پرسش :
ممكن است توضيح دهيد،چگونه با جمعيت روز افزون بشر، حضرت صاحب الزمان عليه السلام با سيصد و سيزده نفر دنيا را مسخر مى فرمايد؟
پاسخ :
بر حسب روايات و احاديثشريفه،وقتى حضرت صاحبالامر عليه السلام ظاهر مىشوند،نخستسيصد و سيزده نفر از خواص اصحاب آن حضرت در مكه حاضر خدمتش مىگردند و وقتى عده اصحاب و اجتماع كنندگان به ده هزار نفر رسيد از مكه خارج مىشوند (8) .
و اما غلبه آن حضرت و حكومت جهانى اسلام،ممكن استبطور اعجاز و خرق عادات انجام يابد و ممكن استبا فراهم شدن اسباب و علل ظاهرى باشد و ممكن استبه هر دو نوع واقع شود،چنان كه پيشرفت و غلبه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و قواى اسلام به هر دو نوع بود.
اما بطور اعجاز و خرق عادت،محتاج به توضيح نيست كه حصول چنين غلبه مطلق براى آن حضرت، به خواستخداوند،امرى است ممكن و معقول و با وعدههاى صريح و بشارتهاى حتمى كه در قرآن مجيد و احاديث متواتر داده شده،بدون شبهه حاصل خواهد شد و خداوند به مصداق آيه:
كم من فئة قليلة غلبت فئة كثيرة باذن الله (1)
«چه بسيارند گروه اندكى كه به اذن خداوند،بر گروه بسيارى چيرگى مىيابند».
آن حضرت،اصحابش و عموم بندگان شايسته خدا را بر تمام علل غالب و حاكم،و وارث و مالك ارض قرار مىدهد.
و از لحاظ اسباب،و علل ظاهرى هم اگر موضوع را بررسى كنيم،حصول چنين فتح و غلبه و تشكيل آن حكومت الهى ممكن و عملىخواهد بود،زيرا آن حضرت در موقعى ظهور مىكند كه اوضاع و احوال اجتماعى و اخلاقى و سياسى كاملا مساعد باشد.
در آن موقع همه ملل از مدنيت معنوى و اخلاقى محروم،و دشمنى و كينه و ظلم و تجاوز،همه را نسبتبه يكديگر بد بين و از هم جدا ساخته و اتحاد،وحدت،همفكرى و همكارى،به كلى از ميان بشر رختبر بسته و از اينكه كسى بتواند بدون مدد غيبى جامعه را رهبرى كند،همه مايوس مىگردند و خلاصه همه با هم در مبارزه و جنگ و ستيز و همه از وضع خود ناراضى،و از مكتبهاى مختلف كه عرضه مىشود نا اميد بوده و منتظر تغيير رژيم و انقلاب و عوض شدن اوضاع،و كنار رفتن زمامداران خدانشناس و برداشته شدن مرزها و الغاى تجزيهها و تقسيمها مىباشند.
در يك چنين موقعيتى،حضرت صاحب الزمان-ارواح العالمين له الفدا-و اصحابش،با نيروى ايمان و اخلاق حسنه و با نجات بخشترين برنامههاى عمرانى و اقتصادى و عدالت اجتماعى،براى انقلاب و دعوت به قرآن و اسلام،قدم به ميدان مىگذارند و آن نهضت الهى و دعوت روحانى را شروع مىكنند و مردم را بسوى خدا و احكام خدا و زندگى برابرى و برادرى،عدل و امنيت،صفا و وفا،راستى و درستى و نظم صحيح،مىخوانند و خود و اصحابش،نمونه همه فضايل بشرى مىباشند و با نيروى ايمان و استقامت و پشتكار و همتى كه مخصوص مؤمنان ثابت قدم است،هدف و مقصد خود را تعقيب مىنمايند. معلوم است اين جمعيتبا آن برنامهها و وضع كار،در آن دنياى پر آشوب و غرق در طوفان گرفتاريها و فشارها،دلها را به خود متوجهنموده و فاتح و پيروز و موفق مىشوند و هيچ نيروئى نمىتواند در برابر آنها مقاومت كند.
