گفت و گوى دختر و پسر در مورد ازدواج
پرسش :
آیا دختر و پسر مى توانند در محیط دانشگاه در مورد ازدواج با همدیگر، صحبت کنند؟
پاسخ :
اگر منظور از صحبت در مورد ازدواج، آن است که به این وسیله در پى شناخت همدیگر برآیند تا پس از آن، در مورد ازدواج و یا عدم آن تصمیم بگیرند؛ دراین صورت قبل از صحبت رو در رو و مستقیم، باید به کسب آگاهى هاى لازم نسبت به یکدیگر بپردازند. در مرحله پایانى و تکمیلى اطلاعات، به گفت وگوى مستقیم ـ آن هم با حضور و قضاوت دیگران ـ اقدام کنند؛ زیرا هدف شناخت است، نه ارتباط احساسى و عاطفى.
بى تردید اگر دختر و پسر قبل از آگاهى از اصالت خانوادگى، میزان اعتقاد فردى و خانوادگى و شناخت خصایص جسمى و روانى (سابقه هاى بیمارى خانوادگى و ...)، به سراغ شناخت خصایص شخصیتى و فردى یکدیگر بروند و در محیطى که محبت و احساس الفت موج مى زند، به گفت وگو بپردازند، به احتمال زیاد به ازدواج نسنجیده منتهى مى شوند؛ چرا که ریسمان مودّت و عشق را نمى توان بعد از این ارتباط و گفت وگو گسست. عشقى که با تعقّل و تفکر بیگانه است، ثمرى جز سردرگمى ندارد. بنابراین باید ویژگى هاى گفت وگوى شناختى را به خوبى بازشناخته، بر اساس آن اقدام کنند.
گفت وگوى شناختى، صحبتى است که به منظور شناخت دختر و پسر از یکدیگر صورت مى گیرد، تا بر اساس شناخت و آگاهى به دست آمده، در مورد بنا کردن یا بنا نکردن زندگى مشترک، تصمیم گرفته شود. این صحبت ها با رعایت شرایط زیر مى تواند به هدف خود دست یابد؛ وگرنه در صورت تخلّف، نه تنها هدف خود را تأمین نمى کند؛ بلکه رهزن دختر و پسر نیز خواهد شد.
به منظور دست یابى به اهداف این نوع گفت و گوها رعایت نکات زیر بایسته است:
1. سعى شود در این گفت وگو جز پیام شناختى، پیام دیگرى (همانند پیام هاى احساسى و عاطفى) مبادله نشود.
2. محور گفت وگوها با طرح سؤالات از پیش تدارک شده، تعیین گردد تا موجب انحراف صحبت ها از موضوع مورد نظر نشود. لذا باید تلاش شود تا گفت وگوها از محورهاى تعیین شده تخطّى نکند.
3. موضوع و منظورتان از گفت وگو را به صورت کلى قبل از جلسه، به اطلاع طرف مقابل برسانید تا با آمادگى قبلى در جلسه حاضر شود و با حالتى غیرمنتظره مواجه نشود.
4. مدت گفت و گوها کوتاه باشد.
5. برخى گفته ها یادداشت شده و محور تفکر بعدى و تصمیم گیرى قرار گیرد.
6. لازم است این گفت وگو با حضور فرد یا افراد دیگرى ـ که نقش ناظر بر محتوا را داشته و نکات مبهم و مجهول را گوشزد مى کند ـ یا حداقل تحت اشراف و اطلاع آنان انجام گیرد (ترجیحا یک تن از طرف دختر و یک تن از طرف پسر).
7. محور شناخت از یکدیگر، همانا شناخت از امور اساسى و مؤثر در تصمیم گیرى باشد؛ همانند: آگاهى از میزان سواد و سطح اطلاعات یکدیگر، اطلاع از نو ع نگرش همدیگر، شناخت از میزان پایبندى به ارزش هاى پذیرفته شده و نوع ارزش هاى مورد قبول یکدیگر ... .
8. از تعریف و تمجید مکرر یکدیگر ـ که روحیه پرسشگرى و دقت نظر را از بین مى برد ـ اجتناب شود.
9. لازم است از پاسخ هاى کلى و شناخت هاى اجمالى و ابهام آلود پرهیز گردد تا هر چه شفاف تر، مجهولات به آگاهى و شناخت تبدیل شود.
