بدخوابى و مشکلات مشابه،
۱۰ – انزال زودرس و غیرارادى یا خروج منى به صورت قطره قطره،
۱۱ – بى میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانى در ارتباط با جنس مخالف و همسر، احساس طرد شدن، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگى مشترک.[۳]
 
 پی نوشت ها:
[۱] – مؤمنون ۲۳، آیه ۷
[۲] – وسایل الشیعه، ج ۲۸، ص ۳۶۴
[۳] – ر.ک: پرسش ها و پاسخ ها، شماره ۷، ص ۲۸۵

منبع: احکام وضو، غسل و تیمم (مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)، سید مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، دفتر نشر معارف، 1387.