و شاهد اين حقيقت،همان ظهور رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و پيشرفتسريع دين اسلام و فتوحات محير العقول مسلمين در قرن اول اسلام است،كه يكى از علل ظاهرى آن پيروزيهاى پى در پى و در هم شكسته شدن ارتشهاى انبوه دولتشاهنشاهى ايران و امپراطورى روم،فساد اوضاع اجتماعى و ادارى ايران و روم بود كه مردم اين كشورهاى پهناور را براى قبول يك دعوت صحيح و حكومتى متكى به مبانى عدالت و مساوات آماده كرده بود. مردمى كه در برابر دستگاههاى ديكتاتورى و استبداد بسيار خشن و غير انسانى سلاطين و امراى خود،از بنده هم خوارتر بودند و از حقوق انسانى محروم شده بودند،مردمى كه به هر كس و هر مقام نظر مىكردند،يك نقطه روشن در او نمىديدند،نه فرهنگ داشتند نه اقتصاد،نه عدالت،نه امنيت و نه... و نه..
از آن همه تعظيم و نيايش و بشر پرستى و استعباد سلاطين،خسته شده بودند و علاوه بر اينها ناراحت كنندهترين اختلاف طبقاتى نيز در بين آنها حاكم باشد كه مملكت متشكل شده باشد از اكثريت قريب به اتفاق محروم و استضعاف شده و جمعيت معدود برخوردار و اختيار دار و مطلق العنان و بى جهت عزيز... مسلم است وقتى به گوش مردم چنين مملكتى صداى روحانى و آزادى بخش:
تعالوا الى كلمة سواء بيننا و بينكم الا نعبد الا اللهو لا نشرك به شيئا،و لا يتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله (2)
برسد. و آيه: ان الله يامر بالعدل و الاحسان و ايتاء ذى القربى و ينهى عن الفحشاء و المنكر و البغى (3)
«همانا خدا فرمان به عدل و احسان و به عطا و بذل به خويشان امر مىكند و از كارهاى زشت و منكر و ظلم نهى مىكند».
و اعلان: يا ايها الناس انا خلقناكم من ذكر و انثى و جعلناكم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اكرمكم عند الله اتقاكم (4)
«اى مردم ما همه شما را نخست از مرد و زنى آفريديم،آن گاه شعبههاى بسيار و فرق مختلف گردانيديم تا يكديگر را بشناسيد،بزرگوارترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شما است».
و آيات ديگر را بشنوند،با نهايت استقبال به آن ايمان آورده و راه را براى پيشرفت آن باز مىكنند.
مردمى كه از ظلم و ستم و خودخواهى سلاطين و ستمكاران آن عهد،به جان آمده بودند،به طور قطع يك دعوت خدائى و يك بانگ گوش نواز توحيدى را كه بر اساس عدالت و الغاى امتيازات و مساوىبودن آقا و نوكر،شاه و رعيت،سياه و سفيد،در برابر قانون و عدالت است قبول مىكند و از اين جهت آنهائى كه اين دعوت بر خلاف منافعشان بود هر چه خواستند از آن جلوگيرى كنند يا مردم را مانع از گرويدن به آن شوند، نتوانستند، همه جا انقلاب مىشد و در همه جا رژيم ظالم و وضع سابق را محكوم مىكردند و اوضاع تغيير مىكرد.
اوضاع جهان براى قبول دعوت حضرت امام زمان مهدى عليه السلام كه همان دعوت به اسلام و قرآن است،مطابق اخبار،به مراتب از اوضاع عالم در زمان بعثت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم آمادهتر خواهد شد و همان طور كه كلمه اسلام در آغاز ظهور اسلام به سرعت پيشرفت كرد و صداى توحيد بر همه صداها غالب شد،و اسلامى كه در مقدارى از تاريخش منحصر پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و على و خديجه عليهما السلام بود،با فقدان وسايل در جهاد و دفع يورش مشركان، بزودى موفق گرديد، و لشكرهاى منظم مسلحى را كه در دنياى آن روز مجهزترين سلاحها را در دست داشتند درهم شكست و نابود ساخت. همين طور امام زمان عليه السلام نيز با اصحاب و ياورانش كه از ابتدا كار به تعداد مجاهدين ميدان جهاد بدر مىباشند مىتوانند دنياى منقلب و نا آرام آن روز را آرام و مردم را چنان اميدوار به آينده درخشان و پر از خير و رحمت و بركت نمايند كه در سريعترين فرصت همه به دين اسلام گرويده آمادگى خود را براى قبول يك سازمان الهى اسلامى محكم و پايدار،در تحتسرپرستى امام عصر عليه السلام نشان دهند. و ما ذلك على الله بعزيز
پی نوشتها:
1-سوره بقره،آيه 249.
2-سوره آل عمران آيه 64.
11-سوره نحل آيه 90.
3-سوره حجرات آيه 13.
4-رجوع شود به منتخب الاثر،ف 6،ب 5،ص 452 و 453.