منبع: پرسش‌ها و پاسخ‌هاى برگزیده، حمیدرضا شاکرین؛ نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه‌ها، دفتر نشر معارف، 1384.
اگر منظور از صحبت در مورد ازدواج، آن است که به این وسیله در پى شناخت همدیگر برآیند تا پس از آن، در مورد ازدواج و یا عدم آن تصمیم بگیرند؛ دراین صورت قبل از صحبت رو در رو و مستقیم، باید به کسب آگاهى هاى لازم نسبت به یکدیگر بپردازند. در مرحله پایانى و تکمیلى اطلاعات، به گفت وگوى مستقیم ـ آن هم با حضور و قضاوت دیگران ـ اقدام کنند؛ زیرا هدف شناخت است، نه ارتباط احساسى و عاطفى.
بى تردید اگر دختر و پسر قبل از آگاهى از اصالت خانوادگى، میزان اعتقاد فردى و خانوادگى و شناخت خصایص جسمى و روانى (سابقه هاى بیمارى خانوادگى و ...)، به سراغ شناخت خصایص شخصیتى و فردى یکدیگر بروند و در محیطى که محبت و احساس الفت موج مى زند، به گفت وگو بپردازند، به احتمال زیاد به ازدواج نسنجیده منتهى مى شوند؛ چرا که ریسمان مودّت و عشق را نمى توان بعد از این ارتباط و گفت وگو گسست. عشقى که با تعقّل و تفکر بیگانه است، ثمرى جز سردرگمى ندارد. بنابراین باید ویژگى هاى گفت وگوى شناختى را به خوبى بازشناخته، بر اساس آن اقدام کنند.
گفت وگوى شناختى، صحبتى است که به منظور شناخت دختر و پسر از یکدیگر صورت مى گیرد، تا بر اساس شناخت و آگاهى به دست آمده، در مورد بنا کردن یا بنا نکردن زندگى مشترک، تصمیم گرفته شود. این صحبت ها با رعایت شرایط زیر مى تواند به هدف خود دست یابد؛ وگرنه در صورت تخلّف، نه تنها هدف خود را تأمین نمى کند؛ بلکه رهزن دختر و پسر نیز خواهد شد.
به منظور دست یابى به اهداف این نوع گفت و گوها رعایت نکات زیر بایسته است:
1. سعى شود در این گفت وگو جز پیام شناختى، پیام دیگرى (همانند پیام هاى احساسى و عاطفى) مبادله نشود.
2. محور گفت وگوها با طرح سؤالات از پیش تدارک شده، تعیین گردد تا موجب انحراف صحبت ها از موضوع مورد نظر نشود. لذا باید تلاش شود تا گفت وگوها از محورهاى تعیین شده تخطّى نکند.
3. موضوع و منظورتان از گفت وگو را به صورت کلى قبل از جلسه، به اطلاع طرف مقابل برسانید تا با آمادگى قبلى در جلسه حاضر شود و با حالتى غیرمنتظره مواجه نشود.
4. مدت گفت و گوها کوتاه باشد.
5. برخى گفته ها یادداشت شده و محور تفکر بعدى و تصمیم گیرى قرار گیرد.
6. لازم است این گفت وگو با حضور فرد یا افراد دیگرى ـ که نقش ناظر بر محتوا را داشته و نکات مبهم و مجهول را گوشزد مى کند ـ یا حداقل تحت اشراف و اطلاع آنان انجام گیرد (ترجیحا یک تن از طرف دختر و یک تن از طرف پسر).
7. محور شناخت از یکدیگر، همانا شناخت از امور اساسى و مؤثر در تصمیم گیرى باشد؛ همانند: آگاهى از میزان سواد و سطح اطلاعات یکدیگر، اطلاع از نو ع نگرش همدیگر، شناخت از میزان پایبندى به ارزش هاى پذیرفته شده و نوع ارزش هاى مورد قبول یکدیگر ... .
8. از تعریف و تمجید مکرر یکدیگر ـ که روحیه پرسشگرى و دقت نظر را از بین مى برد ـ اجتناب شود.
9. لازم است از پاسخ هاى کلى و شناخت هاى اجمالى و ابهام آلود پرهیز گردد تا هر چه شفاف تر، مجهولات به آگاهى و شناخت تبدیل شود.
منبع: پرسش‌ها و پاسخ‌هاى برگزیده، حمیدرضا شاکرین؛ نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه‌ها، دفتر نشر معارف، 1384.
