عادت ماهانه وقتیه با بیشتر از ده روز
پرسش :
زنى که عادت وقتیه دارد، اگر بیش از ده روز خون یک جور ببیند، تکلیفش چیست؟
پاسخ :
آیات عظام امام، خامنه اى و نورى: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتى است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه باید در هر ماه هفت روز را ایام عادت و بقیه را استحاضه خود قرار دهد.[1]
آیت اللّه بهجت: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید هفت روز ایام عادت را حیض قرار دهد.[2]
آیت اللّه سیستانى: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید با دو شرط شماره عادت برخى از خویشان خود را حیض قرار دهد.
1. نداند اندازه عادت آن زن (که از نظر سن و مزاج مماثل اوست) مخالف با اندازه عادت خودش است.
2. نداند اندازه عادت آن زن با اندازه عادت دیگر خویشانش، تفاوت دارد. اما اگر این دو شرط حاصل نباشد، مى تواند به اختیار خود از سه تا ده روز هر شماره اى را که مناسب با سن و مزاج او باشد، ایام عادت و بقیه را استحاضه خود قرار دهد و بهتر آن است که هفت روز قرار دهد.[3]
آیت اللّه صافى: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد و احتیاط واجب آن است که اگر عادت آنان از هفت روز کمتر است، پس از پایان مدت عادت خویشانش تا هفت روز را احتیاط کند؛ یعنى، محرمات حائض را ترک کند و کارهاى مستحاضه را به جا آورد و نیز اگر عادت خویشانش از هفت روز بیشتر است، در فاصله بین هفت روز تا پایان عادت آنها، احتیاط یاد شده را مراعات کند. البته این در صورتى است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه باید در هر ماه شش یا هفت روز را از اول وقت حیض عادت و بقیه را استحاضه قرار دهد و احتیاط آن است که آنچه را در ماه اول حیض قرار داده، در ماه هاى بعد هم همان مقدار را حیض قرار دهد. البته اگر عادت او در روزهاى وسط یا آخر باشد، باید شش یا هفت روز وسط یا آخر را که در عادت است، حیض قرار دهد.[4]
آیت اللّه فاضل: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتى است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه باید بنا بر احتیاط واجب در هر ماه هفت روز را حیض و بقیه را استحاضه قرار دهد.[5]
آیت اللّه مکارم: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتى است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه احتیاط واجب آن است که در هر ماه هفت روز را ایام عادت خود قرار دهند.[6]
آیت اللّه وحید: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتى است که عادت همه آنان یکسان باشد، ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد، بلکه احتیاط واجب آن است که در هر ماه تا شش یا هفت روز را به اختیار خود، ایام عادت و بقیه را استحاضه قرار دهد.[7]
تبصره 1: اگر خون ها یک جور نباشد، آنچه که نشانه حیض را داشته باشد (البته از سه روز کمتر و از ده روز بیشتر نباشد)، حیض و آنچه که نشانه حیض را ندارد، استحاضه است.
تبصره 2: در رجوع به عادت خویشان، تفاوتى بین خویشان پدرى یا مادرى و یا زنده و مرده نیست.
پی نوشت:
[1]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491 و دفتر: خامنه اى.
[2]. بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 264
[3]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491
[4]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491
[5]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491
[6]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491
[7]. وحید، توضیح المسائل، م 495 و 497.
منبع: احکام ویژه بانوان، مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، نشر معارف، 1388.
آیات عظام امام، خامنه اى و نورى: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتى است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه باید در هر ماه هفت روز را ایام عادت و بقیه را استحاضه خود قرار دهد.[1]
آیت اللّه بهجت: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید هفت روز ایام عادت را حیض قرار دهد.[2]
آیت اللّه سیستانى: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید با دو شرط شماره عادت برخى از خویشان خود را حیض قرار دهد.
1. نداند اندازه عادت آن زن (که از نظر سن و مزاج مماثل اوست) مخالف با اندازه عادت خودش است.
2. نداند اندازه عادت آن زن با اندازه عادت دیگر خویشانش، تفاوت دارد. اما اگر این دو شرط حاصل نباشد، مى تواند به اختیار خود از سه تا ده روز هر شماره اى را که مناسب با سن و مزاج او باشد، ایام عادت و بقیه را استحاضه خود قرار دهد و بهتر آن است که هفت روز قرار دهد.[3]
آیت اللّه صافى: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد و احتیاط واجب آن است که اگر عادت آنان از هفت روز کمتر است، پس از پایان مدت عادت خویشانش تا هفت روز را احتیاط کند؛ یعنى، محرمات حائض را ترک کند و کارهاى مستحاضه را به جا آورد و نیز اگر عادت خویشانش از هفت روز بیشتر است، در فاصله بین هفت روز تا پایان عادت آنها، احتیاط یاد شده را مراعات کند. البته این در صورتى است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه باید در هر ماه شش یا هفت روز را از اول وقت حیض عادت و بقیه را استحاضه قرار دهد و احتیاط آن است که آنچه را در ماه اول حیض قرار داده، در ماه هاى بعد هم همان مقدار را حیض قرار دهد. البته اگر عادت او در روزهاى وسط یا آخر باشد، باید شش یا هفت روز وسط یا آخر را که در عادت است، حیض قرار دهد.[4]
آیت اللّه فاضل: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتى است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه باید بنا بر احتیاط واجب در هر ماه هفت روز را حیض و بقیه را استحاضه قرار دهد.[5]
آیت اللّه مکارم: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتى است که عادت همه یا اکثر قریب به اتفاق آنان یکسان باشد؛ ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد؛ بلکه احتیاط واجب آن است که در هر ماه هفت روز را ایام عادت خود قرار دهند.[6]
آیت اللّه وحید: اگر خون ها یک جور باشد و نتواند با نشانه ها، حیض را تشخیص دهد، باید شماره عادت خویشان خود را حیض قرار دهد. البته این در صورتى است که عادت همه آنان یکسان باشد، ولى اگر میان آنان اختلاف هست ـ به عنوان مثال برخى پنج روز و برخى هشت روز عادت مى بینند ـ نمى تواند عادت آنان را ملاک در حیض قرار دهد، بلکه احتیاط واجب آن است که در هر ماه تا شش یا هفت روز را به اختیار خود، ایام عادت و بقیه را استحاضه قرار دهد.[7]
تبصره 1: اگر خون ها یک جور نباشد، آنچه که نشانه حیض را داشته باشد (البته از سه روز کمتر و از ده روز بیشتر نباشد)، حیض و آنچه که نشانه حیض را ندارد، استحاضه است.
تبصره 2: در رجوع به عادت خویشان، تفاوتى بین خویشان پدرى یا مادرى و یا زنده و مرده نیست.
پی نوشت:
[1]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491 و دفتر: خامنه اى.
[2]. بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 264
[3]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491
[4]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491
[5]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491
[6]. توضیح المسائل مراجع، م 489 و 491
[7]. وحید، توضیح المسائل، م 495 و 497.
منبع: احکام ویژه بانوان، مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، نشر معارف، 1388.
