شکستگی لگن نیاز به چه مدت استراحت دارد؟
پرسش :
من در اثر تصادف دچار شکستگی لگن شدم پزشک ۶ هفته استراحت برای من تجویز کرده اند و یک پین در ساق من گذاشته با یک وزنه ۶ کیلوگرمی که به آن متصل است و هرشب آمپول کلکسان یا انوکساپارین تزریق میکنم. الان بعد از گذشت یک ماه و نیم درد زیادی در ناحیه لگن ندارم آیا میتوانم راه بروم. آیا آمپول CLEXANE عوارضی ندارد آیا درست است که مانع از پر شده محل شکستگی می شود؟
پاسخ :
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
شکستگی لگن طیف وسیعی از شکستگی ها را شامل میشود ولی کلا میتوان آن را به سه دسته تقسیم کرد:
- شکستگی های حلقه لگنی : این شکستگی ها در استخوان های ایلیوم، ایسکیوم، پوبیس یا استخوان ساکروم ایجاد شده و موجب میشود ساختار لگن که به شکل یک حلقه است از یک یا چند محل گسسته شود.
- شکستگی های استابولوم : اینها موجب شکسته شدن حفره استابولوم شده و آسیب زیادی به مفصل ران وارد میکنند.
- شکستگی های بالای استخوان ران : این شکستگی ها در ناحیه گردن استخوان ران یا زیر آن هستند.
درمان هیچ یک از شکستگی های ذکر شده استفاده از پین و وزنه و کشش نیست. دهه های قبل که تکنیک های جراحی لگن هنوز پیشرفت زیادی نکرده بود برای درمان این شکستگی ها از کشش اسکلتال یا همان کشش با وزنه استفاده میشد ولی به علل زیادی استفاده از این روش منسوخ شد. کشش و وزنه در غالب اوقات نمیتواند شکستگی لگن را به درستی جااندازی کند و همچنین عوارض استفاده از کشش بسیار زیاد است. معمول ترین این عوارض ایجاد زخم بستر، مشکلات تنفسی منجمله عفونت های تنفسی، عفونت های ادراری، لخته شدن خون در اندام تحتانی، محدود شدن بیمار برای مدت طولانی در بستر و مشکلات دیگر است.
امروزه استفاده از کشش در درمان قطعی شکستگی های لگن منسوخ شده و فقط محدود به چند روزی است که بیمار برای جراحی آماده میشود. بعضی شکستگی های لگن نیاز به عمل جراحی ندارد که در این صورت بیمار باید بعد از چند روز با واکر شروع به راه رفتن کند. با این حال اکثر این شکستگی ها نیاز به جراحی دارند. پس استفاده از کشش و وزنه برای درمان این شکستگی ها اصلا مطرح نیست.
جراحی شکستگی های لگن از اعمال جراحی حساس و مهم ارتوپدی است و باید به توسط متخصص ارتوپدی که برای این کار آموزش های لازم را دیده است انجام شود.
بهترین زمان برای اقدام به جراحی این شکستگی ها هفته اول بعد از شکستگی است و بعد از گذشت یک ماه از آن انجام جراحی بسیار مشکل و گاهی عملا غیر ممکن میشود.
نکته دیگر اینست که شکستگی های لگن برای جوش خوردن نیاز به حداقل سه ماه زمان دارند. چه بدون عمل جراحی و چه با عمل جراحی. عمل جراحی تاثیری در کوتاه کردن زمان جوش خوردن شکستگی لگن ندارد. عمل جراحی برای این انجام میشود که شکستگی به درستی جااندازی شود و بیمار بتواند چند روز بعد ار جراحی با واکر یا عصای زیر بغل راه برود. البته راه رفتن باید طوری باشد که پای طرف آسیب دیده را بر روی زمین فشار ندهد تا شکستگی زمان کافی برای جوش خوردن را داشته باشد.
از شکستگی لگن شما حدود یک ماه و نیم گذشته است. پس شکستگی در حال جوش خوردن بوده ولی هنوز کامل نشده است. اکثر بیمارانی که با وزنه و کشش درمان میشوند بعد از یک تا یک و نیم ماه دردی در ناحیه لگن ندارند. این کاهش درد موجب میشود بیمار فکر کند شکستگی ایشان جوش خورده و با همین فکر بیمار بلند شده و راه میرود. متاسفانه این کار وضعیت شکستگی را باز هم بدتر میکند. جابجایی شکستگی باز هم بیشتر میشود.