منبع: امامت و مهدويت ، حضرت آيت الله العظمى لطف الله صافى گلپايگانى (مد ظله العالی)
بر حسب روايات و احاديثشريفه،وقتى حضرت صاحبالامر عليه السلام ظاهر مىشوند،نخستسيصد و سيزده نفر از خواص اصحاب آن حضرت در مكه حاضر خدمتش مىگردند و وقتى عده اصحاب و اجتماع كنندگان به ده هزار نفر رسيد از مكه خارج مىشوند (8) .
و اما غلبه آن حضرت و حكومت جهانى اسلام،ممكن استبطور اعجاز و خرق عادات انجام يابد و ممكن استبا فراهم شدن اسباب و علل ظاهرى باشد و ممكن استبه هر دو نوع واقع شود،چنان كه پيشرفت و غلبه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و قواى اسلام به هر دو نوع بود.
اما بطور اعجاز و خرق عادت،محتاج به توضيح نيست كه حصول چنين غلبه مطلق براى آن حضرت، به خواستخداوند،امرى است ممكن و معقول و با وعدههاى صريح و بشارتهاى حتمى كه در قرآن مجيد و احاديث متواتر داده شده،بدون شبهه حاصل خواهد شد و خداوند به مصداق آيه:
كم من فئة قليلة غلبت فئة كثيرة باذن الله (1)
«چه بسيارند گروه اندكى كه به اذن خداوند،بر گروه بسيارى چيرگى مىيابند».
آن حضرت،اصحابش و عموم بندگان شايسته خدا را بر تمام علل غالب و حاكم،و وارث و مالك ارض قرار مىدهد.
و از لحاظ اسباب،و علل ظاهرى هم اگر موضوع را بررسى كنيم،حصول چنين فتح و غلبه و تشكيل آن حكومت الهى ممكن و عملىخواهد بود،زيرا آن حضرت در موقعى ظهور مىكند كه اوضاع و احوال اجتماعى و اخلاقى و سياسى كاملا مساعد باشد.
در آن موقع همه ملل از مدنيت معنوى و اخلاقى محروم،و دشمنى و كينه و ظلم و تجاوز،همه را نسبتبه يكديگر بد بين و از هم جدا ساخته و اتحاد،وحدت،همفكرى و همكارى،به كلى از ميان بشر رختبر بسته و از اينكه كسى بتواند بدون مدد غيبى جامعه را رهبرى كند،همه مايوس مىگردند و خلاصه همه با هم در مبارزه و جنگ و ستيز و همه از وضع خود ناراضى،و از مكتبهاى مختلف كه عرضه مىشود نا اميد بوده و منتظر تغيير رژيم و انقلاب و عوض شدن اوضاع،و كنار رفتن زمامداران خدانشناس و برداشته شدن مرزها و الغاى تجزيهها و تقسيمها مىباشند.
در يك چنين موقعيتى،حضرت صاحب الزمان-ارواح العالمين له الفدا-و اصحابش،با نيروى ايمان و اخلاق حسنه و با نجات بخشترين برنامههاى عمرانى و اقتصادى و عدالت اجتماعى،براى انقلاب و دعوت به قرآن و اسلام،قدم به ميدان مىگذارند و آن نهضت الهى و دعوت روحانى را شروع مىكنند و مردم را بسوى خدا و احكام خدا و زندگى برابرى و برادرى،عدل و امنيت،صفا و وفا،راستى و درستى و نظم صحيح،مىخوانند و خود و اصحابش،نمونه همه فضايل بشرى مىباشند و با نيروى ايمان و استقامت و پشتكار و همتى كه مخصوص مؤمنان ثابت قدم است،هدف و مقصد خود را تعقيب مىنمايند. معلوم است اين جمعيتبا آن برنامهها و وضع كار،در آن دنياى پر آشوب و غرق در طوفان گرفتاريها و فشارها،دلها را به خود متوجهنموده و فاتح و پيروز و موفق مىشوند و هيچ نيروئى نمىتواند در برابر آنها مقاومت كند.
و شاهد اين حقيقت،همان ظهور رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و پيشرفتسريع دين اسلام و فتوحات محير العقول مسلمين در قرن اول اسلام است،كه يكى از علل ظاهرى آن پيروزيهاى پى در پى و در هم شكسته شدن ارتشهاى انبوه دولتشاهنشاهى ايران و امپراطورى روم،فساد اوضاع اجتماعى و ادارى ايران و روم بود كه مردم اين كشورهاى پهناور را براى قبول يك دعوت صحيح و حكومتى متكى به مبانى عدالت و مساوات آماده كرده بود. مردمى كه در برابر دستگاههاى ديكتاتورى و استبداد بسيار خشن و غير انسانى سلاطين و امراى خود،از بنده هم خوارتر بودند و از حقوق انسانى محروم شده بودند،مردمى كه به هر كس و هر مقام نظر مىكردند،يك نقطه روشن در او نمىديدند،نه فرهنگ داشتند نه اقتصاد،نه عدالت،نه امنيت و نه... و نه..
