روزه گرفتن فرزندان نابالغ در تابستان
پرسش :
پسر یازده ساله ای دارم و معمولا این طور بوده است که فرزندانم از هشت سالگی نماز می خواندند و روزه می گرفتند حالا او را از این که به مسجد برود منع کرده ام تا در گرمای تابستان با زبان روزه اذیّت نشود. از طرفی هم فرزندم اصرار دارد که حتما برای سحری او را بیدار کنم و حتی گفته اگر من را برای سحر بیدار نکنید، من بدون سحری روزه می گیرم، آیا با توجه به گرمای تابستان، فرزندم روزه بگیرد یا نه؟
پاسخ :
پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):
این مورد بستگی به بنیه و ویژگی های [جسمانی] فرزند ما دارد. من به خاطر دارم که وقتی در دوره ی نوجوانی در همین فصل تابستان روزه می گرفتیم، وقتی سر گرم بودیم، متوجّه سپری شدن زمان نمی شدیم؛ امّا اگر در روزهای بلند تابستان در خانه می نشستیم، سخت تر بود.
به او این اجازه را بدهید که به مسجد برود و پای منبر بنشیند؛ زیرا خود این ها کمک می کند که در یک مسیر خوب و هدایت شده، زمان برای آن ها زود سپری شود و لذا مانع او نشوید.
او را برای سحری، بیدار کنند و برای روزه گرفتن تشویقش کنند. گاهی اوقات ما والدین به خاطر محبّتی که نسبت به فرزند خود داریم، حس می کنیم که اذیّت می شود. اگر دیدیم که خیلی اذیّت می شود، با گفت و گو به او می گوییم: مادر جان! ما خیلی خوشحال می شویم که تو روزه میگیری؛ ولی شما در این سن باید یک روز در میان روزه بگیرید؛ امّا اگر دیدیم که او اذیّت نمی شود و جلو می رود، اتفاقا او را بیشتر تشویق کنیم.
در قدیم مرسوم بود برای این که بچّه ها قبل از بلوغ بیشتر به روزه تشویق شوند، روزه های بچّه ها را می خریدند تا خود این یک پاداشی برای بچّه ها باشد و همچنین آن ها برای روزه گرفتن ترغیب شوند. حالا که ایشان داوطلبانه می خواهد روزه هایش را بگیرد و همچنین می بینیم که اگر پاداشی هم نباشد، فرزند ایشان در این مسیر جلو می رود، لذا لازم نیست که ایشان ممانعتی داشته باشند. اما اگر بنیه ی او کشش این روزه را ندارد، با همان روشی که عرض کردم، مثلا یک روز درمیان، روزه را بگیرد و یا حتی دو روز درمیان روزه را بگیرد و [این کار] بستگی به بنیه ی او دارد.
سایر پرسش های تربیتی:
این مورد بستگی به بنیه و ویژگی های [جسمانی] فرزند ما دارد. من به خاطر دارم که وقتی در دوره ی نوجوانی در همین فصل تابستان روزه می گرفتیم، وقتی سر گرم بودیم، متوجّه سپری شدن زمان نمی شدیم؛ امّا اگر در روزهای بلند تابستان در خانه می نشستیم، سخت تر بود.
به او این اجازه را بدهید که به مسجد برود و پای منبر بنشیند؛ زیرا خود این ها کمک می کند که در یک مسیر خوب و هدایت شده، زمان برای آن ها زود سپری شود و لذا مانع او نشوید.
او را برای سحری، بیدار کنند و برای روزه گرفتن تشویقش کنند. گاهی اوقات ما والدین به خاطر محبّتی که نسبت به فرزند خود داریم، حس می کنیم که اذیّت می شود. اگر دیدیم که خیلی اذیّت می شود، با گفت و گو به او می گوییم: مادر جان! ما خیلی خوشحال می شویم که تو روزه میگیری؛ ولی شما در این سن باید یک روز در میان روزه بگیرید؛ امّا اگر دیدیم که او اذیّت نمی شود و جلو می رود، اتفاقا او را بیشتر تشویق کنیم.
در قدیم مرسوم بود برای این که بچّه ها قبل از بلوغ بیشتر به روزه تشویق شوند، روزه های بچّه ها را می خریدند تا خود این یک پاداشی برای بچّه ها باشد و همچنین آن ها برای روزه گرفتن ترغیب شوند. حالا که ایشان داوطلبانه می خواهد روزه هایش را بگیرد و همچنین می بینیم که اگر پاداشی هم نباشد، فرزند ایشان در این مسیر جلو می رود، لذا لازم نیست که ایشان ممانعتی داشته باشند. اما اگر بنیه ی او کشش این روزه را ندارد، با همان روشی که عرض کردم، مثلا یک روز درمیان، روزه را بگیرد و یا حتی دو روز درمیان روزه را بگیرد و [این کار] بستگی به بنیه ی او دارد.
سایر پرسش های تربیتی:
