اعتبار گزارش تقاضای آب توسط امام حسین علیه السلام از پدر

پرسش :

گفته شده حضرت علی علیه السلام بالای منبر مشغول سخنرانی بودند، حسین بن علی علیه السلام از ایشان تقاضای آب کرد و حضرت عباس علیه السلام سریع ظرف آبی را آوردند آیا این نقل اعتبار تاریخی دارد؟

پاسخ :
این قضیه مطلقأ صحت ندارد؛ به دلیل اینکه امام حسین علیه السلام حدود ۲۳ سال از حضرت ابوالفضل علیه السلام بزرگتر بوده، اگر قرار بوده کسی آب بیاورد و چنین چیزی اتفاق بیفتد، باید حسین بن علی علیه السلام برای ابوالفضل علیه السلام آب بیاورد.

امام حسین علی علیه السلام در سال چهارم هجری متولد شده(1) و تولد حضرت عباس را سال ۲۶ هجری نقل می کنند.(2)

گویندگانی که در مجالس عزاداری، این داستان را مطرح می کنند عمدتا می خواهند فضای عاطفی ایجاد کنند و به تشنگی روز عاشورا و سقایی حضرت اباالفضل علیه السلام گریز بزنند. شهید مطهری رحمه الله این قصه را به عنوان یکی از تحریفات واقعه کربلا ذکر کرده که می گویند: روزی امیرالمؤمنین علی علیه السلام بالای منبر بود و خطبه می خواند. امام حسین علیه السلام فرمود: من تشنه ام، حضرت فرمود: کسی برای فرزندم آب بیاورد، اول کسی که از جا برخاست، کودکی بود که همان حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام بود. ایشان رفتند و از مادرشان یک کاسه آب گرفتند و آمدند (آن هم با چه طول و تفصیلی)، در حالی وارد شد که آن را روی سرش گرفته بود و آب هم می ریخت. امیرالمؤمنین علیه السلام اگه چشمشان که به این منظره افتاد، اشکشان جاری شد، به آقا عرض کردند: آقا شما چرا گریه می کنید؟ فرمود: بلی، قضایای کربلا یادم افتاد ...

سپس شهید مطهری به نقل از حاجی نوری(3) قضیه را رد کرده، می نویسد: حاجی نوری در اینجا یک بحث عالی دارد، می گوید: علی علیه السلام فقط در زمان خلافتش بود که منبر می رفت و خطبه می خواند، پس در کوفه بوده است. خلافت حضرت امیر علیه السلام در کوفه در چه سالی بود؟ بین سال ۳۶ تا ۴۱. در آن هنگام امام حسین علیه السلام تقریبا ۳۳ ساله بود. می گوید: آیا اصلا این حرف معقول است که یک مرد ۳۳ ساله - در حالی که پدرش دارد مردم را موعظه می کند - یک دفعه وسط خطابه بگوید: آقا من تشنه ام، آب می خواهم؟! اگر یک آدم معمولی این کار را بکند، می گویید: چه آدم بی‌ادب بی‌تربیتی است!، تازه حضرت ابوالفضل علیه السلام در آن وقت کودک نبوده، یک جوان حدود پانزده ساله بوده است. این قصه هم جعلی است و هم شأن امام حسین علیه السلام را پایین می آورد و امام را - معاذ الله - در سطح بی‌ادب ترین افراد مردم تنزل می دهد.(4)
 
پی‌نوشت‌ها:
١. مفید، الارشاد، ص ۱۹۸.
۲. گروهی از تاریخ پژوهان، زیر نظر مهدی پیشوایی، تاریخ قیام و مقتل جامع سید الشهداء علیه السلام، ج ۲، ص ۶۱۱.
3. حاج میرزا حسین نوری، محدث بزرگ مشهور و استاد مرحوم حاج شیخ عباس قمی.
4. مطهری، مجموعه آثار، ج ۱۷، ص ۷۴.
 
منبع: پرسش ها و پاسخ های تاریخی، جلد اول، حجت الاسلام مهدی پیشوایی، ناشر: نشر معارف، چاپ اول، زمستان 1393، صص 174-173.