جایگاه عشق در ازدواج
پرسش :
جایگاه عشق در ازدواج کجاست؟ آیا باید اول عاشق شد و بعد ازدواج کرد یا اول ازدواج کرد و بعد عاشق شد؟
پاسخ :
عشق به معنای محبت شدید و قوی است که به طور فطری و غریزی در انسان وجود دارد و آن را نمی توان انکار کرد.
عشق های قبل از ازدواج با این فرض که عشق پاک باشند و نه هوسرانی، سبب حاکمیت احساسات می شود و بر اساس روایات دینی ما، شخص را کر و کور می کند(حبک للشی ء یعمی و یصم)[1].
چشم عقل به طور معمول با تیر عشق، کور و باعث می شود که شخص در انتخاب دیگری برای زندگی مشترک، از اصول خود دست بردارد. به مسأله کفویت (همتایی) بی توجهی کند، بدی های طرف را نبیند، و در مواردی بدی های او را نیز خوبی ببیند. بنابراین توصیه می شود مراقب عشق های پیش از ازدواج باشید.
به تعبیر افلاطون، وصال مدفن عشق و به گفته چینی ها، ازدواج گورستان عشق است. پس این عشق ها بعد از ازدواج فروکش می کند و با ورود عقل و باز شدن چشم ها و گوش ها، شخص متوجه می شود که انتخاب درستی نکرده است؛ عشقی که بزرگان علم و دین به همسرانشان داشته اند، عشقی ماندگار، بی شائبه، عشق در پرتو تعقل و اندیشه و نه سوار بر عقل که قرآن کریم هم آن را تأیید و بر آن تأکید می کند:
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکمْ مِنْ أَنْفُسِکمْ أَزْواجاً لِتَسْکنُوا إِلَیها وَ جَعَلَ بَینَکمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِی ذلِک لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَکرُونَ[2]
و از نشانه های او این است که از خودتان برایتان زوج هایی را آفرید تا در کنارشان آرام گیرید و بین شما دوستی و مهربانی قرار داد. همانا در این، نشانه هایی برای متفکران است.
بنابراین، عاقلانه ازدواج کنید و عاشقانه زندگی کنید. یعنی تا زمانی که زمینه ازدواجتان فراهم نشده، بر در قلب خود قفلی بزنید و آن را تا زمان مناسب به روی کسی نگشایید. همان گونه که غرایز جنسی خود را کنترل می کنید و از راه مشروع، یعنی ازدواج به آن پاسخ می دهید.
پی نوشت ها
[1]. شرح نهج البلاغه، ج 11، ص 78.
[2]. روم/ 21.
منبع: حوزه نت
عشق به معنای محبت شدید و قوی است که به طور فطری و غریزی در انسان وجود دارد و آن را نمی توان انکار کرد.
عشق های قبل از ازدواج با این فرض که عشق پاک باشند و نه هوسرانی، سبب حاکمیت احساسات می شود و بر اساس روایات دینی ما، شخص را کر و کور می کند(حبک للشی ء یعمی و یصم)[1].
چشم عقل به طور معمول با تیر عشق، کور و باعث می شود که شخص در انتخاب دیگری برای زندگی مشترک، از اصول خود دست بردارد. به مسأله کفویت (همتایی) بی توجهی کند، بدی های طرف را نبیند، و در مواردی بدی های او را نیز خوبی ببیند. بنابراین توصیه می شود مراقب عشق های پیش از ازدواج باشید.
به تعبیر افلاطون، وصال مدفن عشق و به گفته چینی ها، ازدواج گورستان عشق است. پس این عشق ها بعد از ازدواج فروکش می کند و با ورود عقل و باز شدن چشم ها و گوش ها، شخص متوجه می شود که انتخاب درستی نکرده است؛ عشقی که بزرگان علم و دین به همسرانشان داشته اند، عشقی ماندگار، بی شائبه، عشق در پرتو تعقل و اندیشه و نه سوار بر عقل که قرآن کریم هم آن را تأیید و بر آن تأکید می کند:
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکمْ مِنْ أَنْفُسِکمْ أَزْواجاً لِتَسْکنُوا إِلَیها وَ جَعَلَ بَینَکمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِی ذلِک لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یتَفَکرُونَ[2]
و از نشانه های او این است که از خودتان برایتان زوج هایی را آفرید تا در کنارشان آرام گیرید و بین شما دوستی و مهربانی قرار داد. همانا در این، نشانه هایی برای متفکران است.
بنابراین، عاقلانه ازدواج کنید و عاشقانه زندگی کنید. یعنی تا زمانی که زمینه ازدواجتان فراهم نشده، بر در قلب خود قفلی بزنید و آن را تا زمان مناسب به روی کسی نگشایید. همان گونه که غرایز جنسی خود را کنترل می کنید و از راه مشروع، یعنی ازدواج به آن پاسخ می دهید.
پی نوشت ها
[1]. شرح نهج البلاغه، ج 11، ص 78.
[2]. روم/ 21.
منبع: حوزه نت