از آن همه تعظيم و نيايش و بشر پرستى و استعباد سلاطين،خسته شده بودند و علاوه بر اينها ناراحت كنندهترين اختلاف طبقاتى نيز در بين آنها حاكم باشد كه مملكت متشكل شده باشد از اكثريت قريب به اتفاق محروم و استضعاف شده و جمعيت معدود برخوردار و اختيار دار و مطلق العنان و بى جهت عزيز... مسلم است وقتى به گوش مردم چنين مملكتى صداى روحانى و آزادى بخش:
تعالوا الى كلمة سواء بيننا و بينكم الا نعبد الا اللهو لا نشرك به شيئا،و لا يتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله (2)
برسد. و آيه: ان الله يامر بالعدل و الاحسان و ايتاء ذى القربى و ينهى عن الفحشاء و المنكر و البغى (3)
«همانا خدا فرمان به عدل و احسان و به عطا و بذل به خويشان امر مىكند و از كارهاى زشت و منكر و ظلم نهى مىكند».
و اعلان: يا ايها الناس انا خلقناكم من ذكر و انثى و جعلناكم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اكرمكم عند الله اتقاكم (4)
«اى مردم ما همه شما را نخست از مرد و زنى آفريديم،آن گاه شعبههاى بسيار و فرق مختلف گردانيديم تا يكديگر را بشناسيد،بزرگوارترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شما است».
و آيات ديگر را بشنوند،با نهايت استقبال به آن ايمان آورده و راه را براى پيشرفت آن باز مىكنند.
مردمى كه از ظلم و ستم و خودخواهى سلاطين و ستمكاران آن عهد،به جان آمده بودند،به طور قطع يك دعوت خدائى و يك بانگ گوش نواز توحيدى را كه بر اساس عدالت و الغاى امتيازات و مساوىبودن آقا و نوكر،شاه و رعيت،سياه و سفيد،در برابر قانون و عدالت است قبول مىكند و از اين جهت آنهائى كه اين دعوت بر خلاف منافعشان بود هر چه خواستند از آن جلوگيرى كنند يا مردم را مانع از گرويدن به آن شوند، نتوانستند، همه جا انقلاب مىشد و در همه جا رژيم ظالم و وضع سابق را محكوم مىكردند و اوضاع تغيير مىكرد.
اوضاع جهان براى قبول دعوت حضرت امام زمان مهدى عليه السلام كه همان دعوت به اسلام و قرآن است،مطابق اخبار،به مراتب از اوضاع عالم در زمان بعثت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم آمادهتر خواهد شد و همان طور كه كلمه اسلام در آغاز ظهور اسلام به سرعت پيشرفت كرد و صداى توحيد بر همه صداها غالب شد،و اسلامى كه در مقدارى از تاريخش منحصر پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و على و خديجه عليهما السلام بود،با فقدان وسايل در جهاد و دفع يورش مشركان، بزودى موفق گرديد، و لشكرهاى منظم مسلحى را كه در دنياى آن روز مجهزترين سلاحها را در دست داشتند درهم شكست و نابود ساخت. همين طور امام زمان عليه السلام نيز با اصحاب و ياورانش كه از ابتدا كار به تعداد مجاهدين ميدان جهاد بدر مىباشند مىتوانند دنياى منقلب و نا آرام آن روز را آرام و مردم را چنان اميدوار به آينده درخشان و پر از خير و رحمت و بركت نمايند كه در سريعترين فرصت همه به دين اسلام گرويده آمادگى خود را براى قبول يك سازمان الهى اسلامى محكم و پايدار،در تحتسرپرستى امام عصر عليه السلام نشان دهند. و ما ذلك على الله بعزيز
پی نوشتها:
1-سوره بقره،آيه 249.
2-سوره آل عمران آيه 64.
11-سوره نحل آيه 90.
3-سوره حجرات آيه 13.
4-رجوع شود به منتخب الاثر،ف 6،ب 5،ص 452 و 453.
منبع: امامت و مهدويت ، حضرت آيت الله العظمى لطف الله صافى گلپايگانى (مد ظله العالی)