به شما توصیه میکنم تا یک ماه و نیم دیگر راه نروید.
انوکساپارین Enoxaparin یا کلکسان Clexane دارویی است که برای رقیق شدن خون و کاهش احتمال لخته شدن خون در ساق به شما داده شده و مانع از جوش خوردن شکستگی نمیشود.
منبع: ایران ارتوپد
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
شکستگی لگن طیف وسیعی از شکستگی ها را شامل میشود ولی کلا میتوان آن را به سه دسته تقسیم کرد:
- شکستگی های حلقه لگنی : این شکستگی ها در استخوان های ایلیوم، ایسکیوم، پوبیس یا استخوان ساکروم ایجاد شده و موجب میشود ساختار لگن که به شکل یک حلقه است از یک یا چند محل گسسته شود.
- شکستگی های استابولوم : اینها موجب شکسته شدن حفره استابولوم شده و آسیب زیادی به مفصل ران وارد میکنند.
- شکستگی های بالای استخوان ران : این شکستگی ها در ناحیه گردن استخوان ران یا زیر آن هستند.
درمان هیچ یک از شکستگی های ذکر شده استفاده از پین و وزنه و کشش نیست. دهه های قبل که تکنیک های جراحی لگن هنوز پیشرفت زیادی نکرده بود برای درمان این شکستگی ها از کشش اسکلتال یا همان کشش با وزنه استفاده میشد ولی به علل زیادی استفاده از این روش منسوخ شد. کشش و وزنه در غالب اوقات نمیتواند شکستگی لگن را به درستی جااندازی کند و همچنین عوارض استفاده از کشش بسیار زیاد است. معمول ترین این عوارض ایجاد زخم بستر، مشکلات تنفسی منجمله عفونت های تنفسی، عفونت های ادراری، لخته شدن خون در اندام تحتانی، محدود شدن بیمار برای مدت طولانی در بستر و مشکلات دیگر است.
امروزه استفاده از کشش در درمان قطعی شکستگی های لگن منسوخ شده و فقط محدود به چند روزی است که بیمار برای جراحی آماده میشود. بعضی شکستگی های لگن نیاز به عمل جراحی ندارد که در این صورت بیمار باید بعد از چند روز با واکر شروع به راه رفتن کند. با این حال اکثر این شکستگی ها نیاز به جراحی دارند. پس استفاده از کشش و وزنه برای درمان این شکستگی ها اصلا مطرح نیست.
جراحی شکستگی های لگن از اعمال جراحی حساس و مهم ارتوپدی است و باید به توسط متخصص ارتوپدی که برای این کار آموزش های لازم را دیده است انجام شود.
بهترین زمان برای اقدام به جراحی این شکستگی ها هفته اول بعد از شکستگی است و بعد از گذشت یک ماه از آن انجام جراحی بسیار مشکل و گاهی عملا غیر ممکن میشود.
نکته دیگر اینست که شکستگی های لگن برای جوش خوردن نیاز به حداقل سه ماه زمان دارند. چه بدون عمل جراحی و چه با عمل جراحی. عمل جراحی تاثیری در کوتاه کردن زمان جوش خوردن شکستگی لگن ندارد. عمل جراحی برای این انجام میشود که شکستگی به درستی جااندازی شود و بیمار بتواند چند روز بعد ار جراحی با واکر یا عصای زیر بغل راه برود. البته راه رفتن باید طوری باشد که پای طرف آسیب دیده را بر روی زمین فشار ندهد تا شکستگی زمان کافی برای جوش خوردن را داشته باشد.
از شکستگی لگن شما حدود یک ماه و نیم گذشته است. پس شکستگی در حال جوش خوردن بوده ولی هنوز کامل نشده است. اکثر بیمارانی که با وزنه و کشش درمان میشوند بعد از یک تا یک و نیم ماه دردی در ناحیه لگن ندارند. این کاهش درد موجب میشود بیمار فکر کند شکستگی ایشان جوش خورده و با همین فکر بیمار بلند شده و راه میرود. متاسفانه این کار وضعیت شکستگی را باز هم بدتر میکند. جابجایی شکستگی باز هم بیشتر میشود.
به شما توصیه میکنم تا یک ماه و نیم دیگر راه نروید.
انوکساپارین Enoxaparin یا کلکسان Clexane دارویی است که برای رقیق شدن خون و کاهش احتمال لخته شدن خون در ساق به شما داده شده و مانع از جوش خوردن شکستگی نمیشود.
منبع: ایران ارتوپد
